![ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ [ΑΡΧΕΙΟ]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAM9DFd9XFh8ud37ShwEMqrGeyXXeyxEXM_F6PLTNrI4nuVSAkCGQT1d3rw8EPfEZnWeRLJ8iA7U4Nz7Q8pchXLymhtSCPJhJ5tsNe-Flb2EEgmL99ouKWuy6NCjj1eggL6tVA_jXPbSc/s400/LOG+SPOR-+%25282%2529.png)
Οι επαγγελματικοί φορείς και σύλλογοι του Δήμου Αλοννήσου διαμαρτύρονται έντονα προς την Πολιτεία για τον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετωπίζει, στο μέσο μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης και ενός δύσκολου καθημερινού αγώνα για την επαγγελματική και κοινωνική επιβίωση τους στο ακριτικό νησί της Αλοννήσου.
Στο ψήφισμα – διαμαρτυρία σημειώνουν μεταξύ άλλων:
«Η τουριστική ελκυστικότητα και οικονομική ανάπτυξη της Αλοννήσου έχει πληγεί ανεπανόρθωτα τα τελευταία χρόνια και εξακολουθεί να πλήττεται σήμερα από την ακατανόητη και μη ρεαλιστική εμμονή φορέων του κράτους (Αρχαιολογική Υπηρεσία, ΥΠ.ΠΟ, Υ.Ε.Ν) να θεωρούν ολόκληρη την έκταση του Εθνικού θαλάσσιου Πάρκου Β. Σποράδων, μια περιοχή πάνω από τρεις χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, ως αρχαιολογικό χώρο, με αποτέλεσμα να απαγορεύεται κάθε είδος υποβρύχιας δραστηριότητας - ακόμα και μιας απλής κατάδυσης αναψυχής ή ψάρεμα χωρίς ειδικό εξοπλισμό - σ' ένα τεράστιο γεωγραφικό χώρο.
Έτσι σήμερα με την επίκληση μιας υπουργικής απόφασης του ΥΠ.ΠΟ του 1997 και παρά τις διευκρινιστικές γνωμοδοτήσεις του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου ότι ως αρχαιολογικός χώρος ορίζεται μια πολύ μικρότερη και αυστηρά οριοθετημένη περιοχή (Ζώνη Προστασίας Α), βρισκόμαστε μπροστά σε μια αδιάφορη πολιτεία η οποία δεν αντιλαμβάνεται την αναπτυξιακά παράλογη κατάσταση την οποία όλοι εμείς οι επαγγελματικοί φορείς της Αλοννήσου πρέπει να αντιμετωπίσουμε στο νησί μας. Κατανοούμε απόλυτα την υποχρέωση της πολιτείας να προστατεύει την πολιτιστική μας κληρονομιά αλλά όχι μέσα από την επίδειξη μιας εξοργιστικής αδιαφορίας και αποφάσεων οι οποίες χαρακτηρίζονται κοινωνικά ακραίες και οικονομικά άδικες.
Και για να θέσουμε όσο πιο απλά γίνεται τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στην Αλόννησο σε όλους τους υπεύθυνους αλλά και συμπολίτες μας. Κύριοι, αντιλαμβάνεστε ότι σήμερα στην Αλόννησο δεν επιτρέπεται, μεσούσης της τουριστικής περιόδου, σε κανένα επισκέπτη του νησιού μας να κάνει μπάνιο με μάσκα και αναπνευστήρα στις παραλίες μας για αναψυχή ή ψάρεμα, γιατί κινδυνεύει να συλληφθεί;
Καλούμε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς να αντιμετωπίσουν με άμεσες και αποτελεσματικές ενέργειες το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία στην Αλόννησο αυτό το καλοκαίρι.»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
Φίλοι Αλοννησιοί δεν το ψάχνετε λίγο να βρήτε γιατί και πως και ποιοι θυμήθηκαν να εφαρμόσουν μια υπουργική απόφαση του ΥΠ.ΠΟ του 1997 το έτος 2007 δεν είναι λίγο περίεργο έως και πονηρό .
