Σε κίνδυνο το Capra aegagrus που ζει στα Γιούρα του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου

Με καταστροφές το εσωτερικό της εκκλησίας
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Σε κίνδυνο, λόγω έλλειψης νερού και τροφής, βρίσκεται το είδος αίγαγρου (Capra aegagrus ssp. dorcas) που ζει απομονωμένο στη νήσο Γιούρα, η οποία είναι μέρος του υπό προστασία Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου και Βορείων Σποράδων. Το σπάνιο Capra aegagrus, το οποίο με τις γεωλογικές μεταβολές και την αποκοπή τμημάτων από την ηπειρωτική Ελλάδα έμεινε και έζησε στο ερημόνησο σε πείσμα του χρόνου, κινδυνεύει να χαθεί εν έτει 2016 από την έλλειψη δασικών υπαλλήλων, οι οποίοι μέχρι πριν περίπου δύο χρόνια φρόντιζαν τα ζώα και τις κτιριακές εγκαταστάσεις του νησιού.

Τελευταίος δασικός υπάλληλος, που αγαπούσε και φρόντιζε το νησί ήταν ο Γιώργος Μωρίσσης, ο οποίος μετά από 36 χρόνια υπηρεσίας και προσφοράς συνταξιοδοτήθηκε πριν από 18 μήνες. Από τότε το νησί εγκαταλείφθηκε στην τύχη του και τα ίχνη της εγκατάλειψης είναι έκδηλα σε κάθε τολμηρό επισκέπτη, που θα θελήσει να το εξερευνήσει. Γκρεμισμένα κτίρια, λεηλατημένοι χώροι, σε κίνδυνο η εκκλησία Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, αφού ακόμα και φωτιά έβαλαν κάποιοι για άγνωστο λόγο, ζώα ψόφια διάσπαρτα σε όλο το νησί, λόγω έλλειψης νερού και τροφίμων.

Ακόμα και τα δύο γαϊδούρια και ένα μουλάρι, που υπήρχαν για την μεταφορά από το λιμάνι προς την εκκλησία και τα κτίρια υλικών δεν γλύτωσαν από την δίψα και ψόφησαν.

Το 2000 η εφημερίδα "Βόρειες Σποράδες" είχε συναντήσει τον τότε δασοφύλακα Γιώργο Μωρίσση στα Γιούρα, ο οποίος μας είχε πει:

Ο Γιώργος Μωρίσσης το 2000 στα Γιούρα.
Δεκαέξι χρόνια μετά κανείς δεν μπορούσε
να φανταστεί την εγκατάλειψη του νησιού

«[…] Πολλές φορές οι συνθήκες είναι δύσκολες, αλλά αξίζει τον κόπο. Το καλοκαίρι με τις υψηλές θερμοκρασίες πρέπει να πηγαίνουμε νερό στα ζωντανά του νησιού και αυτό είναι αρκετά επίπονο. Το χειμώνα πρέπει να προσέχουμε και να ελέγχουμε το νησί με πολύ δύσκολες καιρικές συνθήκες, όμως η αγάπη μας γι’ αυτό, μας κάνει να υπομένουμε όλα αυτά με καρτερικότητα.

Τα μέσα που έχουμε είναι ελάχιστα για την εποπτεία και προστασία όλου αυτού του χώρου… Πολλές φορές χρειάζεται να διανυκτερεύσουμε στο νησί. Τα δύο σπίτια που υπάρχουν εκεί συντηρούνται από τον συνάδελφό μου και εμένα…

…Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ότι για να γίνει το έργο μας πιο αποτελεσματικό, υπάρχει ανάγκη από προσωπικό, είναι απαραίτητη η εποπτεία όλου του χώρου του ΕΘΠΑΒΣ και επίσης αναγκαία η βοήθεια και συνεργασία με το λιμεναρχείο.»

Φωτογραφία / Οκτώβριος 2016

Αυτά έλεγε πριν από 16 χρόνια ο τελευταίος δασοφύλακας της Αλοννήσου, για να φθάσουμε στο 2016 και να μην υπάρχει αντικαταστάτης του, το Δασαρχείο Σκοπέλου, το οποίο είναι υπεύθυνο για το νησί να υπολειτουργεί και να βρισκόμαστε στο σημείο “μηδέν” τόσο για τα κτίρια που καταρρέουν, όσο και για το προστατευόμενο και μοναδικό Capra aegagrus dorcas, το οποίο έζησε στο νησί εκατοντάδες χρόνια και τώρα απειλείται από την αδιαφορία…

Φωτογραφία / Οκτώβριος 2016

Φωτογραφία / Οκτώβριος 2016

Φωτογραφία / Οκτώβριος 2016

Φωτογραφία / Οκτώβριος 2016