Ας θυμηθούμε τον Απόστολο Βλαχάκη

Από τις αποκριάτικες εκδηλώσεις του 2010

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Απόστολο Βλαχάκη, όπως πιστεύω και όλοι οι Σκοπελίτες που είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν. Πραγματικά ήταν αφιερωμένος ψυχή και σώμα στην παράδοση και στην προσφορά. Μου μάθαινε ακορντεόν και ήταν από τους λίγους ανθρώπους που αγαπούσαν τόσο πολύ την μουσική, γνώριζαν να παίζουν και να διδάσκουν τόσα πολλά μουσικά όργανα.

Κλείνω τα μάτια μου και ανεβαίνω νοητά την παλιά ξύλινη σκάλα που...
οδηγούσε στην αίθουσα όπου γίνονταν τα μαθήματα... Δεν θα ξεχάσω την γλυκύτητα του και το πάθος του να μεταδώσει σε όσους περισσότερους μπορούσε τις μουσικές γνώσεις του, όπως δεν θα ξεχάσω αυτό που έκανε κάθε φορά που ξεκινούσε το Τριώδιο...

Μάζευε όλους τους μαθητές του, αλλά και όσους ήθελαν να τον ακολουθήσουν και ντυμένος με την φουστανέλα του, περνούσε από όλα τα σπίτια της πόλης, τραγουδώντας "Άιντε να πάμε Βλάχα..." Θυμάμαι να σταματάμε σε πλατείες και σπίτια και να βγαίνουν οι νοικοκυρές να μας κερνάνε ρυζόγαλο, γαλακτομπούρεκο, κρασί κ.λ.π.

Σε όλα τα σοκάκια ακουγόταν ο ήχος των ακορντεόν και το αποκριάτικο τραγούδι, που ξεσήκωνε τους Σκοπελίτες, τους θύμιζε την πρώτη μέρα του Τριωδίου, τους προετοίμαζε για όλα αυτά που θα ακολουθούσαν τις επόμενες μέρες και σκορπούσε γέλιο και χαρά παντού...

Πόσο πολύ μου έχουν λείψει όλα αυτά τα έθιμα και πόσο πολύ λυπάμαι που τα παιδιά μας δεν έχουν την ίδια τύχη με εμάς να ζήσουν αυτά που ζήσαμε και να έχουν τις ίδιες όμορφες νοσταλγικές σκέψεις όταν φτάσουν στην δική μας ηλικία...