Το πολιτικό ήθος...

Γράφει η

Λένα Κουτούμπα

Νηπιαγωγός

στο 3ο Νηπιαγωγείο Σκιάθου

Στην εποχή μας το πολιτικό ήθος όσο πάει κι εξαφανίζεται. Ξεχνιέται... Τη θέση του παίρνουν άλλες πρακτικές. Αντί του ήθους, της αρετής και της εντιμότητας, επικρατεί ένας πολιτικός τυχοδιωκτισμός! Κι αυτό ακριβώς είναι που οδηγεί στην αποσύνθεση και την πολιτική διαφθορά.

Από τη στιγμή όμως που η κύρια απασχόληση του πολιτικού είναι η δημόσια ζωή, επιβάλλεται να είναι ενάρετος...

Η διαφορά της εποχής μας με τον 5ο αι. π Χ. έγκειται στο ότι στην αρχαία Ελλάδα, πέρα από την πολιτική διαφθορά (που το στίγμα της έτσι κι αλλιώς είναι διαχρονικό όπως μας λέει κι ο ρήτορας Ισοκράτης) υπήρχαν και πολιτικοί άνδρες αναστήματος!

Πολιτικοί άνδρες που δεν έπαυαν να διακηρύττουν χωρίς φόβο ''Κρίνω και αποφασίζω χωρίς υστεροβουλία, χωρίς να προσδοκώ οικονομικό όφελος. Κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει ότι κέρδισα κάτι από τους λόγους και τις πράξεις μου στην πολιτική ζωή."

Πολιτικές με διαχρονική αξία. Πόσοι όμως από τους πολιτικούς μας μπορούν να επαναλάβουν άφοβοι τα λόγια του Δημοσθένη;

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη το πρώτιστο προτέρημα του...

πολιτικού ανδρός είναι το ήθος! Το ήθος όμως κυρίως είναι θέμα Παιδείας.

Είναι όμως και θέμα συνήθειας, ως προερχόμενο από το "έθος". Όταν ο άνθρωπος ασκείται στην αρετή κάποια χρονική στιγμή του γίνεται συνήθεια.

Ο Αριστοτέλης αναφέρει και το προσόν της ειλικρίνειας και της διατύπωσης της αλήθειας έστω κι αν αυτή δεν εξυπηρετεί τα μικροσυμφέροντα των υπολοίπων.

Στην εποχή μας όμως πια η συμπεριφορά  των πολιτικών προσώπων οδηγείται από το απόφθεγμα ''Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Η ηθική λοιπόν επικεντρώνεται στην αξία του σκοπού. Δεν είναι όμως κάθε σκοπός τόσο υψηλός, ώστε να δικαιολογεί και τη χρήση οποιουδήποτε μέσου. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η δύναμη είναι αναφαίρετη από την εξουσία. Ως μέσον όμως. Όχι ως σκοπός! Επίσης η δύναμη δε δικαιώνει τη δύναμη. Εξάλλου τα κακά μέσα μπορούν να βλάψουν ακόμα και τους καλούς σκοπούς!

Και το χειρότερο μέσο που χρησιμοποιούν πολιτικά πρόσωπα είναι η κακολογία, η συκοφαντία ετέρων πολιτικών προσώπων.

Όπως έλεγε ο Σωκράτης, ο κακόλογος σκοτώνει την τιμή ενός ανθρώπου, ενώ ο φονιάς τη ζωή. Όμως επειδή η τιμή είναι ανώτερη από τη ζωή, η κακολογία είναι σοβαρότερη από το φόνο!

Ευτυχώς βέβαια υπάρχουν ακόμη έντιμοι πολιτικοί. Πολιτικοί που στις συκοφαντίες απαντούν αξιοπρεπώς με τη σιωπή τους...

Στην αρχαία Ελλάδα η συκοφαντία ήταν περίπου επάγγελμα. Οι Συκοφάντες ήταν δυσφημιστές που είτε αποσπούσαν από τα θύματά τους σημαντικά ποσά είτε πληρώνονταν από τους αντιπάλους των θυμάτων τους.

Βέβαια τότε οι συκοφάντες ήταν επώνυμοι ενώ στις μέρες μας κατά κανόνα κρύβονται πίσω από την ανωνυμία...

"Πονάω που βλέπω όλα να σαπίζουν σ αυτόν τον τόπο. Στην εξουσία πάντοτε οι φαύλοι…"

Αριστοφάνης

στις "Εκκλησιάζουσες"