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μελετητικό γραφείο , ανάδοχος της μελέτης του προγράμματος χρηματοδότησης και δημιουργίας Καταδυτικά Επισκέψιμα Πάρκα
είχε αναλάβει την ωρίμανση της η οποία αν θημάμε καλά είχε στην αρχή την Σκόπελο και την Αλόννησο .
Τι έγινε και στην πορεία (Πετάχτηκε έξω ) το Νησί σας και ποιος εφάρμοσε – θυμήθηκε τον Νόμο που ήταν μέχρι τότε στα συρτάρια. Δεν σας κινεί την περιέργεια ποιοι είναι αυτοί άραγε που κρύβονται από πίσω .........
Παιδιά ο πολιτισμός και το περιβάλλον θέλουν θυσίες. Δεν θα ξεπουλήσουμε ενάλιες αρχαιότητες για να έρθουν οι τουρίστες να κολυμπήσουν!!
ΑπάντησηΔιαγραφήDEN EIPAME NA POULISOUME EIPAME NA DIAXIRISTOYME SOSTA. OPOS EINAI SE OLES TIS POLITISMENES XORES.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζικός τουρισμός και περιβάλλον είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα. Εκτός κι αν μιλάμε για αγροτουρισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως εγώ βλέπω ότι μαζικό τουρισμό θέλετε... Είδαμε και στις Κυκλάδες πώς έχουν καταντήσει τα νησιά.
Όπως είπε κι ο Αντρέας, εμείς σερβιτόροι των ξένων δεν θα γίνουμε!
Αυτό είναι το ζητούμενο τι τουρισμό θέλουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μιλάω για την Αλόννησο και τι Σκόπελο γιατί η Σκιάθος γνωρίζουμε τι τουρισμό θέλει και παράλληλα έχει.
Στη Σκόπελο σχεδόν όλα απαγορεύονται οι πλωτές είναι παράνομες, η οποιαδήποτε νέα κατασκευή θα χαλάσει τα μνημεία,κάτω από τα μνημεία γίνονται πανηγύρια,το δέσιμο μεγάλων σκαφών στο Λουτράκι εμποδίζει την πρόσδεση των καραβιών και δελφινιών,οι καντίνες χαλάνε τις παραλίες,για την μουσική οι μηνύσεις πάνε σύννεφο,οι ρουφιάνοι καραδοκούν σε κάθε γωνιά.
Οι Δημοτικές Αρχές είναι ανάξιες να προβάλλουν τουριστικά το νησί μα γιατί άλλωστε να το προβάλλουν ο μαζικός τουρισμός και το περιβάλλον είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα.
Βάλτε λοιπόν μια ταμπέλα στα λιμάνια απαγορεύεται η είσοδος.
Κύριε(α;) ανώνυμε των 12:17 πμ... γιατί πρέπει αυτή η χαζή παμπάλαια "διαμάχη" των Σποράδων να διαιωνίζεται, και να'χουμε γίνει ανέκδοτο πλάι σε Μεγαρίτες-Κουλουριώτες, Ληξουριώτες-Αργοστολιώτες και πάει λέγοντας;... Το κάθε νησί έχει τα τρωτά του και τις κατάρες του, τη δική του πονεμένη ιστορία... Γιατί οι κακιούλες για τη Σκιάθο; Σας πληροφορώ ότι μεγάλο ποσοστό των τουριστών-και όχι μόνο την "εκτός σεζόν" εποχή-έρχεται με σεβασμό για να επισκεφτεί τη γενέτειρα του Παπαδιαμάντη, έχοντας γνώση από πριν τί θα πει Κάστρο, κολλυβάδικη παράδοση και Παναγία Κουνίστρα... Και μάλιστα είναι πιο διαβασμένοι από μας... Δε λέω, έχουμε και μεις τα ελαττώματά μας-και σοβαρά μάλιστα-και δεν αρνούμαι ότι σε πολλά θέματα μας έχετε βάλει γυαλιά. Όμως ας λείπουν οι κακίες. Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Και στο κάτω-κάτω της γραφής, από καθαρά εμπορική άποψη, ό,τι έχει ο καθένας πουλάει. Είτε αυτό είναι πνεύμα, ιστορία και παράδοση, είτε το Μάμα Μία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρασκευή Κουτούμπα
Σκιάθος
Κι εγώ στον 12:17 πμ. θέλω να απαντήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι θέμα του αν απαγορεύεται η είσοδος στο νησί. Πρέπει να θέσουμε μέτρο στον τουρισμό. Μια κόκκινη γραμμή (που είναι και πολύ της μόδας φράση).
