Σκόπελος / Μεγάλη συγκέντρωση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ

Σε μια Σκόπελο που έχει βάλει για τα καλά τη σφραγίδα της στο επαναστατικό κίνημα και την ιστορία του Κόμματος, μια Σκόπελο με κομματική οργάνωση από το 1930, με μεγάλη συμβολή στον απελευθερωτικό αγώνα και πολλούς Σκοπελίτες στον ΕΛΑΣ και τον ΔΣΕ και μετέπειτα στα ξερονήσια και τις φυλακές, με τους οικοδόμους που βρέθηκαν στην Αθήνα για το μεροκάματο και πρόσφεραν το μερίδιό τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, σε ένα νησί που κρατάει ψηλά τη σημαία του ΚΚΕ, πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη συγκέντρωση στον “Ορφέα”, για να τιμηθεί η 100χρονη ηρωική πορεία του ΚΚΕ, που αποτέλεσε και αποτελεί τον βασικό οργανωτή της πάλης της εργατικής τάξης, των μικρών αγροτών και ΕΒΕ για τα δικαιώματά τους.

Ομιλητής ο Τάσος Τσιαπλές, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας και πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, ο οποίος είπε:

Για το ΚΚΕ, τα μέλη και τους οπαδούς του, η φετινή χρονιά, είναι μια χρονιά τιμής, γιατί συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυσή του, αλλά και ευθύνης για να το κάνουμε πιο ικανό να ανταποκριθεί στον ιστορικό του ρόλο, να οδηγήσει την εργατική τάξη στην επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας.

Συμπληρώσαμε έναν αιώνα αγώνων και θυσιών, παραμένοντας όμως στην πραγματικότητα το πιο σύγχρονο σε ιδέες και πολιτική πρόταση κόμμα, που μπορεί να απαλλάξει την  εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από τα βάσανα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της φτώχειας, της ανεργίας, της κρατικής βίας και

καταστολής, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της προσφυγιάς, γιατί είναι το μόνο που παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας.

100χρονη ηρωική πορεία

Στην 100χρονη ηρωική του πορεία, αποτέλεσε και αποτελεί τον βασικό οργανωτή της πάλης της εργατικής τάξης, των μικρών αγροτών και ΕΒΕ για τα δικαιώματά τους, της πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τη συμμετοχή της Ελλάδας σ’ αυτούς. Ενάντια στις φασιστικές δικτατορίες. Δημιουργός, αιμοδότης και καθοδηγητής του τιτάνιου αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που οργάνωσε την πάλη του λαού για την απελευθέρωση από την τριπλή φασιστική κατοχή και τους ντόπιους συνεργάτες τους. 

Καθοδηγητής στην κορυφαία στιγμή της ταξικής  πάλης, μέχρι σήμερα στη χώρα μας, στον ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ, που είχε μεγάλη πολιτική και ηθική σημασία, με τους κομμουνιστές αλύγιστους στο εκτελεστικό  απόσπασμα, στις φυλακές, στις εξορίες, απέναντι στους ντόπιους μοναρχοφασίστες και τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές που ήθελαν να υποτάξουν το λαό στα συμφέροντα τους.

Το ΚΚΕ έμεινε όρθιο 100 χρόνια, παρά τις αντιξοότητες, τους διωγμούς και την παρανομία, την ίδια ώρα που μια σειρά αστικά και μικροαστικά κόμματα, διαλύονταν, για να γεννηθούν άλλα με νέα πρόσωπα, αλλά με εξίσου αντιλαϊκές πολιτικές. Αυτό δεν έγινε μόνο γιατί το θέλουν τα μέλη του, αλλά γιατί αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης, η οργανωμένη πολιτική πρωτοπορία της, έμεινε σταθερό στη μ-λ θεωρία, σημαιοφόρος στην πάλη για την σοσιαλιστική κοινωνία, κόντρα στις δυσκολίες, τον συμβιβασμό, υπερασπιστής του σοσιαλισμού.

Η δημιουργία του ΚΚΕ σήμανε την αρχή της πάλης για την χειραφέτηση της εργατικής τάξης από την αστική τάξη, τα κόμματα και το κράτος της. Εξέφρασε την αναγκαιότητα και έθεσε το ζήτημα της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και μπόλιασε μ’ αυτή γενιές και γενιές εργατών, διαπαιδαγώγησε γενιές και γενιές πρωτοπόρων αγωνιστών που έδωσαν και τη ζωή τους γι' αυτό το σκοπό.

Το ΚΚΕ απ’ την ίδρυσή του έθεσε σε προτεραιότητα την ενίσχυση της ταξικής συνείδησης και ενότητας της εργατικής τάξης, από μάζα διασκορπισμένη, σε τάξη οργανωμένη και συνειδητοποιημένη για τον ταξικό της ρόλο και την αποστολή της.

Να μετατρέψει το αυθόρμητο, σε συνειδητή επαναστατική πολιτική δράση για αλλαγή της κοινωνίας. Αυτή την ανάγκη εκφράζει από την ίδρυσή του το ΚΚΕ και σ’ αυτό το δρόμο πορεύεται μέσα από αντίξοες συνθήκες και σκληρή διαπάλη με την αστική ιδεολογία, τη σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό, που είναι στηρίγματα του καπιταλισμού.

Η κατάχτηση του επαναστατικού του χαρακτήρα και της στρατηγικής, ως μ-λ κόμμα της εργατικής τάξης, στην 100χρονη ιστορική του διαδρομή, άλλοτε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες και άλλοτε λιγότερο, δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση, αφού ήταν και είναι αναγκασμένο να δρα σε εχθρικό έδαφος, στο έδαφος του καπιταλιστικού συστήματος, απέναντι στην διαρκή προσπάθεια της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων, είτε να το διαλύσει, είτε να το ενσωματώσει στο πλαίσιο της διαχείρισης του καπιταλισμού, απέναντι στον οπορτουνισμό, που ελλοχεύει ως επίδραση της αστικής ιδεολογίας μέσα στο εργατικό κίνημα και στις γραμμές μας, αν δεν έχουμε σταθερό μέτωπο απέναντί του.

