Κυβέρνηση, περιφέρεια, δήμοι, ως αντιστάθμισμα στην μεγάλη επίσημη καταγραμμένη ανεργία, προβάλλουν τα διάφορα προγράμματα ολιγόμηνης προσωρινής απασχόλησης που δεν αποτελούν λύση στο πρόβλημα της ανεργίας, απλά αποκαλύπτουν το μέλλον που έχουν χαράξει για γενιές και γενιές στο πλαίσιο αυτής της ταξικής αντιλαϊκής πολιτικής.
Το γενικό μοντέλο είναι: Εργάτης σε δουλειά – λάστιχο, με ελάχιστα δικαιώματα. Τα προγράμματα που ανακοινώνονται κατά περιόδους, όπως και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν έχουν καμία σχέση με τη πλήρη και μόνιμη εργασία, με πλήρη δικαιώματα. Στέλνουν τους ανέργους ως φθηνή εργατική δύναμη χωρίς δικαιώματα στα χέρια της εκμετάλλευσης των εργοδοτών. Μετά το τέλος του προγράμματος οι άνεργοι θα είναι και πάλι στο άγχος και την ανασφάλεια, με μειωμένες απαιτήσεις στην αναζήτηση τρόπου να θρέψουν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους. Μέσα από αυτά τα προγράμματα δεν αντιμετωπίζεται βεβαίως η ανεργία. Διασφαλίζονται, όμως, τα συμφέροντα των καπιταλιστών.