Δεν θα κάνουμε ξενηλασίες από τη μία, αλλά δεν θα κάνουμε και μαρίνες στο Καστρί από την άλλη.
Αν δεν μπορούμε να κρατήσουμε αυτό το μέτρο τότε έπεται η καταστροφή. Είτε απομονωνόμεθα. είτε καταστρεφόμεθα. Διαλιέχτε!
Για περισσότερα από 10 χρόνια επισκέπτομαι την Αλόννησο τις αρχές του Σεπτέμβρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα νησί με φιλόξενους κατοίκους και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Κάθε χρονιά ερχόμασταν με ένα ή δύο σκάφη με φίλους και την οικογένειά μου και μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω το αγαπημένο μου χόμπυ, το υποβρύχιο ψάρεμα. Στα καθαρά νερά της Αλοννήσου θα έπιανα 3-4 ωραιους και μεγαλους σαργούς και μερικές χρονιές που ήμουν τυχερός έπιασα και 2 στήρες καθώς και μία συναγρίδα.
Την ψαριά τη δίναμε σε ταβέρνα όπου οι καταστηματάρχες μας τα έψηναν και κάναμε ‘’μεγαλειώδη’’ τραπέζια όπου εξιστορούσα στους φίλους το πόσο ‘’ηρωικά’’ έπιασα το φαγητό μας. (πολλές φορές δεν μας ζητούσαν καθόλου χρήματα για τα ψηστικά – αλλά πάντα αφήναμε παραπάνω χρήματα από τον λογαριασμό)
Η Αλόννησος ήταν το καταφύγιό μου που ονειρευόμουν κάθε χρονιά όλον τον χρόνο. Ανυπομονούσα να έρθει ο Σεπτέμβρης να βουτήξω στα νερά της με τα παιδιά μου να τους δείξω πως είναι ο σαργός, το μελανούρι, γιατί δεν πρέπει να πιάνουμε τις μικρές στήρες και τους ροφούς. Να τους εξηγήσω ότι το υποβρύχιο ψάρεμα για να γίνεται πρέπει να υπάρχουν ψάρια και για να υπάρχουν πρέπει πρώτα απ’ όλους να τα προσέχουμε εμείς οι ίδιοι που τα βλέπουμε στο φυσικό τους περιβάλλον.
Να τα διαπαιδαγωγήσω με την ιδέα ότι πιάνουμε 2-3 ψάρια μόνο για να τα φάμε ‘’φρέσκα’’ και δεν χρειάζεται να τα βάλουμε στο ψυγείο για να τα φάμε μια άλλη φορά. Γιατί αν προστατεύουμε τη θάλασσα θα μας δίνει πάντα φρέσκα ψάρια την στιγμή που τα θέλουμε.
Όμως τι κρίμα.
Από πέρυσι ενημερώθηκα σε φόρουμ που συμμετέχω ότι η αγαπημένη μου δραστηριότητα – το υποβρύχιο ψάρεμα με το κράτημα της αναπνοής – απαγορεύεται πλέον στο νησί σας για λόγους ακατανόητους σε εμένα.
