|
Εύη Γ. Καρυδάκη Πρόεδρος Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΤΑ ν. Μαγνησίας Επικεφαλής της ΔΑΣ στο Σύλλογο Εργαζομένων ΟΤΑ ν. Μαγνησίας Αντιπρόεδρος του Νομαρχιακού Τμήματος Μαγνησίας της ΑΔΕΔΥ Μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ |
Το τέλος μιας πολύ δύσκολης χρονιάς προσφέρει στους εργαζόμενους της Μαγνησίας την ευκαιρία να συλλογιστούμε και να βγάλουμε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα. Όχι για να αποδεχτούμε τα τετελεσμένα και να κλάψουμε τη μοίρα μας, αλλά για να προετοιμαστούμε καλύτερα για τα δυσκολότερα που έρχονται στην εποχή μετά τον κορονοϊό και να οργανώσουμε τη συλλογική πάλη για τα σύγχρονα δικαιώματα μας. Γιατί το πιο σημαντικό που ανέδειξε η χρονιά που τελειώνει είναι ότι τα καλυμμένα στόματα δεν πρέπει να μένουν σιωπηλά. Δεν φτάνει να οργιζόμαστε αλλά να στοχεύουμε τον πραγματικό αντίπαλο, αυτούς που κάνουν μαύρη τη ζωή, τη δικιά μας και των οικογενειών μας. Και αυτοί έχουν συγκεκριμένο «όνομα» και «διεύθυνση» και η ενοχή τους φάνηκε ακόμα πιο καθαρά την περίοδο της πανδημίας.
Πρόκειται για τις διαδοχικές Κυβερνήσεις, με μπλε, πράσινο ή ροζ προσωπείο, που υπονόμευσαν συνειδητά το Δημόσιο σύστημα Υγείας, περιόρισαν δραστικά τη χρηματοδότηση του, δεν το ενίσχυσαν με το αναγκαίο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, έκλεισαν ακόμα και ολόκληρα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα στην έκτακτη κατάσταση της πανδημίας να αποκαλυφθεί σε όλη της τη «μεγαλοπρέπεια» η γύμνια του. Κραυγαλέο παράδειγμα είναι αυτό με τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας που τις δύο τελευταίες δεκαετίες μειώθηκαν σημαντικά, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε χώρες – ατμομηχανές της δήθεν ανεπτυγμένης Ε.Ε, όπως η Γαλλία και η Γερμανία.