Παρά τις ιδεολογικές-πολιτικές αδυναμίες και λάθη του σε διάφορες περιόδους, που πήγαζαν απο ορισμένες προβληματικές στρατηγικές επεξεργασίες, όχι μόνο του ΚΚΕ, αλλά και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, που το εμπόδισαν να συνδέσει στην πράξη τον ηρωικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, με αποτέλεσμα να μην ανταποκριθεί στις συνθήκες της επαναστατικής κατάστασης που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα κατά την Απελευθέρωση στα 1944, να μπεί σε αστική κυβέρνηση, να προχωρήσει σε απαράδεκτες υποχωρήσεις απέναντι στην αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές, αλλά και αργότερα να οδηγηθεί σε λαθεμένες ενέργειες για διάλυση των Κ.Ο, στην διάχυση σε συνασπισμούς (ΕΔΑ, ΣΥΝ) και την συμμετοχή σε άλλη αστική κυβέρνηση, πάντα προσπαθούσε να τα διορθώσει και ποτέ δεν συνθηκολόγησε με τον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου και δεν κατρακύλησε στον οπορτουνισμό και την σοσιαλδημοκρατία.  

Συγκρούστηκε και συγκρούεται με όλες τις μορφές της δικτατορίας του κεφαλαίου, αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης, τόσο σε συνθήκες παρανομίας όσο και σε συνθήκες νομιμότητας, στο πλαίσιο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ή της αναστολής της. Υπήρξε πάντα κόμμα της αγωνιστικής δράσης, με βαθιές ρίζες στην εργατική τάξη και το λαό, με προσήλωση στον αγώνα για το σοσιαλισμό.

Σήμερα έχουμε καταφέρει, μέσα από σκληρή διαπάλη με την αστική τάξη και τον οπορτουνισμό, που φούντωσε στην Ελλάδα και διεθνώς, μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην πρώην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες της Κ/Α Ευρώπης, να επεξεργαστούμε μέσα από τα συνέδρια και άλλες κομματικές συλλογικές διαδικασίες, σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα, θέσεις και καταστατικό, γεγονός που μας επιτρέπει να δρούμε απ’ αυτή τη σκοπιά από καλύτερες θέσεις, χωρίς καμία όμως επανάπαυση, αφού αυτό το πρόγραμμα του ΚΚΕ, πρέπει να τον κάνουμε υπόθεση πάλης, της εργατικής τάξης, πολλών μικρών αγροτών και ΕΒΕ.   

Έχουμε χρέος να βαδίσουμε αυτό το δρόμο του αγώνα χωρίς αναστολές. Σταθερά και πάντα μπροστά. Πιστοί στην υπόθεση της επανάστασης και του σοσιαλισμού, που είναι αντικειμενική αναγκαιότητα όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά παγκόσμια, παρά το γεγονός ότι είχαμε προσωρινή ανατροπή της πορείας οικοδόμησης της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας την περίοδο 1989-91, που έφερε πολύ πίσω την εργατική τάξη όλου του κόσμου, γιατί: 

Η εκμετάλλευση, η ανεργία, η φτώχεια, η αδυναμία ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών μας, η επέκταση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, δεν αποτελούν παρέκκλιση και προσωρινή κατάσταση, αλλά μόνιμα αποτελέσματα του καπιταλισμού και των πολιτικών διαχείρισής του από τις αστικές κυβερνήσεις, της σημερινής των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κάθε άλλης απόχρωσης, της Ε.Ε, του ΝΑΤΟ, είτε στη φάση της κρίσης, είτε της ανάπτυξής του, γεγονός που δείχνει ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, αλλά διαρκώς τα οξύνει, όχι γιατί δεν υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για την επίλυσή τους, αλλά γιατί σκοπός του είναι η μεγιστοποίηση του καπιταλιστικού κέρδους, κέρδος που βγαίνει μέσα από την όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργασίας και των αναγκών της εργατικής τάξης και των λαικών στρωμάτων και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους για την αρπαγή και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, εδαφών και λαών.

Με τη μάσκα της δήθεν αριστερής κυβέρνησης

Σήμερα είναι πιο καθαρό, από την ίδια την πράξη, πόσο δίκαιο είχε το ΚΚΕ, όταν εξηγούσε ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, δεν πρόκειται να αλλάξει την αντιλαική πολιτική και αρνήθηκε να μπει σε μια αστική κυβέρνηση.  Σκεφθείτε τι ζημιά θα έκανε στο λαό και στο κίνημα, αν έμπαινε σ’ αυτή ή όποια άλλη αστική κυβέρνηση, που αποδεδειγμένα υπηρετεί τους καπιταλιστές, την Ε.Ε, το ΝΑΤΟ, τι ζημιά θα έκανε στη συνείδηση του λαού. Ποιος θα πάλευε για την υπεράσπιση των λαικών συμφερόντων, για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία;

Η μεγάλη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα, είναι ότι με τη μάσκα της δήθεν αριστερής κυβέρνησης πήρε σκληρά μέτρα, που η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, δεν θα μπορούσαν να πάρουν εύκολα. Μετέτρεψε, αξιοποιώντας την πολυγλωσσία του οπορτουνιστή και την στήριξη του συστήματος, δραστήριους αγωνιστές σε απογοητευμένους και παθητικούς ανθρώπους. Σ’ αυτό το ρόλο ήθελαν να στριμώξουν και το ΚΚΕ, όσοι χρόνια προσπαθούν να το διαλύσουν ή να το ευνουχίσουν, μετατρέποντας το σε ένα κόμμα στήριγμα του συστήματος, για να δυναστεύουν το λαό.