Δεν θεωρώ ότι έβλαψα στο ελάχιστο τον βυθό και τα ψάρια. Τα ψάρια που έπιανα και έτρωγα κάθε Σεπτέμβρη ποτέ δεν ξεπέρασαν τα 7-8 κιλά σε όλη την παραμονή μου στο νησί σας. Τα ψάρια που έπιανα μια ολόκληρη εβδομάδα ήταν λιγότερα από το ένα δέκατο που κατανάλωναν οι πελάτες μια βραδιά σε μια ταβέρνα.
Όπου και αν ψάρεψα στην Αλόννησο και την Περιστέρα δεν είδα ούτε ένα ελάχιστο σημείο που να υποδηλώνει την ύπαρξη ενός αρχαίου αντικειμένου στον βυθό μέχρι τα 10-15 μέτρα τουλάχιστον που μπορώ να ψαρεύω με το κράτημα της αναπνοής μου. Παρ’ όλα αυτά οι ιθύνοντες και ειδήμονες μου απαγόρευσαν να ασκώ την δραστηριότητα μου σε μια περιοχή που πραγματικά αγαπώ λες και τα 7-8 κιλά ψάρια που πιάνω σε μια εβδομάδα που επισκέπτομαι το νησί είναι αιτία για να μειωθούν τα ψάρια.
Ή ότι αν στα 10 χρόνια που ψάρευα στο νησί αν έβρισκα κάτι που υποψιαζόμουν ότι μπορεί να αφορά αρχαίο θα το καπήλευα και δε θα το δήλωνα άμεσα στο λιμεναρχείο.
Όπως πάω τα παιδιά μου στη θάλασσα να χαρούν τον ελληνικό βυθό και τα ψάρια έτσι τα πάω σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, να δουν, να μάθουν, να αναπτύξουν αισθητική, να νοιώσουν υπερήφανα για τη χώρα και την καταγωγή τους.
Έτσι πέρυσι πήγαμε Σκόπελο όπου επιτρέπεται το υποβρύχιο ψάρεμα.
Πανέμορφο νησί δεν λέω και έπιασα και λίγα ψάρια, όμως δεν ήταν η Αλόννησος και η Περιστέρα. Δεν ήταν το αγαπημένο μου νησί, ούτε είδα τους γνωστούς μου αλοννησιώτες εστιάτορες που με χαμόγελο και περηφάνια αρνιόντουσαν να με χρεώσουν τα ψηστικά για τα ψάρια.
Δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να γράψω αυτά που γράφω αν δεν έβλεπα τη διαμαρτυρία σας αναρτημένη. Μου δώσατε την ευκαιρία να αντιληφθώ και τη δική σας αγωνία για τον τόπο σας, να νοιώσω ότι δεν είμαι μόνος στις σκέψεις μου και το έναυσμα να κάτσω και να γράψω αυτές τις σκέψεις και τις εμπειρίες μου από το νησί σας.
Λυπάμαι γιατί ούτε φέτος θα έλθουμε στο νησί σας.
Έχω μια εβδομάδα μόνο διακοπές τον χρόνο και θέλω να τις διαθέσω με ηρεμία με τους φίλους και την οικογένειά μου κάνοντας το αγαπημένο μου χόμπυ.
Όμως θέλω να σας ευχαριστήσω για τις αναρτήσεις και τις διαμαρτυρίες σας
Με έκαναν να νοιώσω ότι υπάρχουν κάποιοι σκεπτόμενοι πολίτες αυτής της χώρας που δεν με αντιμετωπίζουν σαν έναν εν δυνάμει αρχαιοκάπηλο, κάφρο και καταστροφέα του βυθού αλλά σαν ένα πολίτη που σέβεται το περιβάλλον και την ιστορία της χώρας του.
Μιας χώρας που δεν σέβεται τον πολίτη της.