T' Αηγιαννιού του Ριγανά...

Γιορτάζει ο Αηγιάννης ο Ριγανάς αύριο, το γενέθλιο του Προδρόμου (τ' Αι Γιαννιού του Κλήδονα) το οποίο συμπίπτει με τις θερινές τροπές του ήλιου.

Χαρακτηριστικό της ημέρας οι φωτιές του Αη Γιαννιού που παλιότερα άναβαν στις γειτονιές και το πήδημα -τρεις φορές- της φωτιάς, που έχει καθαρτήρια δύναμη.

Στη Σκόπελο

Η προετοιμασία γινόταν από κοπέλες που έριχναν την παραμονή κάποιο προσωπικό τους αντικείμενο, κυρίως δακτυλίδι, σε δοχείο το οποίο στη συνέχεια σκεπάζεται με κόκκινο πανί και αφήνεται τη νύχτα κάτω από τ' άστρα για να πάρει μαντική δύναμη. Την επόμενη (24 Ιουνίου), οι κοπέλες...
συγκεντρώνονταν σ' ένα σπίτι και άνοιγαν τον κλήδονα. Τα αντικείμενα αποσύρονταν διαδοχικά, ενώ ταυτόχρονα απαγγέλονταν στίχοι «αθώοι» και «άσεμνοι». Το νερό του κλήδονα σε μικρές κούπες, χυνόταν σε σταυροδρόμι, ενώ η κοπέλα που ήθελε να «μάθει» και να «δει» έπινε από το νερό του κλήδονα και τριγυρνούσε στους δρόμους περιμένοντας να ακούσει ανδρικό όνομα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις στη Σκόπελο παρατηρείτο μολυβδομαντεία, δηλαδή χυνόταν μολύβι λιωμένο μέσα σε ένα ποτήρι νερό και αναλόγως του σχήματος που θα έπαιρνε μέταλλο μαντεύονταν διάφορα...

Ο Γιάννης Τζώρτζης θυμάται...

Σαν και σήμερα, πριν πολλά χρόνια, σε όλες τις γειτονιές της Σκοπέλου, βγαίναν στα σοκάκια και όπου υπήρχε πλατεία άναβαν φωτιές και καίγανε τα πρωτομαγιάτικα στεφάνια.

Πηδούσαν τη φωτιά λέγοντας «τ' αηγιαννιού φωτιά», την δεύτερη φορά λέγανε «δεύτερη με τα κλάδια» και κάθε φορά που πηδούσαν έλεγαν και κάτι...

Στη γειτονιά μας τότε (στου Θύμιου την πλατεία, πάνω από τον φούρνο του Μήτσου) υπήρχαν γύρω στα 25 με 30 παιδιά ηλικίας 7 – 14 ετών. Εκεί την παραμονή, σχεδιάζαμε από ποιο μέρος θα μαζεύαμε τα βάτια, ποιος θα έφερνε σκαλιστήρι, τσάπα κλπ

Ξεκινούσαμε για τον ραδιοφάρο να μαζέψουμε βάτια για να τα πάμε στη γειτονιά μας, με πολλές απώλειες στη διαδρομή, αφού πολλά τα μοιράζαμε σε γνωστούς ενδιάμεσα.

Μια φορά δεν πήγαμε με τα πόδια, αλλά με βάρκα με αποτέλεσμα να μπατάρει η βάρκα και να χάσουμε την πραμάτεια μας.

Την φωτιά την ανάβαμε το σούρουπο, αλλά πολύ πριν οι μανάδες μας είχαν καταλάβει τα σκαλάκια έξω από τα σπίτια μας, λέγοντας ιστορίες για τον Αηγιάννη τον Πρόδρομο.

Μετά φεύγαμε από τις γειτονιές και κατεβαίναμε παραλία για να «πειράξουμε» ορισμένα κρασομάγαζα, τα οποία βρίσκονταν στη γειτονιά του Αη Νικόλα... Ειδικά σε ένα μαγαζί ανάβαμε φωτιά απ΄έξω και γινότανε το «χάσε κόσμε»...