Χωρίς εφημερίδες και περιοδικά η Σκόπελος

Κλειστό είναι εδώ και μέρες το μοναδικό πρακτορείο Τύπου που λειτουργούσε στη Σκόπελο, αφού το ενδιαφέρον για τον έντυπο Τύπο φθίνει και ό,τι διαβάζουμε, στο πόδι και αρπαχτά, είναι από τα "smart" και τα tablets, με τους όποιους "αναγνώστες" να ζητούν εικόνες και σύντομες ειδήσεις που τους αφορούν άμεσα, αδιαφορώντας για ό,τι άλλο...

Με την ευκαιρία επιτρέψτε μου να θυμηθώ δυο σταθμούς:

Πρώτος σταθμός, την δεκαετία του 70, όταν περνάω το κατώφλι της οδού Αναξαγόρα για να δουλέψω "για το χαρτζιλίκι" στο συγκρότημα Θεοφανίδη και ο θείος μου και νονός μου, στέλεχος του Θεοφανίδη Ευάγγελος Πούλιος, που υπερηφανεύεται ότι το "Ρομάντσο" έχει 300.000 κυκλοφορία κάθε εβδομάδα, με πείθει να μάθω το κλαβιέ μιας λινοτυπικής και να δουλέψω στον κλάδο. Πηγαίνω στο δεύτερο όροφο προϊστάμενο τον Χρήστο Παπαγεωργίου και "κολλάω" στο χαρτί και το μελάνι... Μια απόφαση για την οποία δεν μετάνιωσα ποτέ...

Τελευταίος σταθμός εργασίας μου σε "χάρτινη" εφημερίδα ο “Ελεύθερος Τύπος” της δεκαετίας ’80, με κυκλοφορία πάνω από 200.000 φύλλα! (...)

Αργότερα, για γνωστούς λόγους, οι κυκλοφορίες πέφτουν, περνάνε στα cd και τα δώρα, με τον γνωστό κατήφορο...

Σας αφήνω τώρα, πάω να διαβάσω καμιά είδηση στο ipad...