Αρχή διασφάλισης και πιστοποίησης της ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση

Γράφει η
Λένα Κουτούμπα
Νηπιαγωγός

Έφτασε ο καιρός τα ελληνικά Πανεπιστήμια να ανταγωνιστούν τα ομόλογά τους ευρωπαϊκά! Στέλεχος του Υπουργείου Παιδείας υποστηρίζει ότι η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών Πανεπιστήμιων και ΤΕΙ πρέπει να διασφαλιστεί μέσα από διαδικασίες αξιολόγησης! Πρόθεση της ηγεσίας του Υπουργείου είναι να προσδιοριστούν τα αδύνατα σημεία της ελληνικής τριτοβάθμιας  Εκπαίδευσης, αλλά και να καταδειχθεί η απόσταση που τη χωρίζει από το ευρωπαϊκό "εκπαιδευτικό Μάαστριχτ".

Σίγουρα είναι σημαντική η διασφάλιση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου.Πλην όμως η θεσμοθέτηση αυτών των διαδικασιών πρέπει να έχει σαν βασική προϋπόθεση από τη μια ότι θα υπάρχει το απαραίτητο οξυγόνο που θα εξασφαλίζει στις σχολές  την...

αυτοτέλειά τους κι απ' την άλλη ότι υπάρχει η αναγκαία κρατική χρηματοδότηση για την κάλυψη των αναγκών και σε ανθρωπινό δυναμικό και σε υλικοτεχνική υποδομή.

Η Κομισιὀν λοιπόν στέλνει τελεσίγραφο. Πιέζει για την εφαρμογή της εξωτερικής αξιολόγησης η  οποία αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση. "Κάντε αξιολόγηση αλλιώς κόβονται τα κονδύλια!"

Ποιοι είναι οι απώτεροι σκοποί αυτής της διαδικασίας; Το έχει εξηγήσει κανείς αυτό; Όχι!Μόνο το πρότυπο ευρωπαϊκό θεσμοθετικό της πλαίσιο προσπαθούν να εξηγήσουν. Τις μέρες της αξιολόγησης σε διάφορα πανεπιστημιακά Τμήματα μικροπροβλήματα λύνονται στο άψε σβήσε. Κι αυτό για να είναι όλα έτοιμα για το διήμερο της αξιολόγησης. Μετά το διήμερο όμως τι ακολουθεί; Κι είναι τόσο εύκολο μέσα σε δὐο ήμερες να αξιολογηθούν οι φοιτητές, οι καθηγητές και οι εγκαταστάσεις ενός Τμήματος; Πόσο σοβαρό είναι αυτό; Ποιο το νόημα να δουν οι κύριοι αξιολογητές κτίρια πεντακάθαρα όπως δεν υπήρξαν ποτέ, όταν πριν από λίγους μήνες, φοιτητές Τιμημάτων έγραφαν επιστολές για τα ποντίκια που βόλταραν στα υπόγεια; Βέβαια χάρη σ' αυτή τη συγκυρία ήρθαν επιτέλους και συνεργεία απολύμανσης. Αλλάχθηκαν καμένες λάμπες...

Η κυβέρνηση λοιπόν στέλνει επιτροπές στα Πανεπιστήμιά της με σκοπό να τα αξιολογήσει για να εντοπιστούν προβλήματα και αδυναμίες, τη στιγμή που η ίδια τα υποχρηματοδοτεί; Το επόμενο βήμα; Δεν το ξέρει κανείς, ούτε οι φοιτητές, ούτε οι καθηγητές, ούτε κι οι αξιολογητές! Κι αν κάποιο κτίριο και ο εξοπλισμός του κριθούν ανεπαρκή; Το κράτος θα μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες αυτές; Ή θα πρέπει οι ίδιοι οι διδάσκοντες να αναζητήσουν "εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης;"

Το Κράτος λοιπόν παίρνει πίσω όλες τις παραχωρήσεις που κατακτήθηκαν μέσα από δεκαετίες ολόκληρες! Ποὐ είναι οι υποσχέσεις και οι ελπίδες; Τὀτε εξαγὀραζαν τη συναἰνεση της κοινωνίας. Τώρα ούτε οι υποσχέσεις δεν μποροὐν να προσφερθοὐν πια! Το μὀνο σἠμερα που μπορεἰ να εγγυηθεἰ το πολιτικὀ σὐστημα εἰναι ο φὀβος, η υποτἰμηση κι η αβεβαιὀτητα. Όλο αυτὀ, λανσἀρεται στα Πανεπιστἠμια με ἐναν αἐρα καινοὐριο, φρἐσκο, εξευρωπαϊστικὀ. Το μὀνο που θα γἰνει τελικἀ εἰναι να οξυνθοὐν οι διακρἰσεις μεταξὐ των σχολὠν και να διασπασθεἰ το φοιτητικὀ σὠμα. Έτσι εκ των πραγμἀτων οι φοιτητἐς θα χωρἰζονται σε παραγωγικοὐς και τεμπἐληδες. Σε υπἀκουους και αντιδραστικοὐς. Κι ὀλα εἰναι αλυσἰδα. Καταργἠσεις, συγχωνεὐσεις, διαθεσιμὀτητες, απολὐσεις… 'Ομως τα Πανεπιστἠμια ανἠκουν στο δημὀσιο και για την υποβἀθμισἠ τους μὀνο το κρἀτος φἐρνει ευθὐνη.

Η Πρὀεδρος της Ενωσης Ευρωπαικων Πανεπιστημἰων Helena Nazare ανἐφερε σε ημερἰδα που ἐγινε ὀτι η κρἰση πλἠττει ὀλα τα ευρωπαικἀ Πανεπιστήμια. Ωστὀσο στην Ελλἀδα η κατἀσταση εἰναι δυσκολὀτερη και πολὐ σοβαρἠ. Τὀνισε ὀτι βασικἠ προυπὀθεση για ἐξοδο απὀ την κρἰση, πἐρα απ' τον αναγκαἰο διἀλογο μεταξὐ κυβἐρνησης και Πρυτἀνεων εἰναι η αυτονομἰα των Πανεπιστημίων. "Η λιτὀτητα αποτελεἰ επιδημἰα για τα Πανεπιστημια στην Ευρὠπη. Αν ἐχεις χρἠματα και αυτονομἰα εἰναι παρἀδεισος. Αν δεν ἐχεις χρἠματα και αυτονομἰα εἰναι κὀλαση'' σημεἰωσε χαρακτηριστικἀ.

Το χαρακτηριστικὀ λοιπὀν στοιχεἰο στην Ελλἀδα εἰναι η υποστελἐχωση των Σχολὠν. Η αναλογἰα Καθηγητὠν και υπαλλἠλων προς φοιτητἐς στη χὠρα μας εἰναι απο τις χειρὀτερες στην Ευρὠπαικἠ Ενωση. Τα Πανεπιστημια δἰνουν αγὠνα επιβἰωσης κι ὀλη αυτἠ η ιστορἰα περί αξιολὀγησης ξεκἰνησε ''κατὀπιν εορτἠς''.

Η πολιτικἠ της λιτὀτητας και της διαθεσιμὀτητας, στὀχο ἐχει την αποδυνἀμωση των δημὀσιων Πανεπιστημἰων, προς ὀφελος των ιδιωτὠν.

Εἰναι δυνατὀν να πρἐπει να παρακαλἀς για τα αυτονὀητα;

Ο πνευματικὀς κὀσμος ὀμως δε φιμὠνεται! Εξακολουθεἰ να σκἐφτεται ελεὐθερα και να αντιστἐκεται! Οι ἀνθρωποι ὀταν αντιληφθοὐν αυτἀ που τους ενώνουν τότε… αποφασίζουν να δρἀσουν.