Ο
Σαμαράς με το κλείσιμο της ΕΡΤ επέλεξε
τη στρατηγική του, όλα ή τίποτα.
Μπροστά στα καθολικά αδιέξοδα που
οδήγησε η ενδοτική πολιτική του –αδυναμία
διεκπεραίωσης της συμφωνίας της ΔΕΠΑ,
κυβερνητικό μπάχαλο, γεωπολιτικές
αντιθέσεις, και συγκρούσεις συμφερόντων,
συρρίκνωση των κυβερνητικών εταίρων
και εκτίναξη της Χρυσής Αυγής– επέλεξε
τη στρατηγική της έντασης και της κρίσης.
Αυτή η πολιτική της πυγμής που φέρνει
στον κόσμο μνήμες της δικτατορίας, έχει
πολλούς αποδέκτες.
Πρώτον τον
ίδιο το λαό, να σιγήσει να πάψει να
διαμαρτύρεται και να δεχτεί μοιρολατρικά
τους εκβιασμούς της Τρόικας και της
κυβέρνησης. Και δαρμένος και σιωπηλός.
Δεύτερον,
απευθύνεται στους Αμερικανογερμανούς,
οι οποίοι συγκρούονται πάνω από το πτώμα
της χώρας, και τους καλεί να επιλέξουν
ανάμεσα σ’ αυτόν και το «χάος» δηλαδή
το Συριζα. Καθόλου τυχαία, αυτή η ενέργεια
πραγματοποιήθηκε την επόμενη μέρα της
αποτυχίας με την Γκαζπρομ, η οποία
αποτέλεσε συνέπεια πιέσεων των Αμερικανών
και των Γερμανών ενάντια στη ρωσική
παρουσία στον ενεργειακό τομέα στην
Ελλάδα. Και τους καλεί είτε να τον
στηρίξουν είτε να αναλάβουν το
«χάος», την ίδια στιγμή που αυτό
εξαπλώνεται στη γειτονική Τουρκία.
Τρίτον,
στρέφεται ενάντια στους κυβερνητικούς
του εταίρους και...