Ήρθε όμως μετά από πολλά χρόνια ανοχής μου, μετά από επαναλαμβανόμενες «τετραετίες» οπού εγώ ο σημερινός αγανακτισμένος ήμουν ψηφοφόρος των εκλεγμένων, μετά από πολλές ημέρες, μήνες και έτη υπομονής μέχρι να «πιάσω κι εγώ την καλή» και να βγω από την δική μου προσωπική κρίση. Άνθρωπος της διπλανής πόρτας, βιοπαλαιστής, που ίσα ίσα κατάφερνα να βγάλω τα απαραίτητα προς το ζην αλλά ποτέ δεν άφησα την ελπίδα να σβήσει από την καρδιά μου. Ελπίδα που άλλοτε ήταν στηριγμένη σε ψεύτικα λόγια μεγάλα, άλλοτε σε λόγια «εμπιστοσύνης» που ποτέ δεν έγιναν πραγματικότητα.
Με θυμάμαι πριν χρόνια να διαμαρτύρομαι για τα ξένα πανεπιστήμια, χωρίς όμως να αγανακτώ για την κατάσταση των ελληνικών. Διαμαρτυρόμουν για την ιδιωτική εκπαίδευση αλλά πλήρωνα φροντιστήριο για να...