Στη μνήμη των δύο συμπολιτών μας που έφυγαν πρόσφατα...

Στη μνήμη
Γιάννη Καράδη

Σε μια μικρή κοινωνία, που οι άνθρωποι γνωρίζονται περισσότερο και έρχονται πιο κοντά, η είδηση του θανάτου ενός νέου ανθρώπου γίνεται ακόμα πιο θλιβερή.

Για τον καπετάνιο Γιάννη Καράδη, που ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους τους Σκοπελίτες, μόνο καλά λόγια άκουγες. Είχα μάθει για το σοβαρό πρόβλημα υγείας, που αντιμετώπιζε, και το μυαλό μου τη Μεγάλη Εβδομάδα του Πάσχα πήγε στην πονεμένη μητέρα του, που βίωνε το δικό της δράμα με αξιοπρέπεια.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο με συγκινούσε η εικόνα της, όταν κατέβαινε το δρόμο του σπιτιού μας κρατώντας από το ένα χέρι της τον πατέρα του, ο οποίος δυσκολευόταν πολύ στο βάδισμα, και από το άλλο μια  σακουλίτσα με “κάτι τι” μέσα για το παιδί τους. Πήγαιναν σχεδόν κάθε φορά, που έρχονταν το πλοίο στο λιμάνι, να τον δουν έστω και για λίγο.

Την συνάντησα ξανά σε λειτουργία στον Άγιο Κωνσταντίνο στο Γλυφονέρι, μόνη της τώρα πια. Πάλι με συγκίνησε όταν μας είπε ότι μένει σε ένα σπιτάκι, που έχει εκεί, για να αγναντεύει στη θάλασσα το πλοίο που περνούσε με τον μονάκριβό της γιο.

Εύχομαι το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης του Χριστού, που διανύουμε, να ελαφρύνει τον πόνο της γλυκιάς μητέρας του και της αγαπημένης του οικογένειας.

Στη μνήμη 
Γεωργίου Α. Σακελλαρίου

Μόνο με το Χριστός Ανέστη θα μπορούσε να σε πάρει κοντά του ο καλό Θεός και η ψυχούλα σου να λυτρωθεί, να πετάξει σαν πουλί και να μείνει για πάντα εκεί που επιθυμούσε η καρδούλα σου, στο λατρεμένο σου νησί, τη Σκόπελο, που μόνο εσύ ήξερες να αγαπάς τόσο δυνατά, όπως και όλους τους ανθρώπους.

Και αυτοί σου ανταπέδιδαν την αγάπη τους και εσύ χαιρόσουν τόσο πολύ με την παιδική σου αγνότητα, που σε έκανε ξεχωριστό, μοναδικό και ευλογημένο, αγαπημένε μας Γιωργάκη.

Εμείς το ελάχιστο, που έχουμε να σου υποσχεθούμε είναι ότι θα μείνεις για πάντα στις καρδιές μας.

Λ.Χ.