Κραυγή απόγνωσης από μια Ελληνίδα μάνα!

Είμαι ελληνίδα μάνα τριών παιδιών και ζω στο ενοίκιο, γιατί ποτέ δεν καταφέραμε να αποκτήσουμε δικό μας σπίτι, ούτε μας άφησαν κάποιο σπίτι οι δικοί μας γιατί ποτέ δεν τα κατάφεραν να αποκτήσουν δικό τους. Όμως με σπούδασαν, δε μου στέρησαν ποτέ τίποτα και μου δίδαξαν άλλες αξίες της ζωής, αισιοδοξία, αυτοσεβασμό, αγάπη στον άνθρωπο, αξιοπρέπεια, διεκδίκηση και αγώνα για τη ζωή.

Με αυτές τις αξίες μεγάλωσα και σπούδασα κι εγώ τα παιδιά μου. Θεωρούσα ότι η γνώση και η καλλιέργεια του χαρακτήρα των παιδιών μου είναι επένδυση...
για την εποχή που ζούμε και έβαλα σε δεύτερη μοίρα τις υλικές αξίες. Τώρα όλα γύρω μου φωνάζουν πόσο λάθος έκανα. Νόμιζα πως αν αποκτήσουν τα παραπάνω, σιγά - σιγά, με κόπο βέβαια και με αγώνα, θα καταφέρουν να αποκτήσουν και τα απαραίτητα υλικά αγαθά. Όμως δε πρόλαβαν να βγουν στην βιοπάλη και μένουν στα αζήτητα, γιατί όλα αυτά τα αρπαχτικά που τα ανακηρύξαμε πολιτικούς, μας έφεραν την οικονομική καταστροφή και την τρομακτική ανεργία. Μπορεί να το ακούμε κάθε μέρα, εμείς όμως που δεν έχουμε να πιαστούμε από τίποτα, να πουλήσουμε ή να δανειστούμε για να ανοίξουμε μια δουλειά να κρατηθούμε, ήδη αιμορραγούμε και εκπέμπουμε SOS. Μας έχουν κατατάξει κανονικά σε αναλώσιμο υλικό χωρίς να μας δώσουν μια ευκαιρία.

Έχασα τη δουλειά μου και δεν πρόκειται να βρω εύκολα πια άλλη και επομένως ούτε σύνταξη θα μπορέσω να πάρω ποτέ. Είμαι ακόμα νέα γυναίκα και μέχρι χθες έκανα όνειρα και για τα παιδιά μου και για μένα. Αυτά τα όνειρα όμως μου τα έκλεψε, μου τα έσβησε η ίδια μου η Χώρα. Τον τελευταίο καιρό δε μπορώ να κοιμηθώ τις νύχτες. Το μυαλό σκορπάει σε σκέψεις εφιαλτικές. Φοβάμαι... Βλέπω τον κίνδυνο να καραδοκεί και τρέμω για το αύριο.

Τα παιδιά μου είναι άνεργα και βασανίζονται, τα οικονομικά μας άθλια, ενοίκια και κοινόχρηστα απλήρωτα και ίσως αύριο μας κόψουν και το φως γιατί μόλις ήρθε ο λογαριασμός και είναι απλήρωτος και ο προηγούμενος. Πόσο ντρέπομαι!

Καταλαβαίνω ότι πρέπει να βρω πάλι αισιοδοξία και να προσπαθήσω, αλλά αισθάνομαι πως θα μου στερήσουν την ευκαιρία να προλάβω να ανασυγκροτηθώ...

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Ελπίδα Ανατροπής