Στήμενος ο καβγάς…

Ο στημένος καβγάς του ΣΥΡΙΖΑ με τη Ν.Δ, δεν γίνεται για τα συμφέροντα των εργαζομένων, των μικρών αγροτών και ΕΒΕ, αλλά για να αποπροσανατολίζουν το λαό και να μπορούν να υλοποιούν πιο εύκολα τα αντιλαϊκά μέτρα για λογαριασμό του κεφαλαίου, τσακώνονται για το ποιος θα ηγηθεί της πορείας ανάκαμψης των κερδών τους, όπως έκαναν και στο παρελθόν Ν.Δ με ΠΑΣΟΚ. 

Γι’ αυτό, καπιταλιστές και αστικά κόμματα, επιτίθενται ενάντια στον σοσιαλισμό και στο ΚΚΕ, με μίσος, ψέματα, λάσπη, αντικομμουνισμό, αποκλεισμό του από τα ΜΜΕ, γι’ αυτό προσπαθούν να πείσουν ότι ο σοσιαλισμός και οι θέσεις του ΚΚΕ είναι ξεπερασμένα πράγματα, γιατί ξέρουν τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν αυτά για τα συμφέροντά τους και ότι είναι η μόνη ελπίδα για το λαό και τη νεολαία. 

Η υποτιθέμενη έξοδος από τα μνημόνια και η λεγόμενη «δίκαιη» ανάπτυξη για την οποία πασχίζουν κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, θα είναι για το κεφάλαιο και όχι για τους εργαζόμενους, τους μικρούς αγρότες και ΕΒΕ, οι οποίοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα βάρη. Η πείρα από τους κλάδους, όπως ο Τουρισμός, τα Τρόφιμα-Ποτά, η Ιδ. Υγεία, το Φάρμακο, οι Τηλεπικοινωνίες, είναι αποκαλυπτική για το ποιος κερδίζει. 

Οι χαμηλοί μισθοί θα παραμείνουν, οι περισσότεροι από τους ανέργους, θα παραμείνουν άνεργοι και χωρίς επίδομα ανεργίας. Χιλιάδες θα παραμένουν απλήρωτοι. Ο ΕΝΦΙΑ, οι δυσβάσταχτοι φόροι, θα παραμείνουν. Οι πλειστηριασμοί λαικών σπιτιών και εργαλείων δουλειάς, καταθέσεων από μισθούς και συντάξεις, θα αυξηθούν. Η δημόσια υγεία και παιδεία θα γίνονται όλο και ακριβότερο εμπόρευμα, θα λείπουν εκπαιδευτικοί, σχολεία, θα λείπουν γιατροί, νοσηλεύτριες, μηχανήματα  και μονάδες υγείας. 

Οι περικοπές για τις κοινωνικές ανάγκες μεγαλώνουν, το ίδιο και για την Περιφέρεια και τους Δήμους και αυξάνονται τέλη και φόροι, ιδιωτικοποιήσεις. Τα έργα για τις λαικές ανάγκες, όπως δομές υγείας, παιδείας, παιδικοί σταθμοί, σπουδαστικές εστίες, αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας, για άρδευση & ύδρευση, πάνε στην άκρη, γιατί δεν συμφέρουν το κεφάλαιο. 

Η κυβέρνηση, ετοιμάζεται να ψηφίσει, άλλα 88 αντιλαϊκά προαπαιτούμενα για την 4η αξιολόγηση, να επισπεύσει το 2019, αντι το 2020, την μείωση του αφορολόγητου από τα 8.636 σε 5.681 ευρώ, που θα επιφέρει παραπέρα μειώσεις στους μισθούς και συντάξεις και το επόμενο μνημόνιο το οποίο θα πλασαριστεί τον Αύγουστο ως το «Εθνικό στρατηγικό σχέδιο». Ένα σχέδιο που έχει τη σύμφωνη γνώμη της Ν.Δ, όλων των κομμάτων του κεφαλαίου και των ξεπουλημένων της πλειοψηφίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Παράλληλα υλοποιεί τον αντιασφαλιστικό νόμο-λαιμητόμο, ο οποίος δεν φέρνει μόνο νέες περικοπές των συντάξεων, από 5-30%, μεσοσταθμικά 18% με τον επανυπολογισμό όλων (παλιών και νέων συντάξεων με νέους χαμηλότερους συντελεστές), την κατάργηση του ΕΚΑΣ, περικοπές στα οικογενειακά και κοινωνικά επιδόματα, αλλά χτυπά τον ίδιο το χαρακτήρα της Κ.Α, που πάνε να τον καταργήσουν, μετατρέποντάς την σε ιδιωτική υπόθεση και όχι κοινωνική & υποχρεωτική. 

Ο κίνδυνος πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας

Στηρίζουν τα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου για αύξηση των κερδών και της ανταγωνιστικότητάς του. Ετοιμάζουν να υλοποιήσουν τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, για οριστική κατάργηση των ΚΣΣΕ,  για μεγαλύτερη μείωση της φορολογίας του, για μείωση και κατάργηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, την συνέχιση της πλουσιοπάροχης χρηματοδότησης της μεγαλοεργοδοσίας μέσα από εθνικά και ευρωπαϊκά πακέτα, επιδοτούμενα προγράμματα δήθεν καταπολέμησης της ανεργίας.

Και από την άλλη έχουμε την όξυνση των ανταγωνισμών μεταξύ ιμπεριαλιστικών χωρών και ενώσεων, στην περιοχή του Αιγαίου, της Ν/Α Μεσογείου, της Μ. Ανατολής, των Βαλκανίων και αλλού, που αυξάνουν τους πολέμους και τον κίνδυνο άμεσης πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας με την Τουρκία, για χάρη των συμφερόντων του κεφαλαίου, την κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στη Συρία, την όξυνση της κατάστασης στα Βαλκάνια και στην Παλαιστίνη.

