Α. ΠΡΟΒΙΑΣ ΚΑΙ ΣΙΑ

Α. ΠΡΟΒΙΑΣ ΚΑΙ ΣΙΑ

Topos Real Estate

Topos Real Estate

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ | facebook.com | youtube

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΣΜΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΣΜΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

«Η κουζίνα της Κυρατσώς» στο παλιό λιμάνι Σκοπέλου

Ανοίγει την Τρίτη 25 Μαρτίου
Επιμένοντας και συνεχίζοντας την μακρόχρονη παράδοση στη γεύση και την φιλοξενία η οικογένεια Κοσμά σας περιμένει από την Τρίτη 25 Μαρτίου (Ευαγγελισμού) στην ταβέρνα - εστιατόριο 
«Η κουζίνα της Κυρατσώς» στο παλιό λιμάνι Σκοπέλου.
Εκεί καθημερινά η Κυρατσώ θα ετοιμάζει τις γνωστές και φημισμένες σπιτικές συνταγές της και επιπλέον πλούσιους τσιπουρομεζέδες για...

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Αναθεώρηση

21 Μαρτίου / Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα και ο Βαγγέλης Κοσμάς μας έστειλε το παρακάτω ποίημα με τίτλο «Αναθεώρηση».
Αυτοί που ξέρουν σιωπούν
και οι καρδιές τους σκιρτούνε.
Αυτοί που ξέρουν αγαπούν
και τη ζωή στους ώμους κουβαλούνε.
Οι άλλοι ζουν·
τις γνώσεις τους σωρεύουν και αξιοποιούν.
Ίσως κάποτε να μάθουν.
Ίσως, κάποτε, πριν να χαθούν.
Κι αυτοί και κείνοι,
αντικρύζουν έναν αρχαίο ουρανό πάνω απ΄ τα κεφάλια τους.
Αυτό και μόνον αυτό
θα ΄πρεπε να τους γεμίζει αμφιβολία για τις γνώσεις τους.

Βαγγέλης Γ. Κοσμάς,

Σκόπελος Μαγνησίας

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Στα σπίτια τα παλιά…

Στα σπίτια τα παλιά που μεγαλώσαμε
στις κάμαρες που μύριζαν ασβέστη
κάντρα παλιά στους τοίχους εκρεμόντουσαν,
κάντρα όπου δεν άλλαζαν ποτέ, ποτέ τους θέση.

Κι ήταν οι τόποι και τα πρόσωπα ασάλευτα
όσο κρατούσε δυνατό το φως, τη μέρα,
μα ζωντανεύαν απ’ τη φλόγα της γκαζόλαμπας
που ‘πεφτε πάνω τους σαν έρχονταν η εσπέρα.

Στα σπίτια τα παλιά που μεγαλώσαμε,
αχούν ακόμα του απόδειπνου οι κουβέντες,
μορφές και τόποι μεσ’ στα κάντρα ζωντανεύουνε
κι ας είναι από την υγρασία φαγωμένες.

Κι όσο το αίμα μας ζεστό θα ρέει στις φλέβες μας
να πίνουν θα ΄ρχονται απ’ τη γούρνα της καρδιάς μας
μορφές κι αγάπες που στοιχειώσανε
τα σπίτια τα παλιά, και τα όνειρά μας.

Βαγγέλης Κοσμάς

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Αλήθεια

Βαγγέλης Κοσμάς, 15/10/2013, Γλυστέρι
Το νόημα των λόγων, το κρυμμένο,
της ζήσης την αθέατη πλευρά,
αυτά π' αποτελούν το πεπρωμένο
κανείς ποτέ δεν είπε φανερά.
Ποτέ για την Αλήθεια δε μιλάνε,
λόγο σα να μην έχουν να την πουν,
κι αυτή να κατοικεί μεσ' στα σκοτάδια,
στην τρίσβαθη τη φυλακή του νου.
Λαμπρότερη του ήλιου, των αστέρων,
Αλήθεια, τροφοδότρα της ζωής,
πώς γίνεται και πάντα εκ των υστέρων
αθέατος να είσαι νικητής.
Πώς γίνεται τρανές ανταποδώσεις
και ισορροπίες πάντα να κρατείς
και νά ΄ναι νόμος, ανώτερος των νόμων,
το "ό,τι έκανες μπροστά σου θα το βρεις".
Βαγγέλης Κοσμάς

