Πολιτική ηθική και “μαύρο χρήμα” ...

Απόστολος Παπατόλιας

Γενικός Γραμματέας Ένωσης

Περιφερειών Ελλάδος

Επικεφαλής
«Θεσσαλών Δύναμη»

Στην ηθική διάσταση της πολιτικής ζωής και στο εμπεδωμένο αίσθημα του πολίτη για ατιμωρησία και μη απόδοση δικαιοσύνης σε μείζονα θέματα διαχείρισης του δημοσίου χρήματος, αναφέρθηκε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο Γ.Γ. της Ένωσης Περιφερειών, κ. Απόστολος Παπατόλιας.

Η τοποθέτησή του επικεντρώθηκε σε θέματα διαφάνειας κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων που επιβάρυναν σημαντικά το δημόσιο χρέος, ενώ αναφέρθηκε και σε σημαντικές ελλείψεις στον έλεγχο του πόθεν έσχες των πολιτικών προσώπων. Μίλησε για «κακομαθημένα παιδιά των κομματικών μηχανισμών», αλλά και για την «ανάγκη αποκρατικοποίησης των κομμάτων».

Ειδικότερα ανέφερε:

«Υπάρχει σήμερα ένα εντονότατο αίσθημα αδικίας σε μεγάλα...
τμήματα της κοινωνίας γιατί ούτε κάθαρση υπήρξε ούτε συστηματική προσπάθεια εξυγίανσης σε φαινόμενα κακοδιαχείρισης και διαφθοράς. Για παράδειγμα, όλοι γνωρίζουμε πόσο ζημιογόνο ήταν για τη χώρα το μεγάλο «εθνικό παραμύθι» των Ολυμπιακών Αγώνων, με την υπέρμετρη επιβάρυνση των δημοσιονομικών και τη μεγάλη αύξηση του χρέους. Σήμερα ακόμη πληρώνουμε τα «σπασμένα» των Ολυμπιακών Αγώνων. Με βεβαιότητα επίσης η περίοδος εκείνη έχει συνδεθεί με κρούσματα διαφθοράς στο εσωτερικό των κομμάτων, αφού βούιξε ο τόπος για το μαύρο χρήμα που διακινήθηκε κατά τους Αγώνες. Ακόμη να αποδοθούν οι ευθύνες για την περίοδο αυτή…

Αυτή η αίσθηση ατιμωρησίας, σε συνδυασμό με τον φόβο να αναμετρηθούμε αυτοκριτικά με το παρελθόν μας, επιτείνει την κρίση αξιοπιστίας του ΠΑΣΟΚ και βαθαίνει το ρήγμα με την κοινωνία».

Για την εφαρμογή του πόθεν έσχες των Βουλευτών, ο κ. Παπατόλιας σχολίασε:

«Ο τρόπος με τον οποίο οργανώνεται ο έλεγχος της περιουσιακής κατάστασης των πολιτικών στη χώρα μας είναι από ανεπαρκής έως αστείος. Οι πολίτες αφενός διαπιστώνουν την αναντιστοιχία αυτών που πραγματικά έχει ένας πολιτικός με εκείνα που δηλώνει και αφετέρου, βλέποντας να ρέει άφθονο μαύρο χρήμα προς διάφορες κατευθύνσεις (ΜΜΕ, διαφημιστικές εταιρίες, άλλα κέντρα επιρροής), αυτομάτως διερωτώνται αν πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο… Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που τις προεκλογικές οικονομικές συμφωνίες συγκεκριμένου πολιτικού με ΜΜΕ διαπραγματεύεται διαφημιστική εταιρία συνδεδεμένη με τη διαχείριση μεγάλων έργων και εξίσου μεγάλων «εθνικών γεγονότων» στη χώρα μας. Και κανείς δεν αναρωτιέται, στο πλαίσιο της “ομερτά” που ισχύει, για τη σχέση που συνδέει αυτή την εταιρία με το μαύρο πολιτικό χρήμα που διακινείται στις εκλογές».

Τέλος, ο κ. Παπατόλιας, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα για την πολιτική κρίση, επεσήμανε:

«Η σωτηρία της χώρας επιχειρείται από ένα πολιτικό σύστημα που δείχνει να έχει κλείσει τον κύκλο του. Είναι πολιτικός και ηθικός εμπαιγμός να εμφανίζονται σήμερα ορισμένοι ως υποψήφιοι διαπραγματευτές του μέλλοντος της χώρας, όταν γνωρίζουμε ότι ήταν οι αποτυχημένοι διαχειριστές του παρελθόντος. Και γεννάται το ερώτημα: πώς είναι δυνατόν πολιτικοί που συνδέθηκαν με το αρρωστημένο καθεστώς της ευνοιοκρατίας και της διαπλοκής, να πλασάρονται σήμερα από κάποια Μέσα των Αθηνών ως ιεραπόστολοι της εξυγίανσης και ως κήνσορες των μεταρρυθμίσεων; Με ποιό θράσος άραγε μιλούν για αποκρατικοποίηση των κομμάτων οι επί σειρά ετών σκανδαλωδώς ευνοούμενοι της κομματικής ιεραρχίας; Οι «πραιτοριανοί» των αρχηγικών κομμάτων και οι «κολλητοί» των εκάστοτε αρχηγών; Πώς τα κακομαθημένα παιδιά των κομματικών μηχανισμών αμφισβητούν σήμερα τη μήτρα που τους γέννησε; Αυτή τη μεγάλη αντίφαση κατανοούν οι πολίτες και γι’ αυτό απαιτούν σαρωτική ανανέωση στο πολιτικό σύστημα, τις συμπεριφορές και τις πρακτικές».