Σ’ αυτούς τους ανταγωνισμούς και τους κινδύνους πολεμικής σύρραξης, μας εμπλέκει όλο και πιο πολύ και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συμπαρατασόμενη με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, στις νατοϊκές επεμβάσεις, με την μετατροπή όλης της Ελλάδας σε ορμητήριο των αμερικανονατοϊκών, διεκδικώντας την λεγόμενη γεωστρατηγική αναβάθμιση της αστικής τάξης στα Βαλκάνια και την Ν/Α Μεσόγειο, όπου εμπλέκονται πολλές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε, Ρωσία, Κίνα, Τουρκία, Ισραήλ). 

Γι' αυτό και προχωρά στην οικονομική, πολιτική, στρατιωτική αναβάθμιση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, την Αίγυπτο. Γι' αυτό εντείνει τις προσπάθειες να τραβηχτεί η Σερβία και άλλες χώρες των Βαλκανίων από την επιρροή της Ρωσίας προς τη μεριά των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. Γι' αυτό επείγεται να λύσει και το ζήτημα με την ΠΓΔΜ,  το οποίο συνδέεται με την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ τον προσεχή Ιούλη. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που τους έπιασε η πρεμούρα να «λυθεί» το ζήτημα του ονόματος με τη γειτονική χώρα και όχι το πρόβλημα με τις αλυτρωτικές βλέψεις. 

Έχει τεράστιες ευθύνες, αποδείχτηκε το μεγαλύτερο πλυντήριο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού! Όχι μόνο διατηρεί και αναβαθμίζει τη βάση της Σούδας, αλλά μέσα σε 2 χρόνια γέμισε την Ελλάδα αμερικάνικες νατοϊκές βάσεις, στην Αλεξανδρούπολη, στον Άραξο, την Ανδραβίδα, στη Σύρο, το Άκτιο, στη Λάρισα για αμερικανικά κατασκοπευτικά ντρόουνς.

Αυτή η επικίνδυνη κατάσταση για το λαό μας και τους άλλους λαούς, μας επιβάλει να δυναμώσουμε τον οργανωμένο αγώνα  κατά των αιτιών που γεννούν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την προσφυγιά, που δεν είναι άλλες, από το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε, σε αγώνα για να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, για άμεση απεμπλοκή της χώρας μας απ’ αυτούς, κόντρα στα μονοπώλια και τους ανταγωνισμούς τους, στα ματοβαμμένα σχέδια των (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ε.Ε, Ρωσίας).

Η εργατική τάξη έχει τη δική της πατρίδα

Δεν υπάρχει κοινό εθνικό συμφέρον, όπως βαφτίζουν πονηρά τα δικά τους ταξικά συμφέροντα οι καπιταλιστές της χώρας μας και κάθε άλλης χώρας, ούτε εθνική συνεννόηση με τους εκμεταλλευτές μας, που τσακίζουν την ζωή μας καθημερινά και μας ζητάνε να γίνουμε και ανθρωποθυσία για αυτά και στους πολέμους που ετοιμάζουν. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ένα συμβούλιο εθνικής ασφαλείας που ετοιμάζει η κυβέρνηση για να υποτάξει την εργατική τάξη στα σχέδια των εκμεταλλευτών της.

Μέσα στην καπιταλιστική Ελλάδα, η πατρίδα δεν είναι ένα πράγμα και για την εργατική τάξη και για την αστική τάξη. Η εργατική τάξη πρέπει να υπερασπίσει τη δική της πατρίδα, χωρίς να δείξει καμία εμπιστοσύνη στην αστική τάξη, την κυβέρνησή της και τα κόμματα της. Έχει και πρέπει να υπερασπίσει τα δικά της ταξικά συμφέροντα, να απαλλαγεί τόσο από την εκμετάλλευση, όσο και από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για ζήσει ειρηνικά και να προκόψει. Να αγωνιστούμε ενάντια στην προσπάθεια περιστολής των εργατικών, λαικών δικαιωμάτων, κατά της στρατιωτικοποίησης, για την διασφάλιση της διατροφής και της υγείας του λαού σε περίπτωση πολέμου. 

Οι εργαζόμενοι της χώρας μας, όπως και οι εργαζόμενοι της Τουρκίας και των άλλων χωρών, δεν έχουμε κανένα όφελος από τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών, στους οποίους συμμετέχουν και οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας, διεκδικώντας η καθεμιά για λογαριασμό της μεγαλύτερο κομμάτι από τους ενεργειακούς πόρους και τις αγορές. Το παράδειγμα της Συρίας και άλλων χωρών, δείχνει ότι πάντα οι λαοί είναι οι χαμένοι και τα μονοπώλια κερδισμένα.

Ο απλός λαός της Ελλάδας, δεν έχει να χωρίσει τίποτα με τον απλό λαό της Τουρκίας και άλλων χωρών. Αντιμετωπίζουμε τα ίδια βάσανα από την εκμετάλλευση μας, απ’ τους ίδιους που κάνουν και τον πόλεμο και μας βάζουν να αλληλοσκοτωθούμε. 

Αντιθέτως, πρέπει να παλέψουμε ενάντια στον εθνικισμό, τον φασισμό και τον αλυτρωτισμό που καλλιεργούν οι εκμεταλλευτές μας και στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα, για να μας σέρνουν στο δικό τους άρμα, για τα δικά τους συμφέροντα. 