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Εκτέλεση αποβολής της οικογένειας Κοσμά από το Γλυστέρι

Από τις 6 το πρωί βρέθηκαν στο Γλυστέρι Σκοπέλου εκπρόσωποι της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας και δικαστικοί επιμελητές οι οποίοι με τη συνοδεία ισχυρής αστυνομικής δύναμης και της ΟΠΚΕ (Ομάδα Πρόληψης Καταστολής Εγκλήματος) πραγματοποίησαν την απόφαση για εκτέλεση αποβολής της οικογένειας Κοσμά από την ταβέρνα που διατηρεί εδώ και δεκάδες χρόνια.
Περιπολικό της Αστυνομίας είχε διακόψει την κυκλοφορία και δεν επέτρεπε στον κόσμο να κατέβει στο Γλυστέρι για συμπαράσταση, ενώ χαράματα συνελήφθησαν και κρατήθηκαν με χειροπέδες οι αδελφοί Βαγγέλης και Αρτέμης Κοσμάς μέχρι την εκτέλεση της αποβολής και αφέθηκαν ελεύθεροι το μεσημέρι, αφού πρώτα προσήχθησαν στο Α.Τ. Σκοπέλου.

Οι δύο αδελφοι μετά την απελευθέρωσή τους μετέβησαν στο Κέντρο Υγείας για να διαπιστώσει ο γιατρός τα τραύματά τους, ενώ πρόκειται να καταθέσουν μήνυση για βιαιοπραγία.

Ψύχραιμη και σωστή μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την αντιμετώπιση της κατάστασης από τον υποδιευθυντή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μαγνησίας και τον διοικητή του Α.Τ. Σκοπέλου.

• Συζητήθηκε  δυσμενώς η παντελής απουσία  του δημάρχου, των τοπικών αρχών, των συλλόγων κ.α.

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Κάλεσμα της οικογένειας Κοσμά για το Γλυστέρι

Από την σημερινή διαμαρτυρία για το Γλυστέρι
που πραγματοποιήθηκε στην παραλία Σκοπέλου
'Εφτασαν στη Σκόπελο εκπρόσωποι της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας και δικαστικοί επιμελητές με συνοδεία αστυνομικής δύναμης, προκειμένου να πάρουν έκταση, η οποία ανήκει εδώ και 100 χρόνια στην οικογένεια Κοσμά. 
H οικογένεια Κοσμά καλεί όλους τους Σκοπελίτες την Τρίτη 15 Οκτωβρίου, στις 7 το πρωί στο Γλυστέρι (κλικ) για να μην γίνει ιδιωτική παραλία, ενώ ζητάει από την αστυνομία να μην συνδράμει σε μια παράνομη εκτέλεση αποβολής και να εφαρμόσει το νόμο κατά γράμμα…

Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013

Υποθηκευμένη Ζωή

Β' Πανελλήνιος Ποιητικός Διαγωνισμός «Καισάριος Δαπόντες» (κλικ) / Έπαινος

Αύριο κι αύριο, επέρασε η ζωή μας,
κι αυτό το αύριο ακόμα να φανεί
και δε φελάει τώρα πια η υπομονή μας
και δεν αντέχεται αυτή η φυλακή.

Εχθρός μας έγινε ο καιρός ο ευλογημένος,
αυτός που κάνει να ωριμάζουν τα σπαρτά,
με τρόμο βλέπουμε τις μέρες να κυλούνε
λες και ζυγώνει μια μεγάλη συφορά.

‘μεις που φτιαχτήκαμε να είμαστε αιώνιοι,
γίναμε πλάσματα μίζερα της στιγμής,
και υποθηκεύσαμε τα λίγα μας τα χρόνια
σε ένα μέλλον που δεν πρόκειται να ΄ρθει.

