Σχόλιο για την ομιλία «Εθελοντισμός Τώρα»

Τελευταίως, διαβάζοντας τον τοπικό Τύπο, ανακαλύπτω ότι διάφοροι, ειδήμονες, εθνοσωτήρες, ναυαγοσώστες κ.α., κηρύσσουν μεθόδους ανάπτυξης για το καλό του νησιού μας.

Στις 16 Απριλίου 2012, στο Δημοτικό καφενείο Σκοπέλου, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση – συζήτηση, όπου ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Απόστολος Δ. Παναγιώτου, ανέπτυξε το θέμα «Εθελοντισμός Τώρα»(κλικ). Στην ομιλία του παραβρέθηκαν εκπρόσωποι του Δήμου και των κοινοτικών διαμερισμάτων αυτού.

Ως ενεργός δημότης, θέλησα να διαβάσω το κείμενο της ομιλίας του καθηγητού. Ειλικρινά όσες φορές και αν το διάβασα και ενδελεχώς το εμελέτησα, δεν μπόρεσα να...
κατανοήσω και να εμπεδώσω, την ανάπτυξη που θα προκύψει για το καλό του νησιού μας, μέσα από τον «Εθελοντισμό»!!!. Η εγώ έχω ξεχάσει τα Ελληνικά που έμαθα στο σχολείο, η ο ομιλητής δεν έχει συνειδητοποιήσει το τι συμβαίνει στην κοινωνία της Σκοπέλου και γενικότερα της χώρας μας, ή προσπάθησε με τα λεγόμενά του να υποβαθμίσει την νοημοσύνη μου.

Κατ΄ αρχήν θέλω να τον ρωτήσω, αν για την παραπάνω συγκέντρωση ήταν δική του η ιδέα ή κλήθηκε από κάποιους; Ποιοι είναι οι κάποιοι και γιατί τώρα;

Το να κατεβάσουμε ένα κείμενο από το διαδίκτυο και να το διαβάσουμε στο ακροατήριο το θεωρώ επιεικώς παιδικό. Αν αποδεχθούμε όμως το νόημά του, το χαρακτηρίζω όραμα! Κατά πόσον όμως αυτό το όραμα έχει ρεαλισμό; Η εμπειρία που έχω αποκτήσει από την αντιπαράθεση μου με τους Καλλικρατικούς Άρχοντες του Δήμου Σκοπέλου, με δίδαξε ότι οι διοικούντες δεν έχουν ούτε ρεαλισμό ούτε όραμα. Ποίοι ήσαν λοιπόν οι αποδέκτες της ομιλίας του κ. Παναγιώτου;

Με την φράση «όταν δίνεις γεμίζει η καρδιά σου, όταν παίρνεις γεμίζει το χέρι σου» (ενότητα της ομιλίας) τι άραγε να εννοεί ο ποιητής; Εγώ θα συμπληρώσω το χέρι σου και η τσέπη σου γεμίζει.

Η λέξη εθελοντής, ενθυμούμαι από το Γυμνάσιο, σημαίνει τον θεληματικώς, τον εκουσίως προσφερόμενο να πράξει κάτι. Από τους γονείς μου και εξ απαλών ονύχων, γαλουχήθηκα να προσφέρω ανιδιοτελώς εθελοντισμό, για την θεραπεία της ανάγκης του πλησίον μου χωρίς κωδωνοκρουσίες και βυζαντινά ανάκαρα.

Ο κ. καθηγητής στην ομιλία του, προσπάθησε να δώσει βαρύνουσα σημασία στον εθελοντισμό χαρακτηρίζοντάς τον ως επιτακτικό και επιβεβλημένο, προκειμένου με τις διάφορες μορφές δράσης, να επιτευχθεί οικονομική ανάπτυξη του ΑΕΠ κατά 8% και 15%(!!!) μετατρέποντας δηλαδή την εκούσια κοινωνική προσφορά σε εργατώρες. Μάλιστα προς τεκμηρίωση των ισχυρισμών του παραθέτει τα στοιχεία των ανεπτυγμένων Ευρωπαϊκών Κρατών. Μάλλον τα έχει μπερδέψει. Του διαφεύγει ότι ο Βέλγος, ο Γάλλος, ο Γερμανός δεν ψάχνει στα σκουπίδια για φαγώσιμα. Δεν κοιμάται στα παγκάκια και μέσα στα χαρτοκιβώτια, δεν περιμένει να τελειώσει η λαϊκή αγορά για να σιτιστεί με τις πατημένες ντομάτες, δεν μαστίζεται από ανεργία, δεν ξυπνάει το πρωί για να στήνεται επί ώρες στην ουρά για να ξοφλήσει τα παράνομα χαράτσια Δεν έχει άνεργα όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Απεναντίας έχει τον μισθό του, την σύνταξή του, την αξιοπρέπειά του, την άριστη ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη, την παιδεία του, τα ωραία του σχολεία... Κύριε καθηγητά τα παιδιά μας λιποθυμούν στο δρόμο από την ασιτία. Ένας πραγματικός Γολγοθάς η επιβίωσή μας. Σε ποια χώρα ζει ο εν λόγω καθηγητής;

Η ανάπτυξη ενός τόπου και μιας κοινωνίας επέρχεται μέσα από άλλα μονοπάτια. Ερωτώ τον κ. Παναγιώτου αν μέσα από τον εθελοντισμό μπορώ να πιάσω από τον γιακά τον κάθε εφοπλιστή και να του επιβάλω να μειώσει το εισιτήριο από τα 50 στα 15 ευρώ, προκειμένου η Σκόπελος να βουλιάξει από επισκέπτες- τουρίστες. Τον ερωτώ αν μέσα από τον εθελοντισμό μπορώ να πιέσω τον πολεοδόμο, τον Αστυνόμο να ελευθερώσει τις ακτές εφαρμόζοντας την Ελληνική Νομοθεσία από τα συρματοπλέγματα για να μπορέσει ο επισκέπτης να απολαύσει τις φυσικές ομορφιές του νησιού μου.

Δεν θα πληρώσω εγώ τις λαμογιές των άλλων.

Κατόπιν των ανωτέρω και αδιαφορώντας για τα όποια σχόλια , θα στείλω ένα ηχηρό ΟΧΙ στον εκτός πραγματικότητας κ. καθηγητή και στο είδος του εθελοντισμού, που αυτός προσπάθησε να πλασάρει στους συνδημότες μου.

Προσωπικά πιστεύω ότι κάτι άλλο συμβαίνει. Οσονούπω θα ανατείλει…

Με τιμή

Αναστάσιος Φάλκος του Ιωάννη