Περιστατικό βίας σε αδέσποτο ζώο από ανήλικο!

[...η μίμηση άλλου ισχυρότερου μέλους της οικογένειας ή του κοινωνικού περίγυρου έχει συσχετιστεί με κατ’ εξακολούθηση πράξεις κακοποίησης ζώων από παιδιά. Από την άλλη, τα προεφηβικής ηλικίας παιδιά και οι έφηβοι προβάλλουν ως κίνητρο την επιθυμία να αποκομίσουν κοινωνικά οφέλη από αυτή τη συμπεριφορά, όπως η δημοτικότητα στην παρέα]

Περιστατικό βίας σε αδέσποτο ζωό από ανήλικο καταγγέλει η κα Νίνα Εγγλέζου, γνωστή για την αγάπη της στα ζώα και την φροντίδα που παρέχει σε αυτά απλόχερα.

Η κα Εγγλέζου, εμφανώς λυπημένη και ανήσυχη μας είπε·

«Ενώ βρισκόμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου ένα ανηλικο αγοράκι φώναξε “ψιτ, ψιτ” σε ένα αδέσποτο γατάκι της γειτονιάς που φροντίζω, το γατάκι πήγε κοντά και το παιδάκι το κλώτσησε!

Αναρωτιέμαι τι άλλο θα κάνει στο μέλλον σε ανθρώπους. Θα έπρεπε κάποιοι γονείς να δείξουν περισσότερο ενδιαφέρουν  στην διαπαιδαγωση των παιδιών τους και να μην υπάρχει καμία βία σε ζώο και άνθρωπο…

Καλή Ανάσταση!»

Η γνώμη των ειδικών

Είναι σαφές ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές φανερώνουν άτομα με βίαιη προσωπικότητα, επικίνδυνα για το κοινωνικό σύνολο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ειδικοί υποστηρίζουν πως η βία απέναντι στα ζώα αποτελεί τον προθάλαμο της βίας απέναντι στους ανθρώπους, αφού σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε για τη συσχέτιση αυτών των δύο προέκυψε ότι στις 42 από τις 53 οικογένειες, οι οποίες διερευνήθηκαν για κακοποίηση παιδιού, διαπιστώθηκε και κακοποίηση ζώου. 

Σε ερώτηση «τι είναι αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο απέναντι σε ζωντανά πλάσματα;» η ψυχολόγος Μάγδα Αριμπλιά απαντάει: «Ο βασανισμός είναι μια βίαιη πράξη. Η βία παράγει πάντα βία. Οι άνθρωποι που βασανίζουν, κακοποιούν και σκοτώνουν τα ζώα είναι πιθανόν να έχουν υπάρξει και οι ίδιοι θύματα βίαιων πράξεων». 

Συνεχίζει λέγοντας: «το θύμα δεν έχει τη δυνατότητα να εξασκήσει κανενός είδους έλεγχο της κατάστασης. Βιώνει αντιθέτως παθητικά την ισχύ και την κυριαρχία του θύτη. Ο βασανισμός των ζώων μπορεί να αποτελέσει μια προσπάθεια αντιστροφής των όρων: εκείνος που υπέστη την επιθετικότητα μεταστρέφεται σε επιτιθέμενο στην προσπάθειά του να αποκτήσει κάποια μορφή ελέγχου του εαυτού. Η ντροπή, ο εξευτελισμός και η διατάραξη της συνοχής του εαυτού που κάποτε, στο ρόλο του θύματος, τον κατέστησαν "αδύναμο" μπορεί να διαψεύδονται από την απόλυτη κυριαρχία και τον παντοδύναμο έλεγχο, στο ρόλο του θύτη».

Έχοντας υπόψιν ότι αρκετές φορές οι βασανιστές είναι έφηβοι ή και πολλές φορές μικρά παιδιά η κ. Αριμπλιά τονίζει: «είναι κανόνας για την ανθρώπινη ανάπτυξη η διαδικασία των ταυτίσεων των μικρότερων με τους μεγαλύτερους. Συνεπώς, η συμπεριφορά των μεγαλυτέρων προς τα ζώα, η αντίληψη τους για αυτά, ο τρόπος που τα βιώνουν και γενικά η κουλτούρα τους, τα συστήματα αξιών για τη ζωή γενικότερα, επηρεάζουν τον τρόπο που τα παιδιά μαθαίνουν να σχετίζονται με τα ζώα».

Τέλος σημειώνει: «η αυστηρότητα των ποινών θα επισύρει την προσοχή της κοινωνίας σ' αυτά τα φαινόμενα βίας. Εύχομαι να είναι σε θέση η κοινωνία να διαχειριστεί και τις αιτίες που προκαλούν αυτή τη βία».