Μ’ όσα δε ζήσαμε στους ώμους φορτωμένοι
κι απ’ όσα ζήσαμε χαμένες οι στιγμές .
μια άδεια αίσθηση μονάχα απομένει,
λες και χαθήκανε ολόκληρες γενιές.
   

Ευάγγελος Γ. Κοσμάς

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Δισχιλιετής Διαπλοκή

Aπ' τις κολώνες που κρατούν
ψηλά την κοινωνία
μια είν' η Δικαιοσύνη μας
και μια η Εκκλησία.
Κι είναι παράδοσις τρανή,
το λέει κ’ η Ιστορία
να 'χουν συναμετάξυ τους
αλληλοβοηθεία.
Κι έτσι σταυρώσαν το Χριστό,
τον κάναν αρχηγό τους
και τον ετοποθέτησαν
κι οι δυο ως λάβαρό τους.
Κι έκτοτε η ιστορία τους
είναι περιπλεγμένη,
δυό πόδια εις τον Παράδεισο
και δυο στην Οικουμένη.
Η μια δίδει συχώρεση,
δίδει αθανασία
κ' η άλλη της δίδει επί γης
τρανή περιουσία.
Και ο αρχαίος...

Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Παιδική προσευχή

Νά 'τανε λέει, άλλη χώρα,
σ' άλλους τόπους
που τα παιδιά να εγελούσανε
στους δρόμους·
νά 'τανε ήμερες οι σκέψεις
των ανθρώπων,
να μη τους χώριζαν τα σύνορα
των τόπων.
Νά 'τανε λέει να ξυπνούσαν
κι οι ψυχές τους
και γύρω νά 'βλεπαν τις άλλες
αδερφές τους·
και νά ΄ναι φίλος τους ο χρόνος,
σύντροφός τους,
και να μην είχανε δικό σου
και δικό τους.
Νά ΄ταν να στέγνωνε το κλάμα
από τα μάτια,
κι ότι μας χώριζε να γίνονταν
κομμάτια·
και νά ΄ταν λέει κι η ζωή μας
παραμύθι
όπου στο τέλος το καλό
νά ΄χε νικήσει.
Βαγγέλης Γ. Κοσμάς

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Σιωπή

Τιμή όπου στους ώμους τους κρατούνε,
όσα από πάνω μας τινάξαμε εμείς·
τιμή που την αλήθεια για να πούνε,
το δρόμο πήρανε της σιωπής.
Εκεί ΄ναι η σιωπή που ανεβαίνει,
τρισεύγενη του Λόγου αδερφή,
δώρο ακριβό κρατώντας την αλήθεια,
που μάτι δεν αντέχει να τη δει.
Και μοιάζουν μίζερες ψυχές και ξεχασμένες
τόσο που άνθρωπος δε θέλει να τους δει
και ΄μεις τους μετατρέψαμε τις μέρες,
σε μια απέραντη και κρύα φυλακή.
Βαγγέλης Γ. Κοσμάς

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Μετάνοια

Τη ζήση σου αν μετρήσεις κάποια μέρα
και νιώσεις πως εχάθηκε καιρός,
τον κόσμο πως δεν πήγες παραπέρα
στο πόστο σου πως φάνηκες δειλός·
τα Όχι σου δεν ήταν όσο πρέπει,
εύηχα και ηχηρά,
τα Ναι σου δεν τα ζέστανε η καρδιά σου
και σκόρπισαν τριγύρω παγωνιά.
Τη ζήση σου αν μετρήσεις και τρομάξεις
τότε σε δρόμο περπατάς καλό,
και μάθε πως το δάκρυ σου, μονάχα,
για να σε σώσει είναι ικανό.

Βαγγέλης Γ. Κοσμάς

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Οι γειτονιές που μεγαλώσαμε

Όταν βαδίζω γειτονιά                     Πίκρα νιώθω αβάσταχτη
μέσ’ τα στενά δρομιά σου,              το σπίτι οταν παλιώνει
με κόπο τ’ ανεβάζω πια                 και μέσα του φαντάσματα
τα άσπρα τα σκαλιά σου.               οι παλαιοί γειτόνοι.

