![ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ [ΑΡΧΕΙΟ]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAM9DFd9XFh8ud37ShwEMqrGeyXXeyxEXM_F6PLTNrI4nuVSAkCGQT1d3rw8EPfEZnWeRLJ8iA7U4Nz7Q8pchXLymhtSCPJhJ5tsNe-Flb2EEgmL99ouKWuy6NCjj1eggL6tVA_jXPbSc/s400/LOG+SPOR-+%25282%2529.png)
 |
|
Βαγγέλης Κοσμάς, 15/10/2013, Γλυστέρι
|
Το
νόημα των λόγων, το κρυμμένο,
της
ζήσης την αθέατη πλευρά,
αυτά
π' αποτελούν το πεπρωμένο
κανείς
ποτέ δεν είπε φανερά.
Ποτέ
για την Αλήθεια δε μιλάνε,
λόγο
σα να μην έχουν να την πουν,
κι
αυτή να κατοικεί μεσ' στα σκοτάδια,
στην
τρίσβαθη τη φυλακή του νου.
Λαμπρότερη
του ήλιου, των αστέρων,
Αλήθεια,
τροφοδότρα της ζωής,
πώς
γίνεται και πάντα εκ των υστέρων
αθέατος
να είσαι νικητής.
Πώς
γίνεται τρανές ανταποδώσεις
και
ισορροπίες πάντα να κρατείς
και
νά ΄ναι νόμος, ανώτερος των νόμων,
το
"ό,τι έκανες μπροστά σου θα το βρεις".
Βαγγέλης
Κοσμάς
Δεν έμαθαν Βαγγέλη ακόμα, 2013 ολόκληρα χρόνια, ότι την αλήθεια δεν την σταματάν ούτε οι χειροπέδες,ούτε τα καρφιά αλλά ούτε και ο σταυρός! ! !
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κατάφεραν τελικά να φυλακίσουν το πνεύμα σου,φίλε μου Βαγγέλη.Κράτησαν τα χέρια σου,τα δέσανε σφιχτά, μα ακόμα και αυτά μιλάνε,αν τα προσέξεις κάτι θέλουν να σου πουν,κάτι αναζητούν και αυτό είναι... η αλήθεια! Το προσωπό σου,αν και μέσα απτό περιπολικό είναι τόσο γαλήνιο...αλλά και με ένα τεράστιο γιατί χαραγμένο πάνω του.Όσον αφορά την αλήθεια είναι μόνο για τους δυνατούς και στο τέλος να είσαι σίγουρος πως μόνο αυτοί θα τη χαρούν.Άκουσα τη συνεντευξή σου στην zougla.gr και ήταν σαν να ήμουνα εκεί μαζί σου,μαζί με τον Αρτέμη τη Μαρία τους γονείς σου.Έχω συγκλονιστεί...Όμως να ξέρεις κάτι ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό.Και η αλήθεια είναι μόνο για τους δυνατούς.Συνέχισε μη σταματάς συνέχισε...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένω με αγωνία την ημέρα που θα γίνει το τεράστιο γλέντι στο Γλυστέρι ΑΥΤΟ με τα πλατιά χαμόγελα - των νικητών και χορό ξέφρενο - αυτό της νίκης!! Μπράβο σε ολη την οικογένεια για το ήθος την αξιοπρέπεια και την ατελείωτη δύναμη που δείχνει, παράδειγμα προς όλους.Ελεάνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜες στο καταμεσήμερο
σκοτείνιασε ο ήλιος
κι έφερε άγριους καιρούς
σ' ήρεμη γειτονιά
Μονάχα εγώ κληρώθηκα
τ' άδικο να παλέψω
με αλυσοδεμένα
σταυραετού φτερά.
Ποιά είν' αυτά τα ξωτικά
που θέλουν τη ψυχή μου;
Λες οι ευχές τόσων ψυχών
να γίνουν φυλαχτά;
Στερνή φορά που έψαχνα
θεριά για να παλέψω
ήταν με γέλια παιδικά
και ξύλινα σπαθιά.
Μα περπατώ σαν ποιητής
στον κόσμο αυτόν ανάποδα
κι όταν ο ήλιος μου χαθεί
τον βρίσκω στο βυθό.
Τον ουρανό λέω θάλασσα
τη γη ουράνιο θόλο
στο χώμα όταν ξαπλώνω
μαθαίνω να πετώ.
Μάρω
μπραβο βαγγελη.πια δεν ειναι εκπληξη τα ποιηματα σου.τωρα ξερουμε και περιμενουμε και ειμαστε σιγουροι οτι τα ποιηματα σου ειναι πραγματι καταπληκτικα.ποσο ωραιο ομως ειναι πραγματι να σε σχολιαζει με ενα επισης πολυ ωραιο ποιημα η συντοπιτισα συναδελφος σου μαρω. μπραβο και στους δυο σας.α ρε σκοπελος..
ΑπάντησηΔιαγραφή