Ο ΝΙΚΟΣ για την ναυτική παράδοση

Ο Ναυτικός, Ιστιοπλοϊκός, Κολυμβητικός Όμιλος Σκοπέλου (ΝΙΚΟΣ) στα πλαίσια της διατήρησης της ναυτικής παράδοσης του Νησιού μας ξεκινάει μια προσπάθεια συγκέντρωσης παλαιών φωτογραφιών που έχουν θέμα θαλασσινές δραστηριότητες.

Οι φωτογραφίες θα παραλειφθούν αριθμημένες μέσα σε φάκελο και αφού βγουν ηλεκτρονικά αντίγραφα, θα επιστραφούν στους κατόχους τους.

Όλες μαζί και μετά το ενδιαφέρον κάποιων να επιδοτήσουν την προσπάθεια, θα βιβλιοδετηθούν και θα αποτελέσουν ένα άλμπουμ - στολίδι για την Ναυτική παράδοση της Σκοπέλου.

Σε κάθε φωτογραφία στο άλμπουμ θα αναφέρονται  τα ονόματα των προσώπων και των οικογενειών τους.

Υπεύθυνος: Αθανάσιος Δ. Φαδάκης

Γίνε skipper

Ο ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΚΟΣ ΚΟΛΥΜΒΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΣΚΟΠΕΛΟΥ

ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ «ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΑΣ

ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΑΝΟΙΞΗ 2010»

ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΘΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ

ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΤΥΧΙΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ (SKIPPER) ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΚΟΥ ΣΚΑΦΟΥΣ.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

ΦΑΔΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΣΚΟΥΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ,
ΚΟΧΥΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

Μνήμη Νίκου Μάρκου

Στο «κοντέινερ» του Φεβρουαρίου 2010 - ένθετο περιοδικό που κυκλοφορεί την πρώτη Δευτέρα κάθε μηνός με την Ελευθεροτυπία - δημοσιεύτηκε ένα μικρό κείμενο του συγγραφέα Δημήτρη Νόλλα, στη μνήμη του Νίκου Μάρκου.

Η Σκόπελος έχασε, τον περσινό Φεβρουάριο, έναν καλλιτέχνη της ζωής, έναν φίλο και δάσκαλο, που αγαπούσε το χώμα και γι' αυτό είχε αφιερωθεί 30 χρόνια στην κεραμική, στολίζοντας εκατοντάδες σπίτια με χειροποίητα πλακάκια για την ομορφιά και γαβάθες για τις αγαπημένες μας μακαρονάδες.

Ο Νίκος Μάρκου, γεννημένος στην Καστοριά το 1951, θρέμμα της Θεσσαλονίκης, έζησε και δημιούργησε στη Σκόπελο από τη δεκαετία του ’70 μέχρι το θάνατό του. Συνιδρυτής του Φωτογραφικού Κέντρου Σκοπέλου, υπήρξε ψυχή της ποιητικής σύναξης «Θερινό Ηλιοστάσιο» το 2007 και 2008.

Αυτοδίδακτος κεραμίστας και γνήσιος λαϊκός δάσκαλος, oδήγησε με χέρι σταθερό τους νέους που τον πλησίαζαν, στους δρόμους της καθημερινής ζωής και των τεχνών, της προσωπικής ευθύνης και του χρέους, στα μετρημένα πράγματα.

Έμπορος, στην καλύτερη παράδοση των εμπόρων της Aνατoλής, ζούσε για το καθημερινό αλισβερίσι, για το πάρε - δώσε που φέρνει κοντά τους ανθρώπους, δημιουργώντας κοινωνία προσώπων, ενίοτε και φασαρία. Για το κρασί και για τη σχέση με τους άλλους, την οποία πάντα στόλιζε με αγάπη. Για το ήθoς. Ένας σούφης που του άρεσε να επαναλαμβάνει μια σέρβικη παροιμία, που λέει «γαμείς, δεν γαμείς, ο καιρός περνάει».

Τον θυμόμαστε.