Κρυφτό, αμάδες, πόλεμος             Πόρτες κλειστές, ζωή κρυφή
κοντά παντελονάκια,                    ανήσυχη γαλήνη
φωτιές να καίνε τ’ Αϊ-Γιαννιού       μέχρι που ξέσπαγε βαρύ,
νυχτέρια στα σοκάκια.                  της μοίρας το μπουρίνι.

Και η φωνή της Μάνας μου           Κι ύστερα πάλι σιωπή
ν’ αντηχάει σαν τώρα                  κι αβάσταχτη ηρεμία,
«παιδιά ελάτε γρήγορα,               δάκρυ βουβό και μυστικό
να φάμε ήρθε η ώρα».                 μη μάθει η κοινωνία.

Τα πρώτα μου σκιρτήματα           Τις πίκρες μου όμως προγκώ
το πρώτο μου μεθύσι                  τις διώχνω μακριά μου,
την πρώτη την καντάδα μου        όταν ακούω παιδικό
κοντά σου τά ‘χω ζήσει.              κλάμα στη γειτονιά μου.

Νιώθω μαζί με μένανε                  Ακόμα και όταν φύγει πια
και ‘συ νά ‘χεις γεράσει               μέσ’ από το κορμί μου,
το χρώμα από τα σπίτια σου        μέσ’ στα στενά σοκάκια σου,
να έχει ξεθωριάσει.                     θα τριγυρνά η ψυχή μου.

Βαγγέλης Γ. Κοσμάς

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Μάνα

Θάλασσες στίχοι και στροφές
για σένανε μιλούνε
έτσι και με τα χείλη μου
παίρνουν σειρά να πούνε.
Ώρα γλυκιά εσπερινού,
γλυκόλαλη καμπάνα,
ψυχή απάρθενου παιδιού,
μονακριβή μου Μάνα.
Μου χαμογέλασε η ζωή
εσέ δωρίζοντάς μου
Μάνα μου όαση γλυκιά
μέσα στην ερημιά μου.
Δύναμη ακατάλυτη
και στέρεα σα βράχος
καρδιά μεγάλη απέραντη
ολανθισμένος κάμπος.
Όσα κι αν πω, λιγότερα
απ' όσα σου αξίζουν,
τα χέρια σου δίνουν ζωή
στο κάθε τι που αγγίζουν.
Κι αν αφρισμένος ποταμός
μέσα μου η οργή μου
με μια σου λέξη Μάνα μου
μερεύεις την ψυχή μου.
Κι όμως σε σταύρωσε η ζωή
λες κι ειν' αυτό κανόνας
της άνοιξης την ομορφιά
να καίει ο χειμώνας.
Όπως μου φύσηξες ζωή
μέσα εις το κορμί μου
με τ' όνομά σου Μάνα μου
θ' αφήσω την πνοή μου.
Βαγγέλης Γ. Κοσμάς

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Aππία Οδός

Του μαρτυρίου θεατές,
της κόλασης περιηγητές,
άφρονες
-όπου νομίσαν οι σταυροί πως στήθηκαν για άλλους-
στους δρόμους αντικρίζουμε ψυχές
να ρέβουν γύρω θλιβερές
και 'μεις τις προσπερνάμε.
Μας έγινε ο θάνατος συνήθεια,
η ανθρωπιά μας λες και χάθηκε απ' τα στήθια,
της κόλασης, τριγύρω, τη μανία,
τη βλέπουμε του Χόλιγουντ ταινία.
Δειλός και 'γω μεσ' στους δειλούς
να προσπερνάω τους σταυρούς
και να 'ναι οι δρόμοι της Αθήνας
μια σύγχρονη Αππία.
Είναι των άλλων τα παιδιά
-που επέσαν τόσο χαμηλά-
δεν είναι τα δικά μας.
Είναι των άλλων οι χαρές
-όπου πετρώσανε στο χτες-
δεν είναι οι δικές μας.
Μα θα 'ναι οι δίκες φοβερές
το ίδιο και οι ποινές μας.
Βαγγέλης Γ. Κοσμάς

