Εθελοδουλεία

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Το 90% του «κυρίαρχου λαού» που αποφάσισε πριν ένα μήνα να υποταχθεί πλήρως στο τρίτο κατά σειρά, αλλά … αριστερό αυτή τη φορά, μνημόνιο, είτε απευθείας με την ψήφο του, είτε έμμεσα με την αποχή του, επιβεβαίωσε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο πως δέχεται μέτρα, και άλλα μέτρα, φόρους , κατασχέσεις , ταπεινώσεις και εξευτελισμούς προκειμένου να αποφύγει ένα επαπειλούμενο GREXIT και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. 

Έτσι, λοιπόν, ο τρομοκρατημένος Έλληνας, έχοντας βαριά ψύχωση με το Ευρώ και μια παθολογική φοβία έναντι ενός τιμωρητικού GREXIT – αποτέλεσμα μιας χρόνιας και τρομοκρατικής εκστρατείας που μεθοδικά επιτελείται από το σύνολο σχεδόν των συστημικών ΜΜΕ -, προσήλθε στη κάλπη των εκλογών του Σεπτέμβρη με το εξής σκεπτικό: « Αφού για να μείνω στο ευρώ μου, είναι απαραίτητο το μνημόνιο, ας ψηφίσω τουλάχιστον τον μικρό, που δεν έχει κυβερνήσει παλιά για να το …
εφαρμόσει αυτός…»! Με άλλα λόγια το μυαλό του νεοέλληνα έχει χρόνια διαβρωθεί, αργά, συστηματικά και επιστημονικά, μη αφήνοντας περιθώρια σκέψης για ένα λυτρωτικό GREXIT, που θα έδινε λύση στο ελληνικό αδιέξοδο, αν ήταν συντονισμένο και ελληνικής προέλευσης.

Παρασυρμένοι, λοιπόν, από την φτηνή – αν όχι, χυδαία – προπαγάνδα του σάπιου εγχώριου μιντιακού κατεστημένου εναντίον του εθνικού νομίσματος, αλλά και πεισματικά αδιαφορώντας για τις σχετικές απόψεις γνωστών ξένων νομπελιστών οικονομολόγων, που υποστηρίζουν, χωρίς ενδοιασμούς, ότι μια νέα δραχμή θα ήταν η μοναδική λύση για την Ελλάδα, αδυνατούν να σκεφτούν οι μικροί, ανόητοι και αθεράπευτοι ραγιάδες, ότι την χώρα δεν θα την βγάλουν από το αγαπημένο του ευρώ οι Λαπαβίτσες και οι Λαφαζάνηδες. Οι «μένουμε Ευρώπη» θα το κάνουνε. Σε λίγους μήνες το 2015 φεύγει και μετά έρχεται η δραχμή, ή για να είμαι πιο ακριβής, το «διπλό νόμισμα». Και αυτό θα γίνει με τους όρους που εξυπηρετούν τα ντόπια και ξένα αφεντικά του. Και όποιος νομίζει ότι θα αργήσει η στιγμή που κάποιοι λίγοι θα κυκλοφορούν με το επίσημο νόμισμα της χώρας – το ευρώ – και οι δικοί μας λογαριασμοί –μισθοί και συντάξεις– θα πιστώνονται με ΙΟU που θα καταναλώνονται δια μέσου των υποχρεωτικών χρεωστικών καρτών, είναι βαθιά νυχτωμένος. Όπως βαθιά νυχτωμένος είναι εκείνος που θεωρεί πως όλα αυτά είναι «θεωρίες συνωμοσίας».

Πνευματική ένδεια

Είναι γεγονός ότι η αδιαφορία για την πολιτική και την γνώση, οδήγησαν, αρχικά, στην κοινωνική, ηθική και πολιτιστική χρεοκοπία και στη συνεχεία στην οικονομική. Οι πολίτες καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν την χρεοκοπία με τα εφόδια που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια. Τον ρόλο της πνευματικής ηγεσίας του τόπου, υπεύθυνη για την πνευματική διαπαιδαγώγηση του λαού, ανέλαβε η φαύλη ιδιωτική τηλεόραση των διαπλεκόμενων ολιγαρχών. Όταν όλα σχεδόν τα ΜΜΕ προβάλλουν την Μενεγάκη, τους μάγειρες, τα ζωώδια, τις βιζιτούδες, τον Νίνο, τον Ρούβα και την… «ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ, ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ, ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ», τα αποτελέσματα είναι αυτά.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχει μεγάλη πνευματική φτώχεια στην Ελλάδα σήμερα. Κοιτάξτε μόνο δυο τρεις τομείς με παραγωγή και ποιότητα μέσα στα χρόνια, ανεξάρτητα από τις συνθήκες της κάθε εποχής: Το τραγούδι και η λογοτεχνία. Αυτά τα δυο είδη τέχνης μας ένωναν διαχρονικά. Τσιτσάνη και Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και Ξαρχάκο τραγουδούσαν και οι δεξιοί και οι αριστεροί. Τους μεγάλους Έλληνες λογοτέχνες τους διάβαζαν όλοι. Σήμερα, τι μας ενώνει; Το ευρώ;

Να γίνουμε πολίτες

Ο λαός είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο. Αυτό έχει να κάνει με τις εκάστοτε αντικειμενικές συνθήκες. Εγώ λέω να γίνουμε πολίτες. Φτάνει πια με τον αθώο, αγαθό λαό που τον εξαπατούν για δεκαετίες. Αυτή τη στιγμή η χώρα είναι γεμάτη χάπατα και ραγιάδες, απόλυτα παρατημένοι, ενδοτικοί και απρόθυμοι να παραδεχτούν την κατάσταση. Λες και δεν έχουν προηγηθεί έξι ολόκληρα χρόνια χρεοκοπίας, λες και δεν έχουν ιδέα. Η νοοτροπία είναι «δεν θέλω να ξερώ, μην μου λες». Λες και δεν πρόκειται για τις δικές τους ζωές και τις ζωές των παιδιών τους.

Υπάρχει ελπίδα, αρκεί…

Αργά ή γρήγορα, θέλουμε δεν θέλουμε, όλοι θα συνειδητοποιήσουμε ότι παραμένοντας στο περιβάλλον αυτό, έχουμε επιλέξει τον αργό, τον σίγουρο και τον επίπονο εθνικό θάνατο, Από τον οποίο δεν θα μας γλυτώσει ούτε η ΕΕ, αλλά ούτε και το ευρώ. Το ένστικτο της επιβίωσης, όμως, έστω και την ύστατη στιγμή θα μας αφυπνίσει και θα σταματήσουμε τον κατήφορο. Μόνον εμείς οι ίδιοι, με διαφορετικές επιλογές θα σωθούμε. Και όσοι φοβούνται ότι κάποιες άλλες λύσεις κινδυνεύουν να μας πάνε δεκαετίες πίσω, ας αναλογιστούν, επιτέλους, ότι οι παρούσες επιλογές μας, μας πετάξαν ήδη σε βιοτικά επίπεδα προηγουμένων δεκαετιών, ενώ το νέο μνημόνιο, είναι βέβαιο πως θα επιταχύνει τον προς το παρελθόν κατήφορο. Η ιστορία για αιώνες διδάσκει, ότι οποίος υποχωρεί γιατί φοβάται τα χειροτέρα, είναι απολύτως σίγουρο ότι θα τα ζήσει. Και συχνά την στερνή του γνώση την αποκτά με κόστος την ιδία του τη ζωή, τη ζωή των δικών του και σίγουρα της πατρίδας του. Γιατί, λοιπόν, να μη δοκιμάσουμε το εθνικό μας νόμισμα, πριν το ευρώ μας οδεύσει στο κατοχικό 1941;