Σύνορα και αλυτρωτισμός

Να αγωνιστούμε για το απαραβίαστο των συνόρων της χώρας μας και κάθε άλλης χώρας, ενάντια σε αλυτρωτισμούς, είτε από την πλευρά της ΠΓΔΜ, είτε από την Ελληνική με το σύνθημα «η Μακεδονία είναι μια και Ελληνική», είτε από την Τουρκία που αμφισβητεί τα σύνορα μας, που καθορίστηκαν από την συνθήκη της Λωζάννης, νησιών, χωρικών υδάτων, ΑΟΖ, είτε από την πλευρά της Ελλάδας με δηλώσεις σαν του ΠτΔ για αλύτρωτες πατρίδες.

Για να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και τα Βαλκάνια, για την έξοδο της χώρας μας απ’ αυτό. Το ΝΑΤΟ, δεν είναι δύναμη ειρήνης και σταθερότητας, όπως λέει η κυβέρνηση και οι άλλες δυνάμεις του κεφαλαίου, αλλά δύναμη που σκορπάει το θάνατο, που διαμελίζει χώρες για να προωθήσει ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα.

Για να φύγουν όλες οι ξένες βάσεις, τα ντρόουνς, από τη χώρα μας και τα Βαλκάνια, που είναι ορμητήρια θανάτου, πηγή κινδύνων. Να επιστρέψουν όλες οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, που βρίσκονται σε ιμπεριαλιστικές αποστολές. Να πάψει η χώρα μας να πληρώνει 4 δις. ευρώ ετησίως στο ΝΑΤΟ για τους πολεμικούς του σχεδιασμούς. Για την υπεράσπιση των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών του λαού, ενάντια στην καταστολή και την στρατιωτικοποίηση.

Αγωνιζόμαστε για τον απεγκλωβισμό των προσφύγων και μεταναστών από τα νησιά και την Ελλάδα και την ασφαλή μεταφορά τους στις χώρες προορισμού τους. Για ανθρώπινες συνθήκες ζωής στους προσφυγικούς καταυλισμούς.  

Οι εργαζόμενοι, οι μικροί αγρότες και ΕΒΕ, πρέπει σήμερα να γυρίσουν μαζικά την πλάτη στην προσπάθεια καπιταλιστών, κυβέρνησης, αστικών κομμάτων και των αιρετών τους σε Περιφέρεια και Δήμους, να τους υποτάξουν στον δήθεν «εθνικό στόχο» της επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη και της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της αστικής τάξης στην περιοχή, την οποία υπηρετούν και όσοι εμφανίζουν ως λύση την καπιταλιστική Ελλάδα με εθνικό νόμισμα.

Να δυναμώσουν τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, συνδυασμένα με την πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική τους, ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα που υπηρετούν οι κυβερνήσεις τους, οι διοικήσεις της Περιφέρειας και των Δήμων, με τη στήριξη και των εργοδοτικών-κυβερνητικών συνδικαλιστών.

Να διεκδικήσουν την κατάργηση των μνημονίων και όλων των αντεργατικών-αντιασφαλιστικών νόμων. Άμεση επαναφορά με νόμο του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, των ΣΣΕ που θα είναι υποχρεωτικές για όλους, της κατώτερης σύνταξης στα 600 ευρώ. Πλήρη και σταθερή εργασία για όλους με 7ωρο, 5θήμερο, 35ωρο. Επίδομα 600 ευρώ σε όλους τους ανέργους. Ατομικό αφορολόγητο εισόδημα 20.000 ευρώ, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία, κοινωνική ασφάλιση & παιδεία για όλους. Να πληρώσει την κρίση και το χρέος η πλουτοκρατία. 

Κανένας εργάτης, αγρότης, αυτοαπασχολούμενος, άνεργος, νέος και νέα, που εξαπατήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρέπει να γυρίσει στη Ν.Δ ή το ΠΑΣΟΚ, που προκαλούν εξίσου με την κυβέρνηση, ότι αυτοί είναι καλύτεροι διαχειριστές των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ο λαός και η νεολαία, δεν πρέπει να ξεγελιούνται από το δήθεν αντισυστημικό προφίλ, από τον τσαμπουκά που πουλά στα θύματα της εκμετάλλευσης, ενώ στα αφεντικά, στην Ε.Ε, το ΝΑΤΟ, κάνει την πάπια, η ναζιστική, εγκληματική Χ.Α. Είναι το πιο αντιδραστικό και μαχητικό στήριγμα του καπιταλισμού.  

Όλη αυτή η αθλιότητα που μας επιβάλει να ζούμε το καπιταλιστικό σύστημα και οι πολιτικοί διαχειριστές του, δεν αποτελεί μονόδρομο. Το ΚΚΕ επιμένει πώς υπάρχει και άλλος δρόμος οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που μπορεί να αλλάξει ριζικά τη ζωή μας. Αυτός είναι ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός. Αυτός δεν είναι ουτοπία, αλλά όπως έδειξε η Οχτωβριανή σοσιαλιστική επανάσταση, κοινωνική αναγκαιότητα και δυνατότητα.  

Η προσωρινή ανατροπή του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, από τα μέσα και απ’ τα πάνω, δεν σημαίνει ότι ήταν ουτοπία. Άλλωστε κανένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα δεν εδραιώθηκε μια κι έξω. Η ανατροπή του σοσιαλισμού-κομμουνισμού στην πρώην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες της Ευρώπης, δεν ήταν αναπόφευκτη, αλλά αποτέλεσμα σοβαρών θεωρητικών και πολιτικών παρεκκλίσεων από την μ-λ θεωρία, μέσα στο ίδιο το ΚΚΣΕ, που οδήγησε σε παραβίαση των νόμων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, λόγω της συνεχούς διαπάλης με τον οπορτουνισμό που τελικά επικράτησε, μπροστά στην ανάγκη να αντιμετωπισθούν νέα προβλήματα ανάπτυξης του σοσιαλισμού.   

