«Κάτι τρέχει με το νερό»

Είναι ενδιαφέρουσα η ταύτιση των Βερολινέζων με τους Θεσσαλονικείς, καθώς και οι δύο κοινωνίες έχουν διεξαγάγει και συνεχίζουν να διεξάγουν αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ύψιστου δημόσιου αγαθού, του νερού

Στο Βερολίνο ταξίδεψε πρόσφατα το «Για Κ.ΑΛ.Ο.» και η «Εφ.Συν.» σε σεμινάριο που διοργάνωσαν Γερμανοί συνδικαλιστές, ακτιβιστές και κινήσεις πόλης συγκρίνοντας την εμπειρία της Τρόιχαντ (Treuhand), της βουτηγμένης στα σκάνδαλα εταιρείας που «ρευστοποίησε» το σύνολο των κρατικών εταιρειών της Αντατολικής Γερμανίας, με τη σύγχρονη Ελλάδα του ΤΑΙΠΕΔ και του Υπερταμείου.

Στο Αquarium, πρώην κατάστημα ενυδρείων που μετατράπηκε σε κοινωνικό κέντρο, στην καρδιά του Κρόιτσμπεργκ, της πάλαι ποτέ εναλλακτικής γειτονιάς που εξευγενίζεται ραγδαία, Ελληνες και Γερμανοί συνέκριναν τις εμπειρίες τους από τους αγώνες κατά των ιδιωτικοποιήσεων.

Στην ανοιχτή εκδήλωση αντιπροσωπεία ακτιβιστών και εργαζομένων από την Ελλάδα μίλησαν για την «αξιοποίηση»-τσιμεντοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, την παραχώρηση των κρατικών αεροδρομίων στη Fraport, τα σχέδια ιδιωτικοποίησης τους νερού.

Η Μαριάννα Γρηγοράσκου, από το σωματείο Εργαζομένων της Εταιρείας Υδρευσης-Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης εξήγησε σε ένα ενθουσιώδες κοινό το πώς οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ, με κινήσεις πολιτών όπως το «SOSτε το Νερό» αντιστέκονται στα σχέδια ιδιωτικοποίησης του νερού της πόλης.

Το θερμότερο χειροκρότημα ακούστηκε όταν προβλήθηκε πλάνο όπου αντιπροσωπεία των εργαζομένων της ΕΥΑΘ αποσυνδέει το ρολόι του νερού στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για μια συμβολική κίνηση διαμαρτυρίας λίγες μέρες μετά την ένταξη της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο νέο Υπερταμείο.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Βερολινέζοι ταυτίζονται με τους Θεσσαλονικείς στους αγώνες κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.

Εχουν πικρή εμπειρία από το δικό τους αποτυχημένο πείραμα ΣΔΙΤ (σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα), όπου χάθηκαν πάνω από 7.000 θέσεις εργασίας, το νερό ακρίβυνε, ενώ μεγάλες κινητοποιήσεις ανάγκασαν τις εταιρείες να αποχωρήσουν.

Επειτα από πετυχημένο δημοψήφισμα, το 2011 το νερό πέρασε ξανά στα χέρια του δήμου.

Το τίμημα όμως ήταν δαπανηρό και οι Βερολινέζοι το πληρώνουν ώς σήμερα. Συμφωνίες που είχαν υπογραφεί υπό συνθήκες μυστικότητας, εξαναγκάζουν τον δήμο να αποζημιώσει τις εταιρείες με ποσά εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Ενα συνοπτικό χρονικό των κινημάτων κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού παρουσιάζει στην «Εφ.Συν.» ο Γιώργος Αρχοντόπουλος, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων της ΕΥΑΘ:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