Στον απόηχο των δημοτικών εκλογών...

Γράφει η

Ευαγγελία Δημητρίου

Κατακάθεται σιγά σιγά ο κουρνιαχτός που σηκώθηκε, ως λαίλαπα, να σαρώσει τη μικρή κοινωνία της Αλοννήσου, να καταβαραθρώσει ανθρώπινες αξιοπρέπειες και ανθρώπινες σχέσεις. Μαλλιά κουβάρια γίνανε όλοι. Κι αυτό γιατί;

Η γεύση που μου άφησε εμένα προσωπικά όλη αυτή η άθλια διαδικασία, σ’ αυτή την εκλογική αναμέτρηση, είναι αηδία και μόνο αηδία. Δεν υπαινίσσομαι τίποτα για το αποτέλεσμα. Σε μια εκλογική αναμέτρηση ο ένας θα είναι ο νικητής και ο άλλος ηττημένος _ αν και δεν μου αρέσουν οι όροι_ έτσι είθισται να λέγονται.

Την ευθύνη κυρίως γι’ αυτό το «άθλιο παιχνίδι» τη φέρει ο καθ’ ύλην αρμόδιος νομοθέτης, ο οποίος ενώ θέσπισε τον «περίφημο» νόμο περί «ευθύνης υπουργών», παρέλειψε να θεσπίσει κι ένα νόμο «περί ευθύνης ψηφοφόρων».

Η αηδία που, προανέφερα, αφορά στα εκβιαστικά και χαμερπή κριτήρια με τα οποία οι ψηφοφόροι εκλέγουν. Αυτό ισχύει κυρίως στις μικρές κοινωνίες, όπου οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι εύθραυστες και ανταγωνιστικές. 

Για τους περισσότερους ψηφοφόρους, οι τοπικές εκλογές είναι ίσως η...

μοναδική ευκαιρία να εκβιάσουν, να απαιτήσουν, να ξεπουλήσουν την «ιερή ψήφο» αντί «πινακίου φακής», και οποιασδήποτε ρουσφετολογικής συναλλαγής.

Είναι μοναδική ευκαιρία τους να τιμωρήσουν, να βγάλουν το «ινάτι» για όποια αντιπαράθεση του παρελθόντος.

Είναι αξιοθρήνητοι όλοι αυτοί που, ως αρπακτικά, περιμένουν τη στιγμή του αποτελέσματος της αρεσκείας τους να το απολαύσουν με σαδιστική ικανοποίηση. 

Το καλό του τόπου φαίνεται να παίζει πουθενά στα παραπάνω σκεπτικά; Εγώ τουλάχιστον δεν το εισέπραξα!

Κι ενώ οι εκλογές θεωρούνται το «πανηγύρι της Δημοκρατίας» έχουν καταντήσει το «αλισβερίσι της οχλοκρατίας». Ποιος αλήθεια ιθύνων νους θέσπισε το πονηρό κρυφτούλι του παραβάν και της κάλπης (η λέξη κάλπη σημαίνει απάτη, δολιότητα).

Στην αρχαία Ελλάδα η ανάδειξη των δημοσίων ανδρών γινόταν στην αγορά και δια’ ανατάσεως της χειρός. Μήπως και τώρα θα έπρεπε να εκτίθεται φανερά κι ο ψηφοφόρος που έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για το μέλλον του τόπου του;

Γιατί κ. Νομοθέτα τον βάζεις στην φαύλη διαδικασία να κρύβεται έχοντας εξαπατήσει πολλούς υποψηφίους Δημάρχους και Δημοτικούς συμβούλους. Φυσικά νομίζει ότι κρύβεται, γιατί η αλήθεια όπως το λάδι βγαίνουν επάνω.

Έχοντας υπόψη μου, όσα προανέφερα, κι ενώ βρισκόμουν εκτός Αλοννήσου τέσσερις μήνες πριν τις εκλογές, είχα και την ευκαιρία να φρεσκάρω την «Πολιτεία» του Πλάτωνα, οραματίστηκα , η αφελής, για τις επικείμενες τοπικές εκλογές το ενωτικό μανιφέστο που θα ακολουθήσει παρακάτω.

