Το βαθύ ζήτημα της γυναικείας ανισοτιμίας

Όταν κατακαθίσει ο κουρνιαχτός…

«Νιώθουμε και την καταπίεση της γυναίκας, νιώθουμε την προνομιακή θέση των ανδρών και μισούμε, ναι, μισούμε και θέλουμε να φύγουν από τη μέση όσα καταπιέζουν και βασανίζουν την εργάτρια, τη γυναίκα του εργάτη, την αγρότισσα, τη γυναίκα του ταπεινού ανθρώπου και μάλιστα, από πολλές απόψεις, και τη γυναίκα των ευπόρων τάξεων. Τα δικαιώματα και τα κοινωνικά μέτρα, που εμείς απαιτούμε απ' την αστική κοινωνία για τη γυναίκα, αποτελούν απόδειξη του ότι καταλαβαίνουμε τη θέση και τα συμφέροντα των γυναικών, και θα τα λάβουμε υπ' όψη μας στην προλεταριακή δικτατορία. Εννοείται, όχι σαν κηδεμόνες, η κηδεμονία αποκοιμίζει. Όχι, φυσικά, όχι, μα σαν επαναστάτες, που καλούν τις γυναίκες, σαν ισότιμες που είναι, να δουλέψουν οι ίδιες για την αναδιοργάνωση της οικονομίας και για το ιδεολογικό εποικοδόμημα». 

Β. Ι. Λένιν (συνομιλία με την Κλάρα Τσέτκιν για το γυναικείο ζήτημα)

Γράφει η
Εύη Καρυδάκη

Οι πρόσφατες καταγγελίες για περιστατικά σεξουαλικής, σωματικής ή ψυχολογικής κακοποίησης στους χώρους του αθλητισμού και του πολιτισμού έφεραν για μια ακόμα φορά στο φως την υποδεέστερη θέση της εργαζόμενης γυναίκας στη σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία. Πρόκειται για ζήτημα που έχει βαθιές ιστορικές καταβολάδες και αίτια που γίνεται συστηματική προσπάθεια να συγκαλυφθούν. Οι εργαζόμενες γυναίκες της πατρίδας μας, αντάμα και από κοινού με τους άντρες συναδέλφους και συντρόφους τους, δεν πρέπει να δείξουν την παραμικρή εμπιστοσύνη σε όσους ισχυρίζονται ότι φτάνουν κάποιες εκστρατείες τύπου #MeToo στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάποιες νομοθετικές παρεμβάσεις και μια «αλλαγή νοοτροπίας» για να λυθεί το βαθύ πρόβλημα της γυναικείας ανισοτιμίας.