Στη ΓΛΩΣΣΑ και στη ΣΚΟΠΕΛΟ ψυχή μου ταξιδεύεις...

Βρήκες το λιμανάκι σου και άλλο δε γυρεύεις...

Ήλιος θάλασσα και Αιγαίο, μου συνέβη το μοιραίο...

Εσύ γλυκιά μου Σκόπελο είσαι νησί όλου του κόσμου το πιο ωραίο...

Γλώσσα ας είσαι ορεινή με το Λουτράκι από κάτω....

Αγάπη είσαι παντοτινή στο λέω και στο υπογράφω...

Με τα δαμάσκηνα σου, τα χαμαλια όλο το πέλαγος αγνάντι...

και η Εύβοια απέναντι τα καλντερίμια σου να τα κοίτα με περισσή αγάπη 

Ο Άη Γιάννης μας ο ξακουστός με τα πολλά σκαλιά του...

και το παλιό το Κλήμα μας, με τα σπιτάκια του τα γραφικά του...

Και στη Μηλιά στον Πάνορμο θάλασσα η πιο γαλάζια...

Ψάρεμα, μπάνιο και αμμουδιά μέχρι το βράδυ...

Αέρας καλοκαιρινός να μας χτυπά σα θρόισμα σαν το πιο γλυκό το χάδι...

Στο Έλιος και στο Χοβολο είναι ένα μέρος όμορφο...

Ωραία ακροθαλασσιά και αξιοθαύμαστος προορισμός...

Για ξεγνοιασια καλοκαιριού σας λέω είναι ο ορισμός...

Και ο Στάφυλος και ο Αγνώντας και εκεί θα πάμε τραγουδώντας...

Όπως μας τραγουδάνε ρεμπέτικα και ωραία...

Εκεί πάνω από την Παναγιά του Ξηνταρη η όμορφη παρέα...

Σκόπελο χώρα αναψυχής, είσαι νησί ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ...

Με τον Άγιο Ρηγίνο σου έχεις τις ευλογίες...

Για αυτό στέκεις αγέρωχη στης ζωής τις τρικυμίες...

Πάνω σου άνθρωποι πολλοί, τα καλοκαίρια τους η αφορμή....

Με τα σοκάκια σου τα αγαπημένα όλοι εκεί χαμογελούν...

Έχεις μεράκι έχεις και εμένα, που τώρα σου γραφω να σε αγαπούν...

Βότσαλο, αλάτι και άσπρο κύμα, δίνεις ζωή δίνεις ελπίδα...

Με τα καικια τα στολισμένα, με ωραία χρώματα βαμμένα...

Πάμε για ψάρεμα και καλαμάρια, δώρα της θάλασσας για ωραία βραδια....

Με τα ωραία τα πανυγηρια σου, γλενταει ο κόσμος για το χατίρι σου...

Σε εσε απ' την πρώτη Νιώτη μου, έβρεχα το κορμί μου...

Τώρα γλυκιά μου Σκόπελο, σα σε θυμάμαι...

είναι γλυκό το δάκρυ μου, ποτίζει την ψυχή μου...

Και σαν θα φύγει το παιδί, πάλι σε εσένα θα έρθει...

Απ' τις πολλές σου ομορφιές κρατεί και δεν έχαθη...

Έχεις του ονείρου μου εσύ, το χρώμα το γαλάζιο...

Έχω και εγώ εσένα να σε αγαπώ και να στοχαζω...

Και οι Σποράδες ντύνονται, σαν όμορφες νυφαδες...

Σαν κοπελιές που χαίρονται, σε ωραίους μαχαλάδες...

Όμορφες σα νησιωτισσες, με περισσες τις χάρες...

Φορούσαν τις φουστανες τους, μαντήλια στο κεφάλι...

Τις παραδόσεις κράταγαν, χορεύανε με χάρη...

Μπορεί οι μεγαλύτεροι να φύγαν μακριά μας...

Μα εσύ γλυκιά μας Σκόπελο θα ζεις μες την καρδιά μας...

Στα καλντερίμια σου περπάτησαν, ζήσανε τις ζωές τους...

Πάνω απ' του Αιγαίου τα νερά, αθάνατες είναι οι ψυχές τους...

Και συ Άγιε Νικολάε, φίλα τους ναυτικούς σου...

Που πίσω στο ωραίο μας νησί, εκεί πηγαίνει ο νους τους..

Και σεις ξενακια μας καλά, καράβια πάρετε ξανά και πίσω ελάτε πάλι...

Κι ο τόπος σας σας εζητα, με αποθυμια μεγάλη...

Νησιώτης θα πει παλικαριά, θα πει και ναυτοσύνη...

Θα πει πως απ'την Σκόπελο ζητά ευγνωμοσύνη...

Και την γλυκιά πατρίδα τη θαλασσινή, ποτέ του δεν ξεχνάει...

Για το νησί του ομολογεί πόσο πολύ το αγαπάει...

Στη ΓΛΩΣΣΑ και στη ΣΚΟΠΕΛΟ ψυχή μου ταξιδεύεις...

Το βρήκες το λιμάνι σου και άλλο δε γυρεύεις...

ΝΙΚΟΣ ΣΑΛΠΑΔΗΜΟΣ