Με αφορμή τη θέση του Περιφερειάρχη Κ. Αγοραστού για την εκτροπή του Αχελώου

Γράφει ο Μιχάλης Πρώιος

Αρχιτέκτονας - Πολεοδόμος

Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Σκοπέλου

Με αφορμή τη θέση του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας κ. Αγοραστού ότι δεν υπάρχει ούτε ένα επιχείρημα που να αντιτίθεται στην εκτροπή του Αχελώου θα ήθελα για την αντικειμενική πληροφόρηση των αναγνωστών σας να αναφερθώ διαχρονικά στο θέμα και να σας παραθέσω τις αποφάσεις του ΣτΕ και του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων:

Το ΣτΕ με απόφασή του (26/2014 ) ακύρωσε  και πάλι το έργο της εκτροπής του Αχελώου, έργο που είχε εξαγγείλει ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1984 και το οποίο αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση το 1994.

Είναι η έβδομη φορά που το ΣτΕ ασχολήθηκε με το θέμα και μέχρι σήμερα έχει εκδώσει έξι ακυρωτικές αποφάσεις, ενώ εξέδωσε απόφαση και το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων σε απάντηση προδικαστικών ερωτημάτων του ΣτΕ.

Η φετινή απόφαση είναι ιστορικής σημασίας, που σφραγίζει με τρόπο καθοριστικό την προστασία του περιβάλλοντος τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη. Η απόφαση 26/2014 της Ολομέλειας κάνει δεκτούς όλους τους λόγους που είχαν προβάλει οι περιβαλλοντικές οργανώσεις (Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Δίκτυο Μεσόγειος SOS και WWF Ελλάς) και οι φορείς που αντιτίθενται...

στην εκτροπή. Εκτενέστερα:

1. Παραβίαση του αρθ. 24 του Συντάγματος για την προστασία του Περιβάλλοντος

2. Παραβίαση της κοινοτικής οδηγίας 2000/60/ΕΚ για τα ύδατα

3. Παραβίαση της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ για τη εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων

4. Παραβίαση της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ για τους οικοτόπους και τα προστατευόμενα είδη

5. Παραβίαση της Σύμβασης της Γρανάδας για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς

Με δεδομένες όλες αυτές τις παραβιάσεις, το δικαστήριο έκρινε ότι ο μέχρι σήμερα σχεδιασμός του έργου αντιβαίνει στην αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης και ότι τα σχετικά με την εκτροπή, υπό έγκριση, σχέδια διαχείρισης υδάτων Δυτικής Στερεάς Ελλάδας και Θεσσαλίας, παρότι αφορούν έργο εθνικής εμβέλειας, με τεράστιο εύρος και αντίστοιχες συνέπειες, δεν είναι προϊόν ολοκληρωμένης διαδικασίας προγραμματισμού, αλλά αποσκοπούν αποκλειστικά στην πραγματοποίηση του έργου, του οποίου οι περιβαλλοντικοί όροι θεωρήθηκαν «δεδομένοι».