Η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού σήμερα, η δυνατότητα κατάργησης της ατομικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, πηγάζουν από την καπιταλιστική εξέλιξη που οδηγεί στη συγκεντρωμένη παραγωγή. Η καπιταλιστική ιδιοκτησία ακυρώνει τη δυνατότητα να ζήσουν όλοι οι εργαζόμενοι σε κοινωνικά οργανωμένες καλύτερες συνθήκες που να ανταποκρίνονται στις αυξανόμενες ανθρώπινες ανάγκες. 

Το γεγονός ότι είναι κοινωνικά αναγκαίος και έχουν διαμορφωθεί οι υλικές προϋποθέσεις για την οικοδόμησή του, δεν συνεπάγεται αυτόματα και την πραγματοποίησή του.  Το ξέσπασμα της σοσιαλιστικής επανάστασης, προϋποθέτει την εμφάνιση μιας κατάστασης στην οποία αδυνατίζει η ικανότητα της αστικής τάξης να ενσωματώνει το λαό. Ο Λένιν διατύπωσε την έννοια της επαναστατικής κατάστασης και προσδιόρισε τα κύρια αντικειμενικά και υποκειμενικά χαρακτηριστικά, που συσσωρεύονται στην κοινωνία πριν την επανάσταση: 

Οι «πάνω» (η άρχουσα τάξη των καπιταλιστών) δεν μπορούν να κυβερνήσουν και να διευθύνουν όπως παλιά. 

Οι «κάτω» (η εργατική τάξη & λαϊκά στρώματα) δεν θέλουν να ζουν όπως παλιά. 

Σημειώνεται μια ασυνήθιστη άνοδος της δράσης των μαζών. 

Έτσι, η εξαθλίωση των «κάτω» και η δυσαρέσκειά τους ανεβάζουν την πολιτική δράση τους, ενώ στους «πάνω» κυριαρχούν η αμηχανία, η αδυναμία, οι αντιθέσεις. Η εμφάνιση μιας τέτοιας ευνοϊκής κατάστασης για την επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής κοινωνίας είναι αντικειμενική, απορρέει από την απότομη όξυνση των αντιθέσεών της. 

Όμως, κάθε επαναστατική κατάσταση δεν μετατρέπεται σε επανάσταση. Ούτε η αντίδραση των κάτω, ούτε η κρίση των πάνω, θα προκαλέσουν την ανατροπή, χωρίς σχεδιασμένη επαναστατική εξέγερση της εργατικής τάξης, καθοδηγούμενη απ' το Κ.Κ.

Για να γίνει η εργατική επανάσταση, απαιτείται η παρουσία της επαναστατικής πολιτικής πρωτοπορίας, του Κ.Κ, εξοπλισμένου με θεωρητική επεξεργασία και πρόβλεψη των εξελίξεων στηριγμένη στη μ-λ κοσμοθεωρία και ικανού να ηγηθεί της επαναστατικής εξέγερσης. 

Ελλάδα και Σοσιαλισμός 

Στις σημερινές συνθήκες στην Ελλάδα, δεν μπορούμε να προβλέψουμε ακριβώς τους παράγοντες που θα οδηγήσουν στην επαναστατική κατάσταση. Όμως, το βάθεμα της οικονομικής κρίσης, η όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα που φτάνουν στον πόλεμο, μπορεί να δημιουργήσουν τέτοιες συνθήκες στην Ελλάδα.  

Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, η εργατική τάξη, δεν πρέπει να μπει κάτω από ξένη σημαία. Το ΚΚΕ παλεύει ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τη μη συμμετοχή της χώρας μας σ’ αυτόν, για απομάκρυνση των ξένων βάσεων, για την υπεράσπιση των συνόρων, για έξοδο από ΝΑΤΟ, Ε.Ε, αλλά θα ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής πάλης, ώστε να οδηγήσει σε ήττα της αστικής τάξης που φέρνει τον πόλεμο ή την ιμπεριαλιστική «ειρήνη». 

Πολλοί ρωτάνε αν μπορεί να ξεκινήσει η σοσιαλιστική οικοδόμηση σε μια χώρα με τις δυνατότητες της Ελλάδας. Το ΚΚΕ απαντά:  

- Ναι, μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού, με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες και τον πλούτο που παράγεται στη χώρα. 

- Μπορεί να απογειωθεί η εγχώρια παραγωγή, αν απαλλαγεί από τις αλυσίδες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. 

- Μόνο η εργατική εξουσία μπορεί να αξιοποιήσει προς όφελος του λαού τις αντιθέσεις ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, οι οποίες οξύνονται. 

- Δεν πρέπει να βλέπουμε στατικά τον συσχετισμό, αφού αυτός θα αλλάξει σε επαναστατικές συνθήκες, στη χώρα μας και ευρύτερα.  

Η σοσιαλιστική οικοδόμηση θα ξεκινήσει με την επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Το εργατικό κράτος, η δικτατορία του προλεταριάτου, είναι όργανο της εργατικής τάξης στην ταξική πάλη που συνεχίζεται στον σοσιαλισμό με άλλες μορφές και μέσα. Αξιοποιείται για τη σχεδιασμένη ανάπτυξη των νέων κοινωνικών σχέσεων, η οποία προϋποθέτει την κατάπνιξη των αντεπαναστατικών προσπαθειών και την ανάπτυξη της κομμουνιστικής συνείδησης της εργατικής τάξης.

Το εργατικό κράτος, ως μηχανισμός πολιτικής κυριαρχίας, είναι αναγκαίο μέχρι τη μετατροπή του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων σε κομμουνιστικές, μέχρι τη διαμόρφωση κομμουνιστικής συνείδησης στη πλειοψηφία των εργαζομένων, αλλά και μέχρι τη νίκη της επανάστασης, τουλάχιστον στις ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες. 

