Ξέχασες

Ξέχασες το παράθυρο ν’ αφήσεις ανοιγμένο,
να το κοιτώ διαβαίνοντας κι’ η καρδιά να σπάζει.
Να λέω ότι γύρισες και να σε περιμένω,
να ραίνω ρόδα την αυλή και γιούλια το περβάζι.

Να στρώνω δείπνο γιορτινό για σένα και για μένα.
Να λέω στον ήλιο να κρυφτεί, να γρηγοροβραδιάσει,
δειλό φεγγάρι να φανεί, να ’ν όλα αποσκιωμένα,
να θαμποφέγγει όπου πατάς κι’ ο ίσκιος σου περάσει.-

Μη σε γνωρίσουν, μη σε δουν να δρασκελάς την πόρτα.
Θα ’χω τα φώτα σφαλιστά και τα κεριά αναμμένα.
Θα ’ναι τα μάτια μου γλαρά και λάγνα όπως και πρώτα
και η καρδιά μου ολάνθιστο τριαντάφυλλο για σένα.

Όλα στο σπίτι σου κλειστά, πόρτες και παραθύρια.
Πίσω απ’ τη γρίλια στέκομαι και κάνω τα σινιάλα.
Πάλι κι’ απόψε αδειανά τα δυο μας τα ποτήρια,


πάλι λουλούδια σκότωσα και πέθαναν στη γυάλα.-

Γ' ΒΡΑΒΕΙΟ
Ζ' πανελλήνιος Ποιητικός Διαγωνισμός "Καισάριος Δαπόντες"

Kατερίνα Μακρή