Το μπαρμπούνι και η χθόνια λατρεία

Το διάσημο ψάρι των ελληνικών βυθών κρύβει μία ιστορία που κινείται μεταξύ του μακάβριου και του ιερού. Κατά την αρχαιότητα το μπαρμπούνι, που ήταν δημοφιλές στα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, ονομαζόταν τρίγλη, μία ονομασία που έχει φτάσει μέχρι τις μέρες μας ως τρίγλα, τριγλί, τριόλι. Οι πρόγονοι μας πίστευαν ότι το μπαρμπούνι έτρωγε με τα μουστάκια του τα πτώματα των πνιγμένων και γι’ αυτό καλυπτόταν από το γνωστό, ερυθρό του αίματος, χρώμα. Αυτός ο θρύλος συνέδεσε αργότερα επίσημα το μπαρμπούνι με τις χθόνιες θεότητες. 

Κατά τα Ελευσίνια Μυστήρια απαγορευόταν η βρώση του ως ιερό ζωό των μυστηρίων, ενώ σύμφωνα με τον Αθηναίο συνδεόταν με την Εκάτη και την Άρτεμη. Οι «φωτεινοί» Πυθαγόρειοι με την γνωστή φιλοσοφία περί μετενσάρκωσης, απαγορευόταν, μεταξύ άλλων ζώων, να φάνε μπαρμπούνι καθώς θεωρούνταν ένα ακάθαρτο ζώο.

Εμένα πάντως μία συνάντηση που είχα με ένα συγκεκριμένο μπαρμπούνι να με κοιτάει ακίνητο στα μάτια σαν να μου λέει "ε, άντε σκότωσε με κι εμένα να μην μείνει τίποτα" με έκανε να πετάξω το ψαροτούφεκο και να πιάσω την υποβρύχια φωτογραφική μηχανή, αλλάζοντας την ζωή μου.

NaturaGraeca.com