Το ποιοτικά νέο στοιχείο της εργατικής εξουσίας, είναι η μετατροπή του χώρου εργασίας (παραγωγική μονάδα, κοινωνική υπηρεσία, διοικητική μονάδα, σε πρώτη φάση αγροτικός συνεταιρισμός) σε πυρήνα οργάνωσής της. Στη συνέλευση των εργαζομένων κάθε παραγωγικής μονάδας θεμελιώνεται η άμεση και έμμεση εργατική δημοκρατία, η δυνατότητα ελέγχου και ανάκλησης των εκλεγμένων αντιπροσώπων, δηλαδή το ουσιαστικό εκλογικό δικαίωμα σε σχέση με το τυπικό στον καπιταλισμό. 

Το ΚΚΕ έχει ολοκληρωμένο σχέδιο σοσιαλιστικής ανάπτυξης της οικονομίας. Ολόπλευρη ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής και όλων των κλάδων της βιομηχανίας, της ενέργειας, των επικοινωνιών, μεταφορών με κριτήριο την ικανοποίηση των εργατικών-λαικών αναγκών.

Έτσι θα εξασφαλισθεί μόνιμη και πλήρη εργασία για όλους με 7ωρο, 5θήμερο, κρατική φροντίδα για παιδιά, γυναίκες, ΑΜΕΑ, ηλικιωμένους. Να έχουν όλοι οι συνταξιούχοι ικανοποιητική σύνταξη, στα 60 οι άνδρες και στα 55 οι γυναίκες. Στο επίκεντρο της λαϊκής οικονομίας, θα είναι το υψηλό επίπεδο ειδίκευσης, υγείας, πολιτισμού, άθλησης, που θα παρέχονται δωρεάν, η εξασφάλιση σύγχρονης στέγης για όλους, η προστασία του περιβάλλοντος, η ισοτιμία των γυναικών. Να μην δουλεύει κανείς νέος πριν τελειώσει τη 12χρονη εκπαίδευση ή τα ΑΕΙ, αλλά, πριν τελειώσει, να ξέρει ότι θα βρει εργασία. Αυτή είναι η πραγματική δημοκρατία για το λαό, αυτή που ζούμε είναι για τους λίγους.

Έτσι θα λυθεί το πρόβλημα της διατροφικής εξάρτησης του λαού μας. Η Ελλάδα έχει μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες, καλές εδαφο-κλιματολογικές συνθήκες, μεγάλη μηχανοποίηση της αγροτικής-κτηνοτροφικής παραγωγής και τεχνογνωσία των αγροτών. Μπορεί να καλύψει με επάρκεια τις διατροφικές ανάγκες του λαού με φθηνά και υγιεινά προϊόντα και να παράγει πρώτες ύλες για τη βιομηχανία και έτσι να συμβάλει στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αλλά και να κάνει εξαγωγές. 

Μια λύση υπάρχει. Να κοινωνικοποιηθούν όλες οι παραγωγικές μονάδες, να φύγουν από τη μέση τα καρτέλ στην παραγωγή τροφίμων και οι μεγαλέμποροι. Με στήριγμα το έμπειρο εργατικό δυναμικό και τους μικρούς γεωργούς, κτηνοτρόφους, αλιείς, οργανωμένους σε σύγχρονους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, που θα λειτουργούν δίπλα στα μεγάλα κρατικά αγροκτήματα, μπορεί να αναπτυχθεί μεγάλη αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή προς όφελος του λαού και των αγροτών.     

                              

Με ανάλογο τρόπο θα οργανωθεί η παραγωγή σε όλους τους τομείς. Στην κλωστοϋφαντουργία, στον ιματισμό, στο δέρμα. Οι ζωτικοί αυτοί κλάδοι για τις ανάγκες του λαού, συρρικνώθηκαν γιατί συμφέρει τους καπιταλιστές να εισάγουν παρά να παράγουν. Η Ελλάδα έχει προϋποθέσεις για ανάπτυξη βαριάς βιομηχανίας. Της μεταλλουργίας, της ναυπηγικής, της χημικής βιομηχανίας. Είναι έγκλημα να συρρικνώνεται η βιομηχανία, να διαλύεται και να ξεπουλιέται η ΛΑΡΚΟ, η αμυντική βιομηχανία, γιατί αυτό συμφέρει τα γερμανικά, γαλλικά, αμερικανικά μονοπώλια ή τους ντόπιους βιομήχανους. Με ανάλογο τρόπο θα λυθεί το πρόβλημα του κατασκευαστικού τομέα, με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες σε κατοικίες, νοσοκομεία, σχολεία και άλλα έργα. 

Σε μια τέτοια οικονομία, κάτω από τον εργατικό έλεγχο, θα αναπτύσσονται και οι επιστήμες, τα γράμματα, ο πολιτισμός και ο αθλητισμός για όλους. Σήμερα υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για να γίνει εφικτή η γενική παιδεία, που θα παρέχεται σε όλους δωρεάν αποκλειστικά από το δημόσιο, όπως και η ανώτατη, η προσχολική αγωγή και η τεχνική εκπαίδευση.  

Μια τέτοια πορεία της χώρας, δεν χωρά μέσα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως είναι η Ε.Ε και το ΝΑΤΟ. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι μοναχική, όπως ισχυρίζονται τα αστικά κόμματα. Θα βαδίσει στο δρόμο της οικοδόμησης σχέσεων ισότιμης συνεργασίας με χώρες και λαούς. Θα στηριχτεί στην πάλη και την αλληλεγγύη άλλων λαών, θα εμπνεύσει κινήματα που θα βαδίσουν στον ίδιο δρόμο.

Το ΚΚΕ με βάση αυτή την στρατηγική, δίνει σήμερα μάχη για την κατάκτηση εκείνων των χαρακτηριστικών που θα του δώσουν τη δυνατότητα να δρα ως επαναστατική πρωτοπορία κάτω απ’ όλες τις συνθήκες. 

