Η Ευρώπη της ντροπής

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Αν οι εικόνες της ανείπωτης δυστυχίας και της εγκατάλειψης αβοήθητων ανθρώπων στην γραμμή των συνόρων, στις αποβάθρες των λιμανιών, στις εθνικές οδούς και στις πλατείες των μικρών επαρχιακών πόλεων δεν είναι εικόνες που αποτελούν ντροπή για την ανθρωπότητα,  γενικά, και για την Ευρώπη, ειδικότερα, τότε τι είναι;

Αναφέρομαι, βέβαια, στις δεκάδες χιλιάδες εξαθλιωμένους μετανάστες και πρόσφυγες, φυγάδες από τα πεδία σφαγών στη Συρία, στο Ιράκ και σχεδόν παντού αλλού στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, ξεριζωμένοι από τις εστίες τους και τη φωτιά του ανελέητου πολέμου που έσπειραν οι φίλοι, οι εταίροι και οι σύμμαχοι μας διαλύοντας χώρες και λαούς. Όλοι αυτοί τρέχουν να ξεφύγουν τον θάνατο για να πέσουν στα δίκτυα των αδίστακτων δουλεμπόρων, που τους «αδειάζουν» με την «σέσουλα» στην Ελλάδα. Μια χώρα που καταδικάστηκε με τον οικονομικό στραγγαλισμό να μην μπορεί να θρέψει τους ιδίους της τους κατοίκους και που δεν διαθέτει στοιχειώδεις υποδομές ανθρωπίνων συνθηκών υποδοχής και διαβίωσης αυτών των «κολασμένων» της γης, οι οποίοι δεν μπορούν να φύγουν και να πάνε εκεί που οι ίδιοι θα ήθελαν, επειδή το απαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι συνθήκες της.

Όσοι λίγοι απέμειναν να υπερασπίζονται με θέρμη τις ευρωπαϊκές ιδέες και ιδεώδη, να πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά και στις μεταρρυθμίσεις που μας υπαγορεύει η ΕΕ για να βγούμε από την κρίση, νοιώθουν πλέον προδομένοι. Γιατί ότι πίστεψαν, τείνει να αποδειχτεί σήμερα κάλπικο.

Από μια Ένωση που βασιζόταν στις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας, του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ΕΕ κατάντησε μια συνομοσπονδία τρελών κυβερνήσεων που κλείνουν τα σύνορα προκειμένου να παραμείνει καθαρή και «αμόλυντη» η «άρια» ευρωπαϊκή «εστία» από το...

«ανθρώπινο μικρόβιο». Η Ελλάδα ,ως παράπλευρη απώλεια της… «σωτηρίας» της Ευρώπης, δεν θυσιάζεται μόνο στον βωμό των συμφερόντων των τοκογλύφων, αλλά, επιπρόσθετα, η χώρα μετατρέπεται σταδιακά σε μια απέραντη αποθήκη ψυχών, που δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός να πάρει χαρακτηριστικά ενός ηφαιστείου, ετοίμου να εκραγεί, με ό,τι εξαιρετικά απειλητικό σημαίνει αυτό για την πατρίδα και τον λαό της.

Μια Ένωση που δημιουργήθηκε για να θέσει τέλος στους αιματηρούς πολέμους, κατέληξε ένας οργανισμός, οπού τα μέλη της, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, δημιουργούν νέες ανθρωπιστικές κρίσεις είτε με την ανοχή, είτε με την εμπλοκή, είτε με την απραξία τους.

Μια ένωση που οραματίστηκε το τέλος του ολοκληρωτισμού σε κάθε του έκφανση, κατέληξε να ευνοεί την επικράτηση των μέχρι πρότινος περιθωριακών ακροδεξιών κομμάτων.

Μια Ένωση που μοιραζόταν από κοινού δικαιώματα και υποχρεώσεις, κατάντησε ένα ετοιμόρροπο οικοδόμημα που μέλη της περιμένουν από την Ελλάδα να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα, όταν τα ιδία  τα καταπατούν με τον πλέον ανέντιμο τρόπο.

Αφού, λοιπόν, η Ευρώπη δεν εκφράζει πια τις αξίες της αλληλεγγύης και της ελευθερίας πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε, ας μπει καλύτερα στα λεξικά ως συνώνυμο της δειλίας, της απανθρωπιάς, ή έστω διπλά στη λέξη «κοροϊδία». Γιατί περί αυτού πρόκειται.

Η ΕΕ είναι φτωχή πλέον σε αξίες και ψεύτικη σε ότι πρεσβεύει. Να την χαίρεστε αγαπητοί Ευρωπαίοι όσοι την καταντήσατε έτσι. Να την χαίρονται και όλοι αυτοί που στο δημοψήφισμα κραύγαζαν Μένουμε Ευρώπη! Μείνετε, λοιπόν, εκεί τώρα και γευτείτε τα καλά της!