Σελίδες

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Αλλά ποιος νοιάζεται; …Εμείς!

Της Μαρίας Μανδελιά
Διευθύντριας του τουριστικού γραφείου
ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ ΣΠΟΡΑΔΩΝ ΑΕ.
Aποχαιρετήσαμε τους τελευταίους Νορβηγούς πελάτες το Σάββατο 12 Οκτωβρίου και έτσι έκλεισε τυπικά και η τουριστική περίοδος για το 2013 με το τελευταίο τσάρτερ-αεροπλάνο να απογειώνεται από το αεροδρόμιο της Σκιάθου.
Για να φύγουν με μια γλυκιά ανάμνηση από τις Σποράδες, μετά από παράκλησή μου και τους ευχαριστώ που ανταποκρίθηκαν, ο Δήμος Σκιάθου και ο Σύλλογος Γυναικών Σκιάθου προσέφερε αμυγδαλωτά και μέλη του συλλόγου και του χορευτικού συγκροτήματος, ντυμένα με παραδοσιακές Σκιαθίτικες φορεσιές τα μοίρασαν και φωτογραφήθηκαν με τους τελευταίους επισκέπτες στο αεροδρόμιο «Αλ. Παπαδιαμάντης»
Προσπαθήσαμε με αυτό τον τρόπο να καλύψουμε τα παράπονα ενός ήδη «κλειστού νησιού από τις 28 Σεπτεμβρίου»
Πολλά τα παράπονα από τους επισκέπτες των...
δύο τελευταίων εβδομάδων (από τις 20 Σεπτεμβρίου έως τις 12 Οκτωβρίου):
    • κλειστά φώτα μετά τη Μεγάλη Άμμο,
    • μαζεμένες οι ξαπλώστρες στις παραλίες κλειστές οι καντίνες,
    • κλειστά καταστήματα στην Παπαδιαμάντη,
    • κλειστά εστιατόρια,
    • μίνι μάρκετ με άδεια ράφια και ληγμένα προϊόντα.
Ό,τι πήραμε - πήραμε λοιπόν καιρός να ξεκουραστούμε... και να πέσουμε στη χειμερία νάρκη μας…
Όσο πάει λοιπόν η τουριστική περίοδος συρρικνώνεται, οι tour operators μικραίνουν το πρόγραμμά τους, «αυτοί φταίνε» …θα καταλήξουμε λοιπόν να έχουμε τουριστική περίοδο τρεις μήνες!
Κατά τα άλλα συζητάμε για επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου.
Όχι αγαπητοί δεν φταίνε οι tour operators, δεν φταίει μόνο το κράτος, δεν φταίει μόνο ο δήμος, όλοι εμείς φταίμε.
Και ο λόγος είναι απλός, δεν ανανεώσαμε το τουριστικό μας προϊόν, δεν το βελτιώσαμε, δεν το φροντίσαμε:
• Πολλά καταλύματα έχουν διακόσμηση της δεκαετίας του ’80, πήραμε πολλά χρήματα τις χρυσές εποχές που οι τουρίστες κοιμόντουσαν ακόμη και στις ταράτσες. Τι τα κάναμε;
• Δεν υπάρχει πεζοδρόμιο κατα μήκος του κεντρικού δρόμου, μη μου πείτε ότι κανείς δεν είδε τους επισκέπτες να περπατάνε μέσα στα χαντάκια ή να κολάνε πάνω στη μάντρα του καταλύματος που ίσως διέμεναν για να περάσει το αυτοκίνητό μας. Πόσο πολύ κοστίζει να βάλουμε μισό μέτρο πιο μέσα το χωράφι μας ή την αυλή μας και να φτιάξουμε ένα πεζοδρόμιο; Αλλά ποιός νοιάζεται;
• Το νησί είναι βρώμικο, εμείς δεν καθαρίζουμε το χωράφι μας που είναι στις παρυφές του κεντρικού δρόμου, εμείς πετάμε τα σκουπίδια μας στις άκρες των δρόμων και τα αφήνουμε στις παραλίες… Γιατί να μη το κάνουν και οι επισκέπτες;
• Εμείς δεν ρίξαμε νερό να καθαρίσουμε έξω από το μαγαζί μας, εμείς δεν πήραμε μπογιά, έστω ασβέστη, να βάψουμε έξω από την πόρτα μας. Και μη μου πείτε πως δεν έχουμε δει τη λίγδα στις αρχές της Παπαδιαμάντη και στο Παλιό λιμάνι; Κάποιοι το έκαναν, αλλά είναι μετρημένοι στα δάκτυλα. Αλλά τι μας ενδιαφέρει;
• Εμείς διαφημίζουμε το Κάστρο και τα Λαλάρια, αλλά δεν ενημερώνουμε τους επισκέπτες μας ότι τα Λαλάρια είναι μοναδικά και δεν θα πρέπει να παίρνουμε τις πέτρες; Θα μου πείτε αφού και εμείς τις παίρνουμε… Αλλά ποιος νοιάζεται;
• Όταν λέμε ότι κάνουμε το γύρο του νησιού και «περνάμε από τη Μπανάνα με τους γυμνιστές και τους κοροϊδεύουμε(!)» γιατί το άκουσα και αυτό στο παλιό λιμάνι από ξανθιά κυρία / καμάκι τουριστικού σκάφους, το είδα όταν βρέθηκα στη παραλία, είδα και την αντίδραση των λουομένων εκεί. Αλλά ποιός νοιάζεται;
• Χάσαμε τις γαλάζιες σημαίες από τις 9 παραλίες που είχαμε, μας μείνανε μόνο 2: οι Κουκουναριές και τα Μάραθα. Αλλά ποιός νοιάζεται;
• Για ποια αναβάθμιση μιλάμε όταν το Μπούρτζι ξεφτίζει, στο ανοικτό θέατρο τα μισά παγκάκια έχουν σαπίσει, το ίδιο και η σκηνή, σκόνταψε κατά τη διάρκεια της παράστασης ο ηθοποιός από τους «Χαλασοχώρηδες» του Αλ. Παπαδιαμάντη και παραλίγο να πέσει, τα παιδιά μας παρουσιάζουν θεατρικές παραστάσεις σε αυτή την έτοιμη για κατάρρευση σκηνή. Αλλά ποιός νοιάζεται;
• Εδώ θέλουμε να τσιμεντοποιήσουμε μέχρι το μέσο της νησίδας του Μπούρτζι για την επέκταση του λιμανιού, το σήμα κατατεθέν του νησιού μας, ή να το πάμε στις Πλάκες, «έργο πνοής του δημοτικού λιμενικού ταμείου και του δήμου ». Αλλά ποιός νοιάζεται;
• Έγινε μια ημερίδα για το γαστρονομικό τουρισμό στις 28 Σεπτεμβρίου, για να αλλάξουμε το τουριστικό μας προϊόν, να το καλυτερέψουμε, να του δώσουμε ταυτότητα. Απούσα η δημοτική αρχή, σχεδόν μηδαμινή η παρουσία των επιχειρηματιών που σχετίζονται με το χώρο των εστιατορίων, των επιχειρήσεων υγειονομικού ενδιαφέροντος και ξενοδοχείων. Αφού ό,τι τους δίνουμε τρώνε, πλαστικές πατάτες, κατεψυγμένο μουσακά και γεμιστά και τα πληρώνουν και πανάκριβα. Αλλά ποιός νοιάζεται;
• Εδώ δεν μπορούμε να δώσουμε τα δρομολόγια της επόμενης τουριστικής περιόδου για τις ακτοπλοικές συγκοινωνίες. Να μπορέσουμε να προγραμματίσουμε. Αλλά ποιόν ενδιαφέρει;
• Πόσο ακόμη μπορεί να πουλάει από μόνη της η Σκιάθος το πράσινο και τις υπέροχες παραλίες της, όταν εμείς τη χρησιμοποιούμε λέτε και είμαστε περαστικοί από αυτό τον τόπο, βλέποντας κοντόφθαλμα μόνο τι κάνουμε φέτος, πόσα βάζουμε στη τσέπη μας και «του χρόνου θα δούμε»;
Κατά τα άλλα η κα Kεφαλογιάννη δηλώνει στην 78η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης:
"Ο ελληνικός Τουρισμός διανύει μια εξαιρετικά θετική χρονιά. Τόσο στις αφίξεις, όσο και στα έσοδα. Οι προσπάθειες μας πιάνουν τόπο. Πετύχαμε τους στόχους μας. Κερδίσαμε το στοίχημα. Η πολιτική μας δικαιώθηκε. Αυτή η επιτυχία μας οδηγεί να συνεχίσουμε την εθνική στρατηγική για τον τουρισμό".
Αυτή την περίοδο, σημείωσε η κα Κεφαλογιάννη, "εργαζόμαστε για να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη από την επιμήκυνση της τουριστικής σεζόν. Τα μηνύματα που έχουμε είναι και αυτά θετικά. Αυτό σημαίνει επιπλέον έσοδα για την ελληνική οικονομία, αύξηση του ΑΕΠ, νέες θέσεις εργασίας. Δεν επαναπαυόμαστε. Ξεκινάμε τη νέα πορεία, με στόχο να εδραιώσουμε τον ελληνικό τουρισμό στο παγκόσμιο τουριστικό χάρτη. Το 2014 μπορεί να είναι μια ακόμα καλύτερη χρονιά. Θα τα καταφέρουμε".
Για ποιο λόγο πανηγυρίζει;
Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να μπορέσουμε να σχεδιάσουμε και να οραματιστούμε το μέλλον του τουρισμού μας να δούμε την τουριστική ανάπτυξη με διαφορετική ματιά επιδιώκοντας την ποιότητα και την προβολή των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του νησιού μας, επαναπροσδιορίζοντας την τουριστική μας ταυτότητα.
Να μη μείνουμε στα λόγια, γιατί από λόγια χορτάσαμε, όλοι ξέρουμε τα προβλήματα και όλοι ξέρουμε τι να κάνουμε.
Όλοι μαζί λοιπόν ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
Μαρία Μανδελιά
Διευθύντρια του τουριστικού γραφείου
ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ ΣΠΟΡΑΔΩΝ ΑΕ.

