![ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ [ΑΡΧΕΙΟ]](http://3.bp.blogspot.com/-uMNnM4QooMg/WlG7-Ow_yUI/AAAAAAABPB4/l087Ch6EBUQ_8akWrCPUacapUjsDHb5vQCK4BGAYYCw/s350/LOG%2BSPOR-%2B%25282%2529.png)
Αφιερωμένο με αγάπη στη Σκόπελο
Ο θεατρικός Ιούνιος της χρονιάς φαίνεται ότι έκλεισε προ καιρού, μας άφησε όμως έντονες αναμνήσεις. Ας τα πάρουμε με τη σειρά ξεκινώντας, με την δροσερή θεατρική παράσταση των παιδιών της έκτης δημοτικού, που στα πρόθυρα της εφηβείας, αν και μη τι άλλο επιβεβαίωσαν με θέρμη για μία ακόμη φορά, πως ο καλύτερος τρόπος διαπαιδαγώγησης ενός παιδιού είναι το παιχνίδι και μάλιστα το θεατρικό παιχνίδι, όπως διεξάγεται στα πλαίσια των παιδικών θεατρικών παραστάσεων αλλά και με δραματοποιήσεις στο μάθημα.
Η υιοθέτηση ενός “ρόλου”, μέσα στο σύνολο των υπολοίπων ”ρόλων” που υιοθετούν τα παιδιά -ηθοποιοί όταν “παίζουν” σε μία θεατρική παράσταση, τους δίνει την δυνατότητα αβίαστα να ανακαλύπτουν τον εαυτό τους, να αναμετριούνται με το “δέον”, να υιοθετούν “κρίνοντας” μέσα από τα θεατρικά παιχνίδια τις αξίες του ανθρωπισμού, να εκτιμούν το ωραίο και το καλό, να “φτιάχνουν χαρακτήρα”. Και βέβαια πολλά συγχαρητήρια αξίζουν στους στυλοβάτες όλης αυτής της δραστηριότητας, δηλαδή στους ανθρώπους της παιδείας, στους δασκάλους εκείνους, που με την εμπνευσμένη ανάληψη της προσπάθειας, την διδασκαλία της παράστασης και την άμεση συμμετοχή τους σ’αυτήν, αφηγούμενοι ή επενδύοντας τους διαλόγους, σε αρκετά σημεία, με τις φωνές τους, ενώ τα παιδιά “έπαιζαν” με το σώμα.
Νάτος λοιπόν ο πολλαπλός και τόσο καθοριστικός ρόλος του δασκάλου στη διάδρασή του με τον μαθητή. Ο ρόλος της παιδείας που υπηρετεί σκοπό, ανώτερο και απ΄ των ιατρών, καθώς συνεπικουρεί και στην διάπλαση του πνεύματος και της ψυχής και στην ανάπτυξη της κοινωνικοποίησης του ατόμου.
Το απέδειξαν αυτό οι άνθρωποι της παιδείας όχι μόνο στηρίζοντας τα παιδιά να “παίξουν” τα ίδια ένα θεατρικό έργο, αλλά δίνοντας και το παράδεγμα καθώς συμμετείχαν ως ηθοποιοί, σε μια φανταστική απόδοση αρχαίας αττικής κωμωδίας, με την ομάδα Ε.Θ.Ο.Σ της Σκοπέλου, παίζοντας την “Λυσιστράτη” του Αριστοφάνη. Τι να πει κανείς για την παράσταση αυτή ή μη μόνον καλά! Τα είπε όλα ο κατάμεστος από το θεατρόφιλο κοινό κήπος του καλοκαιρινού "ΟΡΦΕΑ" στη Σκόπελο, όπου κάθε βράδυ στις τρεις απανωτές παραστάσεις ήταν πιο γεμάτος από το προηγούμενο. Το κοινό "είπε" και "ομίλησε"..!