(Ήμουν πολύ αισιόδοξη όταν το έγραφα, ότι θα ευδοκιμούσε κιόλας. Το κατέστησα γνωστό σε άτομο κοινής αποδοχής και προσωπικής μου εκτίμησης, έτσι για να πάρω ένα πρώτο σφυγμό. Στη συνέχεια με την επιστροφή μου στην Αλόννησο, το εξακτίνωσα και σε άλλα άτομα που υπολόγιζα στην ορθή κρίση τους.

Εισέπραξα ακύρωση του τύπου «ιδανικό» μεν αλλά. 

Το ΑΛΛΑ είχε διάφορες ερμηνείες όπως: είναι πολύ πρωτοποριακό και ρομαντικό για το πνευματικό και πολιτικό επίπεδο της Αλοννήσου.

Άλλη ερμηνεία του ΑΛΛΑ: θα υποπτευθούν ότι είναι τρίπλα του συζύγου μου, υποψηφίου Δημάρχου. Ειρήσθω εν παρόδω, ο ίδιος με ενθάρρυνε να το προχωρήσω κοινοποιώντας το στις ενδιαφερόμενες πλευρές.  

Ήδη όμως εγώ είχα εισπράξει τα αποκαρδιωτικά ΑΛΛΑ και παραιτήθηκα κάθε προσπάθειας, αν και τεχνηέντως το άφησα να διαρρεύσει, μήπως και υπάρξουν θετικές αντιδράσεις. Εξάλλου περνούσαν οι μέρες και έγινε εκπρόθεσμο, αφού ήδη οι διαδικασίες της καθεστηκυίας τάξης είχαν πάρει το δρόμο τους.

Ο λόγος της ετεροχρονισμένης δημοσίευσης του εγχειρήματος είναι να το θέσω υπόψη των νέων μας που προτίθενται στο μέλλον να ασχοληθούν με τα κοινά, για να έχουμε ένα πιο έντιμο και καθαρό τοπίο τοπικής αυτοδιοίκησης. Ωστόσο, ελπίζω, και η πολιτεία να επαναφέρει το νομοσχέδιο που ψιθύρισε και τελικά το αποσιώπησε, δεν ξέρω για ποιους πονηρούς λόγους.)

----------------

Γιάννενα, 27/01/2014

ΕΝΩΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ

(Δημητρίου Ευαγγελία, Φιλόλογος)

Τέλος Γενάρη και μπήκαμε σε προεκλογικό αναβρασμό. Το Μάιο οι Δημοτικές Εκλογές.

Ακούγονται διάφορα συνδυαστικά σενάρια για προεκλογική αντιπαράθεση στην Αλόννησο των 1200 περίπου ψηφοφόρων. Ίσαμε πέντε, προς το παρόν, προεκλογικά σχήματα φλερτάρουν τη διεκδίκηση του Δημαρχιακού θώκου. 

Και στην Αλόννησο ο αιώνιος Έλληνας. Οποιονδήποτε αν πάρεις από το δρόμο και του πεις έλα να σε κάνουμε «πρόεδρο» θα σπεύσει να καταλάβει την προεδρική καρέκλα κι από κει και πέρα το χάος.

Δεν υποτιμώ κανέναν, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς:

Δεν είναι όλοι για όλα, « έκαστος εφ’ ω ετάχθη», άλλως ειπείν «έκαστος στο είδος του κι ο Λουμίδης στους καφέδες.

Η αρετή της αυτογνωσίας «γνώθι σ’ αυτόν» πάει περίπατο.

Η Διοίκηση ενός συγχρόνου Δήμου και δη νησιωτικού είναι μια άκρως απαιτητική υπόθεση. Φυσικά δεν αρκεί ένας ικανός αρχηγός αλλά απαιτείται και ένα ώριμο εκλογικό σώμα.

Δεν ήταν ο χαρισματικός Περικλής μόνο, που δημιούργησε το θαύμα του «ΧΡΥΣΟΥ ΑΙΩΝΑ», ήταν και ένας ώριμος Αθηναϊκός λαός, που συνέτρεξε προς αυτήν την κατεύθυνση υπακούοντας σε θεσμούς και αξίες.

Το κοπάδι για να σωθεί πρέπει να έχει έναν έμπειρο τσοπάνο, ένα καλό κριάρι και ένα δυναμικό τσοπανόσκυλο. Είναι πολυπαραγοντικό το ζήτημα.

Αυτά ως γενικές επισημάνσεις.

Ειδικότερα: ήμουνα νια και γέρασα, 20 χρονών πρωτοήρθα στην Αλόννησο. Μετά από τόσα χρόνια βαθιάς παρατήρησης και με δεδομένη την αγάπη μου για το μαγευτικό νησί, κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα. Δεν ασχολήθηκα ενεργά με τα «Δημοτικά» παρ’ όλα αυτά παρακολουθώ τα κοινά από την θέση εκπαιδευτικού – φιλολόγου για τριάντα και πλέον έτη.  Παρακολουθώ επίσης, ως παρακαθήμενη – παρακοιμώμενη κι από δια-κριτική απόσταση με «ώτα ευήκοα» και «ανεωγμένους οφθαλμούς». 

Πάντα τα ίδια… Προεκλογικά κονταροχτυπήματα, συνήθως κάτω από τη μέση, δυο – τριών υποψηφίων, να ανταλλάσσουν κάθε είδους υποτιμητικούς – υβριστικούς χαρακτηρισμούς, προκειμένου να κερδίσουν εντυπώσεις που θα τους εξασφαλίσουν το προβάδισμα για μια εκλογική «Νίκη».

Το εκλογικό σώμα, απ’ την άλλη πλευρά, άγεται και  φέρεται με κριτήριο όχι το κοινό καλό αλλά τη δέσμευση απέναντι στον κουμπάρο, φίλο, συγγενή, ομοϊδεάτη υποψήφιο και όχι βέβαια ανυστερόβουλα. « Καλά είναι να έχουμε το δικό μας Δήμαρχο, τον οποίο έχουμε εκβιάσει, εξαγοράσει με την άθλια ψήφο μας, για να κάνουμε εύκολα τις δουλειές μας.

Με αποτέλεσμα; Να έχουμε έναν «εκλεγμένο» Δήμαρχο αιχμάλωτο σε ρουσφετολογικές, ατομικές υποσχέσεις.

Ως προς την εκάστοτε αντιπολίτευση;

Μηδεμιάς εξαιρουμένης, προτιμά την στείρα και άγονη αντιπαράθεση – κωλυσιεργία στο έργο του εκάστοτε Δημάρχου, προκειμένου να μην παρουσιάσει το εν δυνάμει έργο του, για να αποτελέσει αυτό κριτήριο ήττας στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.

Αναρωτιέμαι; Αντέχει ένα νησάκι, σαν την Αλόννησο, να γίνεται χίλια κομμάτια προεκλογικά με γνώμονα μικροπολιτικά τερτίπια;

Έτερον παράδοξο της σύγχρονης λειτουργίας της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας…

Εκλογές ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ λέγονται…

Δεν είναι ακατανόητη η παρέμβαση των πολιτικών κομμάτων;

• Ας το αντιληφθούμε όσοι κριτικά σκεπτόμενοι πολίτες αυτό του εκ του πονηρού ενδιαφέρον των κομμάτων.

• Ας πρυτανεύσει το συλλογικό συμφέρον του τόπου μας.

• Ας παραμερίσουμε φιλοδοξίες και ματαιοδοξίες του τύπου «κε Δήμαρχε» και διάφορους άλλους ιδιοτελείς σκοπούς.

• Ας προσφέρουμε το κατά δύναμιν έκαστος στην προαγωγή και την πρόοδο του νησιού.

Υπάρχουν –το ξέρω καλά– χαρισματικά άτομα που μπορούν να καταφέρουν τα βέλτιστα… Καταθέτοντας άλλος τις γνώσεις του, άλλος την εμπειρία του, άλλος την τεχνογνωσία του, άλλος την έμπρακτη ευαισθησία του σε θέματα πολιτισμού και περιβάλλοντος.

Ας το εκλάβουμε ως αίτημα των καιρών.

Βιώνουμε ίσως τη ζοφερότερη οικονομική και όχι μόνο κρίση στον τόπο μας. Έχουν εκπέσει θεσμοί, αξίες, αρχές, ιδανικά και όλα αυτά στο βωμό της ατομικής ευμάρειας και όχι της συλλογικής ευημερίας.

Φυσικά, «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Η κρίση ξύπνησε σε πολλούς Έλληνες το αίσθημα της αλληλεγγύης και του συνανθρωπισμού, το ΥπερΕγώ τείνει σιγά σιγά προς το ΕΜΕΙΣ.

Μήπως είναι η στιγμή να θυμηθούμε και να φωτιστούμε από τους μεγάλους Ηπειρώτες ευεργέτες, που κι εκείνοι σε χαλεπούς καιρούς για την πατρίδα, έχοντας ευτυχήσει οι ίδιοι να προκόψουν με τίμιους τρόπους, θέλησαν να προσφέρουν το καλύτερο ευεργέτημα στη γενέτειρά τους; 

Αναφέρω μερικούς: Σίνας, Αβέρωφ Τοσίτσας, Ζωσιμάδες κ.α. Αυτοί έμειναν στη συνείδηση του Έλληνα ως αείμνηστοι ευπατρίδες – ευεργέτες. Θα ήταν παράλειψη εδώ να μην αναφέρω το  δικό μας ευπατρίδη Τάσο Καλογιάννη, για το μεγάλο ευεργέτημα που χάρισε στη γενέτειρά του, εννοώ το Γυμνάσιο – Λύκειο Αλοννήσου το οποίο στέγασε και θα στεγάσει πολλές γενιές μαθητών Αλοννησίων.

ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ!!!

Προκαλώ και προσκαλώ όσους συμμερίζονται τις παραπάνω απόψεις, να συσπειρωθούμε σ’ ένα ενιαίο ενωτικό σχήμα με την επωνυμία «ΕΝΙΑΙΑ- ΕΝΩΤΙΚΗ – ΚΙΝΗΣΗ  ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ»

Εκ προοιμίου εξηγούμαι: ΔΕΝ ενδιαφέρομαι για την θέση του Δημάρχου. Προτίθεμαι βέβαια να βοηθήσω από άλλη θέση στα δημοτικά, προσφέροντας ό,τι καλύτερο μπορώ.

Τώρα, αν αυτή η ενωτική προσπάθεια ευδοκιμήσει, όπως ευελπιστώ, για την διαδικαστική της λειτουργία θα μας οδηγήσουν οι ειδικοί εκλογολόγοι.

Προτεινόμενα συνθήματα 

• «Εν τη ενώσει η ισχύς»

• «Πάντα η νίκη, αν ενωθείτε, πάντα εσάς θ’ ακολουθεί», Δ. Σολωμός.

Υ.Γ.: Και για να ελαφρύνω το βαρύ προεκλογικό και μετεκλογικό κλίμα, παραθέτω σκωπτικό στιχούργημα του πηγαίου ποιητή μπάρμπα-Σταύρου

Ο Δήμος μας μεγάλωσε 

Μεγάλη κι η κουτάλα

Γι’ αυτό ειπώθηκαν ξανά 

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

Τρείς είναι οι γαμπροί,

Η νύφη είναι μια

Και τα’ όνομά της το γλυκό;

Τη λένε Δημαρχία.

Όποιος κερδίσει απ’ τους τρεις

Το μόνο μην ξεχάσει

Ας μη φάει πάρα πολλά 

Και βαρυστομαχιάσει.

Χωρίς σχόλιο…

Υ.Γ.: Και παιδιά μην τρελαίνεστε! Το είπε ποιητικά η σπουδαία Λίνα Νικολακοπούλου.

Όλα δίδυμα τα ‘χει η ζωή

Γέλια, δάκρυα, βράδυ, πρωί

Όλα δίδυμα, κόσμε ντουνιά

Κέρδη, χάσιμο, μια πετονιά

Σαν παράσταση να το φανταστείς

Πότε εσύ, πότε εγώ πρωταγωνιστής

Σαν παράσταση του παραμυθά 

Και καλό και κακό θέλουν Γολγοθά!!!