Δεν ξεχνώ...

Γράφει η

Λένα Κουτούμπα

Νηπιαγωγός

Δεν ξεχνώ ότι το ΟΧΙ του ’40 ήταν πάνω απ’ όλα αγώνας για μια ελεύθερη Ελλάδα, αγώνας κατά του ναζισμού και στη σημερινή εποχή αυτό το ΟΧΙ πρέπει να είναι η αφορμή για καθημερινό προβληματισμό και περίσκεψη.

Σε μια χώρα οικονομικά εξαθλιωμένη, όπως ήταν τότε η Γερμανία, έπεσε ο σπόρος του μίσους για τους άλλους λαούς στο όνομα της άριας φυλής. Κι αυτός ο σπόρος, δικαιολογούσε στη σκέψη τους προφανώς, τις μαζικές δολοφονίες ανθρώπων.

Κι ο φόρος αίματος της Ελλάδας μας ανήλθε σε χιλιάδες νεκρούς.

Η Αντίσταση όμως των Ελλήνων, στην πλειοψηφία τους εθελοντές μαχητές, έφερε τη σφραγίδα του ίδιου αγωνιστικού πνεύματος που είχε επιδειχθεί από τις πρώτες ώρες της φασιστικής εισβολής. Επίσης έφερε στην επιφάνεια το φαινόμενο της αυθόρμητης μαζικής αγωνιστικής συμμετοχής άοπλων πολιτών.

Στην κατεχόμενη Αθήνα, ο Τσολάκογλου, ανέλαβε να σχηματίσει την πρώτη κυβέρνηση υπό γερμανική κατοχή....

Σύμφωνα με όσα κατέθεσε μετά την Απελευθέρωση στη δίκη των δοσίλογων, επέλεξε να συνεργαστεί με τις δυνάμεις κατοχής για να μετριάσει τις συνέπειες στον λαό...

Ωστόσο ο λαός ήρθε αντιμέτωπος με μια πολύ σκληρή πραγματικότητα. Έζησε ημέρες δραματικές καθώς δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον λιμό. Τον χειμώνα '41-'42 300 άνθρωποι πέθαιναν καθημερινά στην Αθήνα από πείνα. Τα πτώματα μεταφέρονταν με φορτηγό στο νεκροτομείο!

Ο Ελληνικός λαός κάμφθηκε; Όχι! Η Αντίσταση εκδηλώθηκε κατ' αρχάς με μεμονωμένες ηρωικές πράξεις. Τη νύχτα της 30ής του Μάη 1941, οι Μανόλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας κατέβασαν από τον βράχο της Ακρόπολης τη σημαία του Γ Ράιχ.

Αρχίζουν να εμφανίζονται οι πρώτες αντιστασιακές ομάδες, μεταξύ των οποίων και η ΠΕΑΝ (Πανελλήνια Ένωση Αγωνιζόμενων Νέων), που στις 22 Σεπτεμβρίου 1942, ανατίναξε τα γραφεία της φιλοναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ (εθνικοσοσιαλιστική πατριωτική οργάνωση).

Βέβαια ο πολιτικός αστικός κόσμος επέλεξε να μείνει αδρανής.

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1941 ιδρύεται και το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο).

Σε όλες τις πόλεις και τα χωριά οργανώθηκαν σε μικρό χρονικό διάστημα εαμικοί πυρήνες. Το επόμενο βήμα ήταν η συγκρότηση ενός στρατιωτικού κέντρου αντίστασης, ενός πυρήνα του Εθνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ).

Ας μην ξεχνάμε ότι όλες αυτές οι αγωνιστικές προσπάθειες και πολλές άλλες ήταν που δημιούργησαν σύγχυση στις δυνάμεις κατοχής κι άρχισαν να τις κατατρώγουν όπως το ξύλο το σαράκι.

Το ογκώδες συλλαλητήριο της 25ης Μαρτίου 1942 στην Αθήνα, η πρώτη απεργία των δημοσίων υπαλλήλων στις 14 Απριλίου 1942, ο ξεσηκωμός του λαού της Αθήνας και του Πειραιά από τις 24 Φεβρουαρίου ως τις 10 Μαρτίου 1943 κατά της επιστράτευσης των Ελλήνων εργατών για το ράιχ...

Άπειρες οι αντιστασιακές οργανώσεις... Μόνο έτσι θα μπορούσε να δοθεί πλήγμα στον Άξονα...

Δεν ξεχνώ όμως και τους γερμανοτσολιάδες, τα τάγματα ασφαλείας. Παραστρατιωτικές μονάδες που έδρασαν σε συνεργασία με τις δυνάμεις κατοχής. Δημιουργήθηκαν δια του νόμου 260/1943! Δεν ξεχνώ τους Ήρωες που θανατώθηκαν από αυτά τα ελληνικά χέρια. Τα ονόματά τους είναι καταγεγραμμένα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι αφού τίποτα δεν ξεφεύγει από το κιτάπι της Ιστορίας... Έλληνες από τη μια που έχυσαν το αίμα του για την Πατρίδα, που κράτησαν καλά φυλαγμένα τα μυστικά, που δεν πρόδωσαν τους συμπατριώτες τους κι Έλληνες από την άλλη που έγιναν δοσίλογοι... Που κατέδωσαν και που άρπαξαν περιουσίες συμπατριωτών τους για ένα κομμάτι ψωμί!

Ο Πάνος Ντούμας από τα Λουσικά Αχαϊας θυμάται....

"Μια μέρα που ήμουν στο στέκι όπου πουλούσα χόρτα, μου λέει ο μπακάλης που είχε μαγαζί εκεί: Ρε Παναγιώτη, αυτό το σπίτι απέναντι είναι του κουνιάδου μου και το πουλάει για 500 οκάδες στάρι. Πες στον πατέρα σου, να το πάρετε εσείς που σας έχουμε συμπαθήσει, να μην το πάρουν ξένοι. 

Ήταν ένα όμορφο σπίτι, διώροφο νεοκλασικό. Το βράδυ που ήρθα σπίτι και το είπα στους γονείς μου, η μητέρα μου άρχισε να κλαίει. Μου λέει: Αυτό παιδάκι μου, μη διανοηθείς ποτέ να το κάνεις! Δηλαδή να εκμεταλλεύεσαι τον άλλον πάνω στην ανάγκη του και να παίρνεις την περιουσία του για μια μπουκιά ψωμί! Αύριο λοιπόν θα βάλεις 10 οκάδες στάρι σε μια σακούλα, θα πας σ αυτό το σπίτι, θα χτυπήσεις την πόρτα και θα φύγεις στα γρήγορα χωρίς να σε πάρει είδηση κανένα μάτι..."

Να τι θα πει Άνθρωπος...

Ο καλύτερος εορτασμός του ΟΧΙ είναι η επαγρύπνηση και η καταδίκη της εκμετάλλευσης του ανθρώπου...