Βιολέττα Σοφικίτου | Το νησί μου με εμπνέει και ο Θεός καθοδηγεί τον χρωστήρα μου

[Καθώς ζωγράφιζα όλα αυτά, σκέφτηκα πως μέσα μου υπήρχε ένα υλικό που έπρεπε οπωσδήποτε να το προβάλω. Πρώτα πρώτα για δική μου ευχαρίστηση και μετά για να δείξω στους συντοπίτες μου αλλά και στους φίλους της Σκοπέλου πώς εγώ βλέπω την ιστορία, τις ρίζες της παράδοσης του τόπου μας, την ομορφιά των θρύλων. Έτσι, άρχισα με χρώματα να επεξεργάζομαι όλα αυτά που άκουσα, διάβασα ή φαντάστηκα —πάντα με αφορμή κάποιο ιστορικό γεγονός— και να τα αποτυπώνω στους πίνακες μου...]

Μέχρι τις και 23 Αυγούστου 2021 θα διαρκέσει η έκθεση της Βιολέττας Σοφικίτου στο Δημοτικό Καφενείο Σκοπέλου, την οποία δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφθείτε, καθώς η ζωγράφος θεωρεί «στηρίγματά της» την αγάπη του κόσμου και την γνώμη του για τα έργα της.

Η Βιολέττα δηλώνει αυτοδίδακτη, με δάσκαλο το πάθος της για της ζωγραφική, ενώ οι «πηγές» της είναι από την ιστορία, την παράδοση και τους θρύλους του νησιού.

Όπως μας αφηγείται πάντα την έλκουν, την συνεπαίρνουν θα λέγαμε, οι παλιές ιστορίες, «παραμύθια» για πολλούς, του τόπου μας, τις οποίες μεταφέρει στον καμβά, αφού πρώτα τις εμπλουτίσει με δική της παραπάνω έρευνα, ενώ θεωρεί «δώρο Θεού» αυτήν τη δυνατότητά της.

Μοναδική της έγνοια αυτή την περίοδο  είναι τα εκατοντάδες έργα που έχει δημιουργήσει και τα οποία περιλαμβάνουν πίνακες και πιάτα, να καταγραφούν, γίνουν κτήμα του σκοπελίτικου λαού και ειδικά της νεολαίας...

Λίγα λόγια...

Βιολέττα Σοφικίτου ¦ Γεννήθηκε στη Σκόπελο στις 15 Φεβρουαρίου 1945. Είναι παιδί της αγροτικής οικογένειας του Γιώργου και της Κατίνας Αγραφιώτη. Οι δύσκολες περιστάσεις της εποχής, δεν της επέτρεψαν να λάβει αξιόλογη μόρφωση. Την αγάπη της για τη ζωγραφική, ενέπνευσε ο θείος της Δημοσθένης Γεωργακόπουλος, αγιογράφος και λαϊκός ζωγράφος. 

Πηγή της έμπνευσής της, ήταν ο πολιτισμός και η φύση της Σκοπέλου και πρωτογενές υλικό, τα διακοσμητικά αντικείμενα που έφερναν οι Σκοπελίτες ναυτικοί για να στολίσουν τα σπίτια τους: πιάτα, δίσκοι και υαλικά. Από νεαρή ηλικία, προβληματίστηκε βλέποντας αυτούς τους θησαυρούς να φθείρονται και να αφανίζονται. Έτσι, ξεκίνησε να συντηρεί οποιοδήποτε αντικείμενο τέχνης, με μόνη της «αμοιβή» την αντιγραφή και διάσωση του σχεδίου του. Η επαγγελματική της ενασχόληση με τη ζωγραφική, ξεκίνησε το 1970 οπότε άνοιξε το μικρό της εκθετήριο στη συνοικία του Αγίου Μιχαήλ, στη Σκόπελο. 

Αν και αυτοδίδακτη, κατόρθωσε να αποτυπώσει με πιστότητα σχέδια βυζαντινά, ευρωπαϊκά, ισλαμικά και κινεζικά, χρησιμοποιώντας ως υλικό ζωγραφικής τα ψυχρά σμάλτα. Η συλλογή της περιλαμβάνει πάνω από 200 σπάνια σχέδια καθώς και πολλά δικά της μοτίβα. 

Από το 1990, συμμετέχει σε θερινές εκθέσεις που διοργανώνονται από τον Δήμο Σκοπέλου. Μετά το 1999, πυκνώνουν οι αναφορές και τα αφιερώματα στον αθηναϊκό και τον τοπικό τύπο («Έθνος», «Ελεύθερος Τύπος», «Καθημερινή», «Θεσσαλία», «Νέος Τύπος»), καθώς και σε τηλεοπτικούς σταθμούς (Alpha, ΕΤ3, Σκάι και Astra). Το 2006, πραγματοποίησε την πρώτη της μεγάλη έκθεση στις Μηλιές Πηλίου και το 2009 στον Βόλο, τη διοργάνωση των οποίων επιμελήθηκε η διδάκτωρ Θεολογίας κ. Βάσσα Παρασκευά. Το 2010, συμμετείχε σε ομαδική έκθεση καλλιτεχνών που πραγματοποιήθηκε στη Σκιάθο, με πινάκες αφιερωμένους στη ζωή και το έργο του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη. 

Το 2018 πραγματοποιήθηκε στον Βόλο έκθεσή της υπό την αιγίδα της Μητροπόλεως Δημητριάδος και της Πολιτιστικής Εστίας Μικρασιατών «Ίωνες».

Η συνεισφορά της στην πνευματική ζωή της Σκοπέλου, επεκτείνεται με τη δράση της στον φιλανθρωπικό Σύλλογο «H Αγάπη». Ως μέλος της Εκκλησιαστικής Επιτροπής του Δήμου το 1978-2002, εργάστηκε αφιλοκερδώς για τη συντήρηση και τον καλλωπισμό θρησκευτικών χώρων του νησιού. Παράλληλα, φιλοτέχνησε τέμπλα και κηροστάτες ναών.

Το 2002, εκδόθηκε από το Λαογραφικό Μουσείο Σκοπέλου το βιβλίο «Θρύλοι και παραδόσεις», αφιερωμένο σε δεκαοκτώ πίνακές της με θέματα εμπνευσμένα από την τοπική ιστορία και παράδοση. Στον ελεύθερο χρόνο της, η Βιολέττα ασχολείται και με την ποίηση. Το 2011, το ποίημα «Σταθού», παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία από τη Θεατρική Ομάδα του Γυμνασίου Σκοπέλου. Το 2015-16, εκδόθηκαν από τα περιοδικά «Βίγλα - Πλώρη» και «Ενοριακός Λόγος», αποσπάσματα από τη συλλογή αυτοβιογραφικών της διηγημάτων με τον τίτλο «Αγιολογήματα».

Παντρεύθηκε τον Στέφανο Σοφικίτη κι απέκτησε τρία παιδιά· τη Μαρία, τον Σπύρο και τον Γιώργο. Η μεγάλη της επιθυμία, είναι η καταγραφή των σχεδίων που έχει διασώσει, ώστε αυτά να παραμείνουν κτήμα του λαϊκού πολιτισμού της πατρίδας μας.