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Μακάριοι οι πιστεύσαντες χωρίς θαύματα

Σκύβω, διαλέγω μέσα μου
τα θάματα του κόσμου
κι απ' όλα τα θαμάσματα
το πρώτο είναι το φως μου.
Θάμα του ήλιου η τροχιά
κι η γέννηση τ' ανθρώπου
και πως το παιδικό μυαλό
χωρά μέσα τον κόσμο.
Του κύκλου τα γυρίσματα,
η άνοιξη στην πλάση,
θάμα που γίνεται ψωμί
το πράσινο τ' αστάχυ.
Θάμα το λάδι της ελιάς
και το κρασί απ' τ' αμπέλι,
θάμα τ' αϊδόνι που λαλεί
και της νυχτιάς το μέλι.
Θάμα και μεσ΄στα στήθια μας
της λευτεριάς ο σπόρος,
θάμα και η υπομονή
και μέγα θάμα ο έρως.
Στο θάμα γεννηθήκαμε
και μεσ' στο θάμα ζούμε,
τα μάτια μόνο της ψυχής
μπορούνε να το δούνε.
Βαγγέλης Γ. Κοσμάς

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Με αφορμή τον εορτασμό των 150 χρόνων από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη (1863-1933)

...βάρβαροι γινήκαμε εμείς!
Επέρασε σχεδόν ένας αιώνας
κι οι βάρβαροι ακόμη να φανούν.
Μην εγελάσθη τάχα ο ποιητής;
ή πράγματι βάρβαροι δεν υπάρχουν.
Μοιάζει στ' αλήθεια μπερδεμένη η αλήθεια:
αν είναι να ΄ρθουν, αν υπάρχουν και αν χρειάζεται να ΄ρθούν
Τη φύση δε γνωρίζω των βαρβάρων,
μα σίγουρα δεν είναι πνεύματα ολκής,
και είμαι σίγουρος πως ψεύδεται, η μερίδα, ασυστόλως
που υποστηρίζει ότι βάρβαροι γινήκαμε εμείς..!
Βαγγέλης Γ. Κοσμάς
Σκόπελος, Μαγνησίας

Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Με αφορμή την εκδήλωση για τον Παπαδιαμάντη στην Αυστρία, την προσεχή Κυριακή

Η Σκιάθος, προς τιμήν της, τιμά «τον Άγιο των Γραμμάτων μας» με κάθε ευκαιρία, και συμμετέχει στις εκδηλώσεις γι' αυτόν όπου γης (κλικ). Μήπως είναι καιρός και για μας να κάνουμε κάτι και να φέρουμε σ’ επαφή τους Σκοπελίτες και κυρίως τους νέους του νησιού μας, με τους λογοτεχνικούς και λαογραφικούς θησαυρούς του;
Ωδή στον Α. Παπαδιαμάντη
Φλόγα κεριού, φως ιλαρό, συμποτικό τραγούδι,
ψυχή σαν άπραγου παιδιού, σα μυστικό λουλούδι.
Μέχρι τα μύχια της ψυχής, έφτανε η ματιά σου,
κι ας ήταν πάντα χαμηλή εις το περπάτημά σου.
Τις ώρες της απόκοσμης, της άγιας μοναξιάς σου,
εσταύρωνες τα χέρια σου, χαμήλωνε η ματιά σου,
και μέσα σου ατένιζες sκιαθίτικα ακρογιάλια,
πάθια του κόσμου 'στόραγες και με ματιά καθάρια,
στα βάθη της ανθρώπινης μα και της γύρω φύσης,
εκαθοδήγαγες το νου, πλούσια να τρυγήσει.
Κι αυτοί που δε σε γνώριζαν, σαν των γραμμάτων δόξα,
ευλαβικά στεκόντουσαν μπρος στης μορφής τα φώτα.
Από τη νήσο τούτη δω, που λες «γειτονικήν σου»,
στέλνω ψηλά στον ουρανό για σε την προσευχή μου.
Να 'ναι ο παράδεισος γι αυτόν, συμποτικό τραπέζι,
Σκιαθίτικο αγνάντεμα και εκκλησιά να ψέλνει.
Κι αφού όπως λες «δεν έχουν τελειωμό τα βάσανα και οι καημοί του κόσμου»,
τα λόγια σου σα φυλαχτό θα τα κρατώ εντός μου.
Βαγγέλης Γ. Κοσμάς

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Με την ευκαιρία της Εθνικής μας Εορτής!