3 σχόλια:

  1. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω!!!
    Η κατάσταση που περιγράφετε δεν αφορά μόνο τη Σκιάθο δυστυχώς. Κι απέναντι στη Σκόπελο τα ίδια γίνονται και παρά πέρα σε άλλα νησιά τα ίδια.
    Μάλλον το φαινόμενο είναι Πανελλαδικό.
    Όλοι χάσαμε τον ενθουσιασμό μας κι όλα τα κάνουμε σαν αγγαρεία. Λες και περιμένουμε να ξυπνήσουμε από ένα κακό όνειρο και να αλλάξει μαγικά η ζωή μας, χωρίς εμάς. Ως θεατές να την παρακολουθούμε, απαθείς, χωρίς να συμμετέχουμε, απλά να περιμένουμε. Τι άραγε περιμένουμε;

    Στην αρχή λέγαμε ότι φταίει το εύκολο κέρδος. Πολλά λεφτά πέσανε μαζεμένα σε κακόμοιρους κουρασμένους μεροκαματιάρηδες, που βολεύτηκαν επιτέλους κι είπαν: «Τώρα ας κάτσω να απολαύσω κι εγώ. Το αξίζω, γιατί πέρασα πολλά.»
    Μόνο που παρακάθησαν φαίνεται και ξέχασαν πως να δουλεύουν.
    Όμως υπήρχαν πολλοί ακόμα, που κάθε καλοκαίρι πέθαιναν στη δουλειά από το πρωί έως το βράδυ, για να εξυπηρετήσουν όλους αυτούς τους χρυσούς πελάτες, που ήταν τόσο «χαϊβάνια» και μπορούσαν να σε κάνουν πλούσιο με τα ψέμματα. Ήταν βλέπεις πολλά τα λεφτά. Πως να τα αφήσεις;

    Μια ξέφρενη κούρσα με το τρενάκι του «ποιος θα ξεπεράσει ποιον στην πονηριά και την «αρπαχτή»» ξεκίνησε.
    Ξεπουλάγαμε τα πάντα στο βωμό της ευδαιμονίας και της καλοπέρασης. Τα παιδιά μας να μη γίνουν αγρότες και βοσκοί να κουράζονται. Να μη γίνουν εργάτες και τους εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο. Να γίνουν ελεύθεροι επαγγελματίες, να τα κονομάνε 4 μήνες και τους άλλους να ξεκουράζονται ή δημόσιοι υπάλληλοι να βολευτούν. Ο ένας ήθελε να βγάλει το μάτι του άλλου. «Γιατί αυτός να παίρνει περισσότερα από μένα; Ας κάνω και καμιά παγαποντιά βρε αδερφέ, αρκεί να μη μου κάνει τον έξυπνο ο γείτονας! Αυτός είναι δηλαδή πιο ξύπνιος, που «λαδώνει», που «καρφώνει», που τα «παίρνει»; Δεν μπορεί!»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αφού λοιπόν χόρτασαν όλοι και οι δουλευταράδες και οι τεμπέληδες, μετά άρχισαν να γκρινιάζουν. Βλέπεις η καλοπέραση φέρνει γκρίνια. Με την γκρίνια άρχισαν οι παρεξηγήσεις και η ομόνοια και η συνεργασία άρχισαν να εξαφανίζονται από τα νησιά μας. Δεν εργάζονταν πια όλοι μαζί για το κοινό καλό, αλλά ο καθένας για το συμφέρον του.

    Και το τρενάκι αύξανε ταχύτητα. Ζαλισμένοι όλοι, πάνω σε αυτό, προσπερνούσαμε τα πάντα. Ξεπεράσαμε ακόμα και τους εαυτούς μας. Τις ανάγκες της ψυχής μας! Ναι, γιατί με το να υποκρινόμαστε, να παρεξηγούμαστε και να προδίδουμε συνεχώς ο ένας τον άλλο κουραστήκαμε. Τόσο πολύ κουραστήκαμε, που δεν έχουμε πια όρεξη, ούτε να ανακόψουμε την πορεία προς το κενό. Απογοητευμένοι και υπνωτισμένοι παρακολουθούμε πια τη ζωή και δεν τη ζούμε. Κλειστήκαμε μέσα μας. Εκεί που νομίζουμε ότι δε θα μας δει κανείς να μας πει: « Να, κοίτα τώρα τα χάλια σου!» Δεν το παραδεχόμαστε, δε θέλουμε να το δούμε ότι κακώς πορευτήκαμε. Κι αφού διέξοδο δε βρίσκουμε, απαθείς παρακολουθούμε και περιμένουμε κάτι να αλλάξει.

    Οι πρακτικές που εφαρμόζουμε δε μας φέρνουν καλά αποτελέσματα και το βασικότερο δε μας κάνουν να νιώθουμε ευτυχισμένοι, μέσα από την προσφορά σε άλλους ανθρώπους, όπως παλιά. Ανθρώπους, που τους λέμε τουρίστες και ξεχνάμε πως πάνω από όλα είναι άνθρωποι.

    Άνθρωποι που ξεκίνησαν από μέρη μακρινά, που μάζεψαν οικονομίες δεκάρα-δεκάρα για λίγες μέρες ξεκούρασης. Άνθρωποι που δεν ζητούν τίποτα περισσότερο, από το να περάσουν καλά. Κι ένας άνθρωπος περνάει καλά μόνο όταν η ψυχή του είναι καλά.

    Η χώρα μας έχει ψυχή. Τα νησιά μας δονούνται σε συχνότητες που επηρεάζουν την ψυχή μας και μπορούν να μας κάνουν να νιώθουμε καλά, ήρεμα, γαλήνια. Το ευλογημένο μέρος που μένουμε μας δίνει αυτές τις δυνατότητες.
    Εμείς όμως πάνω στο τρενάκι τα προσπεράσαμε κι αυτά. Εστιάσαμε μόνο στην ύλη κι όχι στην ψυχή. Εκεί λοιπόν χάσαμε το στόχο. Γιατί τον συνάνθρωπο τον κερδίζεις και τον κάνεις δικό σου όταν αγγίξεις την ψυχή του. Όμως, αφού εμείς χάσαμε τη δική μας, πως να αγγίξουμε και τους άλλους; Τους δικούς μας; Τους ξένους; Τι μας έμεινε πια να δώσουμε στους άλλους;

    Αν ρωτήσεις κάποιον συνάνθρωπο και τώρα τι γίνεται; Τι να κάνουμε; Αφού δεν πάει άλλο κι αυτή η πρακτική δε μας κάνει καλό, δε μας φέρνει πρόοδο, γιατί αφήνουμε τη ζωή να μας προσπερνάει κι εμείς παρακολουθούμε απαθείς; Θα σου πει ότι δε γίνεται τίποτα. Τόσο απλά. Είναι απορίας άξιον, όλοι να λένε, τίποτα δε γίνεται κι όλα τα ίδια θα μένουν, ότι και να κάνεις.

    Κι έχουν δίκιο. Ότι και να κάνουμε δε θα αλλάξει τίποτα, αφού θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα, χωρίς να αλλάξουμε πρακτικές. Περιμένουμε όλα να αλλάξουν, αλλά εμείς να μην αλλάξουμε τον τρόπο, που είχαμε μάθει ως τώρα, να ζούμε. Αποχωρήσαμε όλοι από την προσπάθεια, αντιστεκόμενοι στο κάλεσμα των καιρών. Δε θέλουμε να ξεβολευτούμε.

    Τώρα ζούμε τις τελευταίες σπασμωδικές προσπάθειες όλων, να κρατηθούν από τις παλιές καλές μέρες και να κλείνουν τα μάτια σε αυτό που οι καιροί μας καλούν να πράξουμε. Δε θέλουμε να αλλάξουμε. Όμως σε λίγο δε θα έχουμε άλλο δρόμο, παρά να αλλάξουμε. Θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε, για να επιβιώσουμε.

    Μακάρι να μη γίνει βίαια αυτή η αλλαγή, αλλά να αρχίσουμε όλοι, να συνειδητοποιούμε ότι πρέπει μαζί να ενωθούμε και να δουλέψουμε με αλληλεγγύη και προπαντώς με αγάπη, πρώτα για τον εαυτό μας και την ψυχή μας κι ύστερα για την πατρίδα μας κι όλους τους συνανθρώπους μας.

    Ας αρχίσουμε λοιπόν να δουλεύουμε λίγο με τον εαυτό μας, πρώτα. Ας τακτοποιήσουμε τα του εαυτού μας, ώστε να φροντίσουμε και για τους συνανθρώπους και το περιβάλλον μας. Να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Να δούμε τα λάθη μας, να μάθουμε από αυτά, ας μετανιώσουμε επιτέλους για αυτά και να μην τα επαναλάβουμε ποτέ ξανά. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βρούμε τη χαμένη μας ψυχή και να τραβήξουμε μπροστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγχαρητήρια για το κείμενο. Εύστοχο, απλό και εύληπτο...
    Πρέπει ίδια ή αντίστοιχα να τα διαβάζουμε τουλάχιστον κάθε βδομάδα επί 3 χρόνια..
    Γιατί σήμερα όλα προσπερνάνε γρήγορα και μας επιρεάζουν και τα θυμόμαστε μόνο κατά την
    διάρκεια της προσπέρασης που κρατάει λίγο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΣΧΟΛΙΑ ΜΕ ΓΡΑΦΗ greeklish ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ
H efimerida-sporades.blogspot.gr ενθαρρύνει τους αναγνώστες να εκφράζουν τις απόψεις τους μέσα από τo blog. Παρακαλούμε τα κείμενα να μην είναι υβριστικά, να μην συκοφαντούν και να μην γράφονται σε greeklish. Οι διαχειριστές φέρουν ευθύνη μόνο για τα επώνυμα άρθρα των συντακτών και των συνεργατών της.
Σας ευχαριστούμε για την συμμετοχή σας.