Καλή Πρωτοχρονιά στη μοναξιά του κόσμου!

Άνθρωπος του δρόμου

Στάζει η βροχή της μοναξιάς

πίκρα στο στόμα.

Του πικραμύγδαλου τη γεύση

έχει η ζωή.

Πώς ήπιε αθάνατο νερό

μέσα στο σώμα,

κείνο το έρημο, αναπάντητο «γιατί»;

Κοντά ανθρώπινη μορφή

δε θα σταθεί.

Μήπως φοβάται κι η σκιά της

μη βραχεί;

Ζητώ ελπίδα,

έστω για μια μόνο μέρα.

Να γεννηθώ

στου ασυνήθιστου τη σφαίρα,

σαν αγριολούλουδο

στου κόσμου τα τσιμέντα.

Πόσα απ’ τα όνειρα

μείνανε στην κουβέντα….

Σαν αγριολούλουδο

στου κόσμου τα τσιμέντα,

μήπως γυρέψει η ανθρωπιά

να κόψει μέντα.

Μάρω Βλαχάκη

Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους!