Σιωπηλή Γενοκτονία και Μνημόνια

Γράφει ο Παν. Γρ. Σταμούλης 

Παιδίατρος

Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω το κείμενο αυτό και να το μοιραστώ μαζί σου, αγαπητέ μου αναγνώστη, ήταν η επιθυμία μου να θίξω ένα θέμα, το οποίο αφορά την ίδια την ύπαρξη του λαού μας και της κρατικής μας υπόστασης. Είναι ένα θέμα του οποίου η συζήτηση θεωρείται, από πολλούς, ότι ανήκει στην… «συντηρητική ατζέντα». Αν, όμως, το μέγα θέμα της υπογεννητικότητας και του δημογραφικού μαρασμού της χώρας μας, το οποίο απειλεί την ύπαρξη και τη διαιώνιση του Ελληνικού Γένους είναι «ζήτημα συντηρητικής ατζέντας», τότε πάω πάσο.

Δεν μιλά κανείς

Αν και όλοι γνωρίζουν ότι η χωρά μας οδηγείται και μαθηματικά σε δραματική συρρίκνωση του πληθυσμού της, κανένας δεν φαίνεται να ανησυχεί, ούτε τουλάχιστον να ενδιαφέρεται. Υπάρχει μια εκκωφαντική συνωμοσία σιωπής από ολόκληρο το επίσημο πολιτικό σύστημα, συνεπικουρούμενο, βεβαίως, από τα καθεστωτικά ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης), τα οποία προτιμούν να διαφημίζουν το -υποτιθέμενο- «πρωτογενές πλεόνασμα» της κυβέρνησης παρά να ασχολούνται με το διαρκώς διογκούμενο δημογραφικό έλλειμμα που απειλεί να καταπιεί το μέλλον της Ελλάδας.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς στατιστικολόγος για να διαπιστώσει το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα που μαστίζει την χώρα μας τα τελευταία χρονιά. Απεικονίζεται, πλέον, ανάγλυφα στη ραγδαία μείωση των μαθητών στα δημοτικά σχολεία, τα οποία κλείνουν το ένα μετά το άλλο λόγω έλλειψης μαθητών, στα κλειστά μαιευτήρια και στα χωριά, όπου οι υπερήλικες ξεπερνούν τους ντόπιους και τους μετανάστες της εργατικής ηλικίας. Παρόλα αυτά, κάποιοι θεωρούν το πρόβλημα της...

υπογεννητικότητας «πασέ», αν και, στην πραγματικότητα, είναι το μεγαλύτερο εθνικό μας πρόβλημα – ή τουλάχιστον ένα από τα μεγαλύτερα. Υπονομεύει ευθέως το ενδεχόμενο ύπαρξης Ελληνικού έθνους – κράτους στην αυγή του 22^ου αιώνα.

Δημογραφική βόμβα

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δημογραφικός κατήφορος του πληθυσμού μας δεν είναι τωρινό πρόβλημα. Έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια σαν αποτέλεσμα ανεπαρκών ή και λανθασμένων πολιτικών επιλογών. Πρόκειται για μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του Ελληνικού έθνους η οποία είναι έτοιμη, τώρα πλέον, να εκραγεί, κυρίως σαν απόρροια των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και που θέτουν αξεπέραστα εμπόδια στα νέα ζευγάρια να τεκνοποιήσουν, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός της χώρας να παρουσιάζει συνεχή μείωση.

Αν η μέση ηλικία της ελληνικής κοινωνίας ανεβαίνει χρόνο με το χρόνο, με την βάση της ηλικιακής πυραμίδας να συρρικνώνεται μέχρι εξαφανίσεως - το 2050 το 32,1% του ελληνικού πληθυσμού θα έχει ηλικία μεγαλύτερη των 65 ετών από 16,6 % που ήταν το 2010 -, τότε ποιος θα μείνει για να υπερασπιστεί αυτόν τον τόπο; Ποιος θα έχει μείνει για να τον αποκαλεί πατρίδα; Ποιος; Ο παππούς και η γιαγιά;

Ένα Έθνος με ιστορία χιλιάδων ετών, κινδυνεύει να εξαφανιστεί από μια χούφτα ανδρείκελα που συνεχίζουν το έγκλημα αυτών που, ερήμην του Λαού, παρέδωσαν, αμαχητί, τη χώρα στα χέρια των διεθνών τοκογλύφων και την μετέτρεψαν σε αποικία χρέους. Οι αυτουργοί της υπαγωγής της Ελλάδας στη μέγγενη του Μνημονίου δεν έχουν καθίσει ακόμα στο ειδώλιο του κατηγορουμένου. Στα εγκλήματα που έχουν διαπράξει είναι και η γενοκτονία. Η λέξη δεν είναι υπερβολική ούτε αποτέλεσμα εμπάθειας λόγω μείζονος πολιτικής διαφοράς. Αντικατοπτρίζει την αδυσώπητη πραγματικότητα.

Άδειες κούνιες και γεμάτα φέρετρα στην Ελλάδα των μνημονίων

Εκτός από τις χιλιάδες αυτοκτονίες και τις απόπειρες αυτοκτονίας που έχουν σημειωθεί στη χώρα μας εξ αιτίας της απελπισίας που προκάλεσαν η οικονομική ανέχεια και η έλλειψη προοπτικής για ένα καλύτερο αύριο, εκτός από τη διαφαινόμενη μετανάστευση των νέων, κυρίως με ρυθμούς που φαίνεται να κινούνται κατ΄ ελάχιστο ανάμεσα στις 15 με 20 χιλιάδες το χρόνο, τα Μνημόνια σκοτώνουν τους Έλληνες προτού καν γεννηθούν, αποτρέποντας τη δημιουργία οικογενειών και την τεκνοποίηση των νέων ζευγαριών.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι κατά το τελευταίο διάστημα της υποταγής μας στους διεθνείς τοκογλύφους σημειώθηκε μείωση 14% στις γεννήσεις ζώντων νεογνών. Το 2008 ο αριθμός των γεννήσεων ζώντων νεογνών ήταν 118.302, το 2012 περιορίστηκε σταδιακά σε 100.980 ενώ την ίδια χρονιά οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις με αποτέλεσμα να σημειωθεί μείωση του πληθυσμού κατά 60.500 άτομα . Παράλληλα έφυγαν από την Ελλάδα προς άλλες χώρες 44.000 κάτοικοι. Ένα μεγάλο μέρος αυτών αφορά το νέο αίμα και ειδικότερα το άριστο και εξειδικευμένο επιστημονικό δυναμικό της. (Αυτό κι αν είναι εθνική τραγωδία!). Τι να την κάνουμε την Ελλάδα, κ. Σαμαρά, χωρίς νέους να την συνεχίσουν; Ποιος θα κάνει την πολυδιαφημισμένη «ανάπτυξη»; Ο παππούς και η γιαγιά;

Ο ίδιος ρυθμός μείωσης των γεννήσεων και αύξησης των θανάτων συνεχίστηκε και κατά το 2013. Αξίζει να σημειωθεί ότι για το 2014 τα στοιχεία βρίσκονται ακόμα στο στάδιο επεξεργασίας. Ωστόσο, εκφράζονται βάσιμοι φόβοι πως οι γεννήσεις παρουσιάζουν συνεχή μείωση λόγω της οικονομικής ασφυξίας που δεν επιτρέπει στα ζευγάρια να επωμιστούν τα δυσβάσταχτα βάρη ενός παιδιού.

Με όλα αυτά τα δεδομένα, η Ελλάδα έφτασε να έχει τον τρίτο χαμηλότερο δείκτη γεννητικότητας στην ΕΕ και να είναι παγκοσμίως στην 199^η θέση επί 220 χωρών.

Ο εξανδραποδισμός του Ελληνικού Λαού

Αν, όμως, αγαπητέ αναγνώστη, πιστεύεις ότι η τραγωδία της δημογραφικής συρρίκνωσης του Ελληνικού πληθυσμού σταματά εδώ, αυταπατάσαι. Δυστυχώς, με βάση τα νεότερα στατιστικά στοιχεία σχετικά με την φυσική κίνηση του πληθυσμού, τα τέσσερα τελευταία χρονιά των μνημονίων και του καθεστώτος ξεπουλήματος της χωράς, μετατρέπουν την δημογραφική συρρίκνωση του πληθυσμού σε γενοκτονία.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις από 10.787.690 κατοίκους που ήταν με την απογραφή του 2011 ο μόνιμος πληθυσμός της χωράς, το 2021 εκτιμάται ότι θα έχει συρρικνωθεί σε 9.385.290. Απώλεια πληθυσμού 1,4 εκατομμύρια σε μια 10ετία! Η νέα κατοχή θα μας έχει κοστίσει διπλάσια θύματα από όσα θρηνήσαμε στα 5 χρονιά του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου. Και η τραγωδία συνεχίζεται! Το 2031 θα έχει κατεβεί στο 7.551.383. Ενώ με τα υπάρχοντα δεδομένα, το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας αναμένεται να καταστεί μη αναστρέψιμο το 2040! Και το χειρότερο -αν υπάρχει χειρότερο- αν συνεχιστεί αυτός ο ρυθμός συρρίκνωσης, το 2100 οι απόγονοι των Ελλήνων θα είναι περί τα 2,3 εκατομμύρια. Αναλογίσου λίγο τον αριθμό: 2,3 εκατομμύρια ! Ουσιαστικά, η χώρα αυτή και ο λαός της κινδυνεύει να σβήσει από τον χάρτη. Μιλάμε, πλέον, για εθνοκαθαρση!

Υπάρχει λύση;

Κι ενώ στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία έχουν παρόμοιο δημογραφικό πρόβλημα, παρατηρούμε ότι γίνονται υπεράνθρωπες προσπάθειες για την αντιμετώπιση του, στη χώρα μας οι πάντες αδιαφορούν, ενώ ο αφανισμός της φυλής μας είναι πλέον επί θύραις.

Τα μέτρα που μπορούν να ληφθούν και οι προτάσεις που μπορούν να τεθούν για την αντιμετώπιση του οξύτατου δημογραφικού προβλήματος στη χώρα μας είναι ποικίλες, δελεαστικές και σε αρκετά σημεία επαναστατικές. Το μονό πράγμα που απαιτείται για την υλοποίηση τους είναι η θέληση, η διάθεση και η οργανωμένη προσπάθεια από τους υπευθύνους, οι οποίοι θα πρέπει, επιτέλους, κάποτε να αποκτήσουν ευαισθησίες πάνω σε αυτό το ζήτημα και να δραστηριοποιηθούν, συμβάλλοντας έτσι με όλες τους τις δυνάμεις στη δραστική επίλυση του. Προσωπικά, δεν είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ολόκληρο σύστημα πολιτικών με στόχο τον εξανδραποδισμό ολοκλήρου του πληθυσμού. Μακάρι να διαψευσθώ.

Ως πότε;

Σύμφωνα με τον δημογραφικό δείκτη της Ελλάδας, κάθε γενιά αποτελεί περίπου υποδιπλασιασμό της προηγουμένης. Κάθε 10ετία θα χάνεται και ένα εκατομμύριο Ελληνικού πληθυσμού χωρίς να «βγαίνουν οι αριθμοί» για το ενδεχόμενο αντιστροφής της κατακλυσμιαίας πλέον εξέλιξης. Ως εκ τούτου, ο χρόνος για μια συνολική πολιτική αναστροφής του δημογραφικού προβλήματος ως απόλυτη προτεραιότητα και στρατηγική (οικονομικές παροχές και φορολογικές ελαφρύνσεις ανάλογες με τον αριθμό των παιδιών, καλύτερες βρεφονηπιακές δομές και πολλά αλλά) είναι πάρα, μα πάρα πολύ περιορισμένος.

«Μα όλα κοστίζουν, τώρα δεν έχουμε χρήματα»

Αν το πολιτικό προσωπικό της χώρας, το οποίο - ας μην το ξεχνάμε - εμείς οι ίδιοι οι πολίτες επιλέγουμε για να μας κυβερνήσει, είναι ανίκανο, όχι να αντιμετωπίσει, αλλά απλώς και μόνο να θέσει επί τάπητος τις εθνικές προτεραιότητες που θα κρίνουν την ύπαρξη ή την ανυπαρξία του έθνους - κράτους μας και του Λαού μας, αν οι εντυπώσεις και η «επικοινωνία» έχουν αντικαταστήσει τόσο πολύ την ουσία και έχουν διαβρώσει τόσο πολύ τις συνειδήσεις του πολιτικού κόσμου, ώστε τα προβλήματα μακροπρόθεσμης συλλογικής επιβίωσης να τους αφήνουν αδιάφορους ως μη ψηφοσυλλέγοντα, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας !