Αύγουστος, μελτέμια, φουσκωμένα πανιά, απέραντο γαλάζιο… Αυτή την εποχή συναντήσαμε πάνω στον "Γλάρο Κ." τον πολυτάλαντο Σκοπελίτη Σπύρο Κοσμά και είχαμε μια συζήτηση μαζί του
«Γεννήθηκα στη Σκόπελο -
μας λέει ο Σπύρος αρχίζοντας την κουβέντα μας- και ο παππούς μου είχε εδώ μπροστά στο κτίριο του Δημαρχείου τρία καΐκια. Βρέθηκα από μικρός στη θάλασσα, αφού ο παππούς και οι μπαρμπάδες μου, που ήταν ψαράδες, με παίρνανε από 8 - 10 χρονών στο καΐκι και εγώ καθόμουν στην αγαπημένη μου θέση, την λαγουδέρα, να κρατάω το τιμόνι, νύχτα «πάνω» στα ψάρια, στα δίχτυα. Περνούσαμε δε μέσα από τα βράχια και τα αβαθή γιατί όπως έλεγε ο παππούς μου οι ψαράδες πρέπει να ξέρουν τους δρόμους της θάλασσας και όχι να πηγαίνουν από τα ανοιχτά χάνοντας χρόνο.
Το 1966, πιτσιρικάς τότε 10 - 11χρονών, που δούλευα σερβιτόρος στον μπάρμπα Γιάννη το Λεμονή, εδώ που είναι σήμερα ο Γαρύφαλλος, ήρθε εκείνη τη χρονιά από την Αμερική ο Σάββας ο Γεωργίου με ένα μικρό ξύλινο ιστιοφόρο 8,5 μέτρα περίπου, χωρίς μηχανή. Λέγανε τότε ότι ήταν ο πρώτος Έλληνας που τόλμησε κάτι τέτοιο. Εδώ να πούμε για όσους δεν ξέρουν ότι ο Σάββας Γεωργίου είναι θείος του γνωστού ζωγράφου Απόστολου Γεωργίου. Ο Σάββας ήταν ωραίος τύπος και αγαπητός και κολλητός φίλος με τον Βαγγέλη το Χανά και με τον Γιώργο τον Φραντζέσκο που είχε το μηχανουργείο.
Όταν έφτασε με το ιστιοπλοϊκό εδώ, το λιμάνι ήταν άδειο και ήταν ο μόνος με κότερο στο νησί, συνήθιζε δε να βγαίνει, όταν είχε ωραίες βραδιές, βόλτα μέσα στο λιμάνι, με το απόγειο και μια από αυτές τις βραδιές με πήρε βόλτα κι "έμεινα χάσκοντας", γιατί ταξίδευε τόσο γλυκά και τόσο ωραία και επιδέξια που καταγοητεύτικα. Εκείνο ήταν το πρώτο "βάπτισμα του πυρός"…
 |
| Το "Γλαρόνι" |
Στις αρχές του '70 έρχεται στη Σκόπελο ένας Βέλγος. με τα παιδιά του οποίου είχα φιλία και με έβαλε στην ιστιοπλοϊκή βάρκα που είχε και μ' έμαθε ιστιοπλοΐα, δημιουργώντας μου ένα ακόμα κίνητρο, ώστε το 1974 να αγοράσω το δικό μου ιστιοπλοϊκό βαρκάκι από τη Λεωφόρο Συγγρού και συγχρόνως να γραφτώ στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Γλυφάδας όπου κάθε Κυριακή, το έριχνα στη θάλασσα κι έκανα ιστιοπλοΐα. Ένα χρόνο μετά το φόρτωσα στο "Θήρα", που ήταν τότε στη γραμμή και το έφερα στη Σκόπελο και τα καλοκαίρια κάθε μεσημέρι το πρόγραμμα είχε ιστιοπλοΐα. Τόσο δε ήταν το πάθος μου, που δούλευα σερβιτόρος στον πατέρα μου και τα μεσημέρια δεν πήγαινα να ξεκουραστώ, αλλά έτρεχα κατευθείαν στη θάλασσα. Το 1982 ήρθα στη Σκόπελο, μόνιμα πια και έριξα το βαρκάκι στη θάλασσα. Αυτή την εποχή είχαμε τον Πολιτιστικό Σύλλογο εδώ, ήταν και ο Νίκος Ρόδιος θυμάμαι και έχοντας το ίδιο μεράκι για την θάλασσα και τον Πολιτισμό, πρόσφερα...
![ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ [ΑΡΧΕΙΟ]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAM9DFd9XFh8ud37ShwEMqrGeyXXeyxEXM_F6PLTNrI4nuVSAkCGQT1d3rw8EPfEZnWeRLJ8iA7U4Nz7Q8pchXLymhtSCPJhJ5tsNe-Flb2EEgmL99ouKWuy6NCjj1eggL6tVA_jXPbSc/s350/LOG+SPOR-+%25282%2529.png)