Αθάνατο κρασί του ’21!
Από τ' αθάνατο κρασί,
ξεμέθυσε η Ελλάδα,
τώρα το μόνο μέλημα,
είναι η φασολάδα.
Τώρα δεν έχει κλεφτουριά,
έχει μονάχα κλέφτες,
σφιγμένοι στα κοστούμια τους
της εποχής καθρέφτες.
Γενναίοι νεοέλληνες,
εμπρός [ξε]σηκωθείτε
κι από τις πολυθρόνες σας,
στον καναπέ στρωθείτε!
Λες κι έφτασε η αντριγιά,
ως το Πολυτεχνείο,
κι έπειτα το φιλότιμο
θαρρείς μας είπε αντίο.
Τώρα τα παλικάρια μας,
μοιάζουνε με λεχώνες,
κι αντί τα καρυοφίλια τους,
βαράνε κατσαρόλες.
Τώρα θαρρείς Ελλάδα μου,
ότι εγώ γελάω,
μα απ΄τη ζωή μου πιο πολύ,
εγώ σε αγαπάω:
και θλίβομαι στα χάλια σου,
όμως καλά το ξέρεις,
πως η αιτία είσαι εσύ,
γι’ αυτό και υποφέρεις.
Οι ξένοι δε μας φταίξανε,
μα ούτε κι οι οχτροί μας,
για όσα τραβάει ο λαός,
τα φταίει η κεφαλή μας.
Μα οι μελλούμενες γενιές,
αμείληκτα θα κρίνουν,
την άδεια τούτη εποχή,
σκληρά θα κατακρίνουν.
Μη δίνεις βάση, τούτα δω
τα λέει μεθυσμένα,
ένας που μέθυσε
απ’ τ΄αθάνατο κρασί του 21!
Βαγγέλης Γ. Κοσμάς

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Μάθημα μελισσοκομίας...

Το πόσο ανεξήγητο ξοδεύτηκε σε τέτοιον δρόμο εαυτού μόνον οι επιστήμονες μελισσοκόμοι μπορούν να μας το πουν: βάζοντας την τρυπητή τους μάσκα, του αέρα, αδειάζοντας με ασφαλή δάχτυλα το μέλι σε κερήθρες πλαστικές, δίνοντάς τες την απαραίτητη εικόνα και ομοίωση.
Τέλος, περασμένο απόγευμα, τη μάσκα βγάζοντας να βρουν το οχληρό του βίου τους κεντρί, της σφαγμένης βασίλισσας.
Στη σόλα των παπουτσιών τους ουσίες κολλητικές υπογράφουν το δια βίου.
--------
Από το ιστολόγιο “τρίτη λέξη” μιας παρέας του 3ου γ/σ Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Ματαίωση εκτέλεσης αποβολής στο Γλυστέρι

Δικαστικός κλητήρας και επιμελητής συνοδευόμενοι από καλόγερους της Μονής Μεγίστης Λαύρας, βρέθηκαν σήμερα το πρωί στην περιοχή Γλυστέρι Σκοπέλου με σκοπό να αποβάλουν μια οικογένεια από την επιχείρησή της, την οποία διατηρεί για δεκάδες χρόνια.
Το ότι το περιγραφόμενο στην απόφαση ακίνητο δεν μπορούσε να τοποθετηθεί επί του εδάφους, ματαίωσε την επικείμενη εκτέλεση και άφησε πλέον τα αρμόδια δικαστήρια ν’ αποφασίσουν σχετικά με την ανακοπή της.
Εκτός των ελληνικών δικαστηρίων η οικογένεια Κοσμά είναι διατεθειμένη να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο.