Κουμαρίσια μανιτάρια

Συνάντησα στον δρόμο τον Δημήτρη Μαγκανά. Το χαμόγελο πλατύ.

-Πήγες για μανιτάρια; με ρώτησε.

-Θα πάω, αλλά εγώ ψάχνω να βρω αυτά που δεν τρώγονται, είναι τα καλύτερα για φωτογράφιση.

-Θα σε πάρω να πάμε μια μέρα μαζί, μου υποσχέθηκε αφού τον διαβεβαίωσα ότι δεν θα αποκαλύψω το μέρος, γνωρίζοντας από τα παιδικά μου χρόνια ότι...
τα μανιτάρια τα μαζεύουν μυστικά. Ποτέ οι μανιταροκυνηγοί δεν αποκαλύπτουν τον τόπο, τον καλό μανιταρότοπο.

-Έλα να φωτογραφίσεις τώρα μερικά κουμαρίσια, μου είπε και μου έδειξε το 1/3 από τη σοδειά του, γιατί τα 2/3 τα είχε προηγουμένως φιλέψει.

Για τη γεύση των μανιταριών, ας ρωτήσουμε αυτούς που τα έφαγαν. Ακόμα γλείφουν τα δάχτυλά τους. Και το μυστικό για το μέρος, μυστικό!