Η προοπτική των μεγάλων αγώνων και εξεγέρσεων είναι μπροστά μας και δεν θα είναι περίπατος. Θα είναι η οργανωμένη αποφασιστική αναμέτρηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της με την εξουσία του κεφαλαίου, με στόχο την ανατροπή της και όχι για την αλλαγή μιας αστικής κυβέρνησης με μια άλλη. 

Το ΚΚΕ δεν παραγνωρίζει τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης που υπάρχει σήμερα, τον μετράει για να μη γίνονται στραπάτσα. Από την άλλη όμως, η επίκλησή του όταν είναι αρνητικός, μπορεί να οδηγήσει στην αδράνεια.  

Η ιστορία έδειξε ότι στον υπολογισμό του συσχετισμού δεν μετριούνται μόνο τα ποσοτικά στοιχεία, υπάρχει και κάτι άλλο, αυτό που γεννιέται στις συνειδήσεις των ανθρώπων, σαν αντανάκλαση της πραγματικότητας. Στην τριπλή φασιστική κατοχή, μερικές δεκάδες αποδράσεις κομμουνιστών από την εξορία, πυροδότησαν το ισχυρότερο κίνημα αντίστασης. Είναι, λοιπόν, και κάτι ποιοτικά στοιχεία που πυροδοτούνται στο βάθος της συνείδησης, των ιδεών, που αποδεσμεύουν τεράστια εκρηκτική ύλη. 

Η λογική του "δεν γίνεται τίποτα" που επηρεάζει λαϊκές μάζες, είναι λαθεμένη. Η ταξική πάλη είναι ασίγαστη, γιατί υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες που την προκαλούν. Είναι αντιθέσεις ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, ανάμεσα στις παραγωγικές δυνάμεις και τις παραγωγικές σχέσεις, ανάμεσα στην κοινωνικοποίηση της παραγωγής και στην ιδιοποίηση του πλούτου από μια μειοψηφία εκμεταλλευτών. 

Αντικειμενικά, υπάρχει κίνηση φαινομένων που πυροδοτούν ασίγαστα τις συνειδήσεις. Στο επίπεδο των συνειδήσεων, αργά, βασανιστικά, γίνονται διεργασίες που ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί θετικά. Υπάρχουν αντικειμενικά οι προϋποθέσεις για συσπείρωση δυνάμεων και αντεπίθεση.  Παρ’ όλα τα προβλήματα που υπάρχουν στο κίνημα, υπάρχουν και δυνατότητες με τη δική μας δουλειά να οργανωθεί και να αντεπιτεθεί και στην πορεία να γραφούν νέες σελίδες ηρωισμού και θυσίας. Πολλά θα κριθούν από τη δική μας δουλειά. Ο αρνητικός συσχετισμός μπορεί να αλλάξει υπέρ της προοπτικής που χαράζει το ΚΚΕ.

Για να επιταχυνθεί αυτή η προοπτική, μπαίνουν μπροστά μας δυο μεγάλα καθήκοντα, δεμένα μεταξύ τους. Να γίνουμε όλοι ακόμα πιο καλοί κομμουνιστές διαφωτιστές για την πολιτική μας πρόταση και πρωταγωνιστές παντού μιας νέας αγωνιστικής ανάτασης των εργαζομένων, των μικρών αγροτών και ΕΒΕ και οργάνωσης των δυνάμεών τους σε μια ισχυρή κοινωνική συμμαχία που θα αντιταχθεί στην οργανωμένη δύναμη του κεφαλαίου, με στόχο την επαναστατική κατάχτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και την οργάνωση της οικονομίας με σκοπό την ικανοποίηση των εργατικών-λαικών αναγκών. 

Να ξεμπλέξουμε με μια σειρά κοινοβουλευτικές αυταπάτες που είναι ισχυρές στην εργατική τάξη και στην επιρροή μας. Που βλέπουν αλλαγές και εξελίξεις προς όφελος του λαού αποκλειστικά μέσα από τις εκλογές και κατά συνέπεια και την εκλογική ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμάμε τις εκλογές, αντιθέτως τις αξιοποιούμε και ζητάμε ενίσχυση του ΚΚΕ, αλλά δεν έχουμε αυταπάτες. 

Ισχυρό και απροσκύνητο ΚΚΕ

Σήμερα είναι κρίσιμο ζήτημα η πρωτοπόρα δράση για την οργάνωση των εργαζομένων σε ισχυρά ταξικά συνδικάτα, για την αλλαγή στους συσχετισμούς των δυνάμεων μέσα στις γραμμές της εργατικής τάξης, με την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ, είναι δεμένο με τους γενικότερους στόχους και μπορούμε να το πετύχουμε. 

Παράλληλα απαιτείται, να δυναμώσουν με πολλά νέα μέλη οι οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, πριν απ’ όλα από την εργατική τάξη, αλλά και από τους σπουδαστές-μαθητές, τους μικρούς αγρότες και τις γυναίκες, με ταυτόχρονη ενίσχυση της πολιτικοιδεολογικής επάρκειάς του, της συλλογικής και ατομικής δράσης για την διάδοση των μ-λ ιδεών στην εργατική τάξη, του «Ρ» και την οικονομική ενίσχυση του Κόμματος μόνιμα από το λαό. 

Μόνο ένα τέτοιο ισχυρό και απροσκύνητο ΚΚΕ, μπορεί να εμπνεύσει και να ηγηθεί νικηφόρα μιας τέτοιας προοπτικής. Με την μεγάλη και πολύτιμη πείρα της ηρωικής ιστορίας του, μπροστά στην συμπλήρωση των 100χρονων του τον ερχόμενο Νοέμβρη, μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί από την Κ.Ε ως την ΚΟΒ, για να πρωτοστατήσουμε μέσα σε οποιεσδήποτε συνθήκες, για να οδηγήσουμε την εργατική τάξη στην κατάργηση του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής.