Μνήμη Νίκου Μάρκου

Στο «κοντέινερ» του Φεβρουαρίου 2010 - ένθετο περιοδικό που κυκλοφορεί την πρώτη Δευτέρα κάθε μηνός με την Ελευθεροτυπία - δημοσιεύτηκε ένα μικρό κείμενο του συγγραφέα Δημήτρη Νόλλα, στη μνήμη του Νίκου Μάρκου.

Η Σκόπελος έχασε, τον περσινό Φεβρουάριο, έναν καλλιτέχνη της ζωής, έναν φίλο και δάσκαλο, που αγαπούσε το χώμα και γι' αυτό είχε αφιερωθεί 30 χρόνια στην κεραμική, στολίζοντας εκατοντάδες σπίτια με χειροποίητα πλακάκια για την ομορφιά και γαβάθες για τις αγαπημένες μας μακαρονάδες.

Ο Νίκος Μάρκου, γεννημένος στην Καστοριά το 1951, θρέμμα της Θεσσαλονίκης, έζησε και δημιούργησε στη Σκόπελο από τη δεκαετία του ’70 μέχρι το θάνατό του. Συνιδρυτής του Φωτογραφικού Κέντρου Σκοπέλου, υπήρξε ψυχή της ποιητικής σύναξης «Θερινό Ηλιοστάσιο» το 2007 και 2008.

Αυτοδίδακτος κεραμίστας και γνήσιος λαϊκός δάσκαλος, oδήγησε με χέρι σταθερό τους νέους που τον πλησίαζαν, στους δρόμους της καθημερινής ζωής και των τεχνών, της προσωπικής ευθύνης και του χρέους, στα μετρημένα πράγματα.

Έμπορος, στην καλύτερη παράδοση των εμπόρων της Aνατoλής, ζούσε για το καθημερινό αλισβερίσι, για το πάρε - δώσε που φέρνει κοντά τους ανθρώπους, δημιουργώντας κοινωνία προσώπων, ενίοτε και φασαρία. Για το κρασί και για τη σχέση με τους άλλους, την οποία πάντα στόλιζε με αγάπη. Για το ήθoς. Ένας σούφης που του άρεσε να επαναλαμβάνει μια σέρβικη παροιμία, που λέει «γαμείς, δεν γαμείς, ο καιρός περνάει».

Τον θυμόμαστε.