Ευτυχώς περνάει ακόμα το flyingcat..!

Ο «Κύκνος» στο λιμάνι της Σκοπέλου

Ο φίλος της εφημερίδας Σταμάτης Ορφανός, από τη Γλώσσα Σκοπέλου, μας γράφει:

Το θέμα της ακτοπλοϊκής σύνδεσης του νησιού μας πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι συνάρτηση της όλης οικονομικής κατάστασης της πατρίδας μας και της τουριστικής υποδομής του νησιού μας. Δεν χρειάζεται να ομφαλοσκοπούμε χρόνια τώρα. Να κοιτάξουμε και να δούμε ότι τα προβλήματα που έχει το νησί μας τα έχουν και πολλά άλλα μικρά νησιά της πατρίδας μας. Καταλαβαίνω ότι όλοι όσοι...
καταγόμαστε από το νησί και όλοι όσοι κατοικούν στα νησιά μας έχουμε μέσα μας βαθιά ριζωμένη την αντίληψη ότι το νησί μας είναι το ομορφότερο του κόσμου και το πιο άξιο. Σίγουρα και για μένα είναι έτσι. Όμως για πολλούς άλλους είναι κάποιο άλλο.

Τι θέλω να πω με αυτό. Σίγουρα θα έχετε δει ότι και πολλά άλλα νησιά είναι αποκλεισμένα ουσιαστικά από την Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη με ελάχιστα δρομολόγια. Εάν δεν υπήρχε δε η επιδότηση, φίλοι μου τα νησιά μας θα ήταν με ακόμα πιο λίγα δρομολόγια. Σίγουρα έχετε ταξιδέψει και εσείς όπως και εγώ το προηγούμενο καλοκαίρι ή και το φετινό με τα flyingcat. Θα είδατε ότι ειδικά τις καθημερινές είναι άδεια. Από Αγ. Κωνσταντίνο ειδικά κάνουν και έκαναν δρομολόγια με 20 - 30 επιβάτες. Όσοι ξέρετε από κόστος δρομολογίου και είστε ναυτικοί θα ξέρετε πολύ καλά ότι δεν βγαίνουν με τόσους επιβάτες ούτε τα καύσιμα, πόσο μάλλον τα άλλα έξοδα της εταιρίας.

Δεν λέω να λυπηθούμε καμία Hellenic seaways αλλά μην πετάμε στα σύννεφα και δεχόμαστε χωρίς φιλτράρισμα την κάθε λαϊκίστικη άποψη. Είμαστε στο μέσω της χειρότερης οικονομικής κρίσης που γνώρισε η πατρίδα μας από το πόλεμο και μετά. Μην περιμένει κανείς μας ότι τα πράγματα θα είναι όπως πριν. Oι εταιρίες που εκμεταλλεύονται την διαδρομή και η κάθε εταιρία κοιτά τα κόστη και την εκάστοτε κατάσταση, αλλιώς δεν θα λεγόταν εταιρία θα ήταν ΜΚΟ. Μην περιμένετε από κανέναν δήμαρχο να μας φέρει πλοία, αεροπλάνα και ελικόπτερα, γιατί αν ήταν τόσο εύκολο θα το είχε κάνει.

Λυπάμαι που θα προσγειώσω πολλούς, αλλά το βασικό είναι να εξασφαλίσουμε για το νησί μας τα υπάρχοντα δρομολόγια για να μην μείνουμε και εμείς άγονη γραμμή σαν την Σύμη την Τήλο και το Αγαθονήσι, την Πάτμο κτλ. Αν θέλετε και άλλα δρομολόγια πρέπει το νησί μας σιγά σιγά να δουλέψει στις υποδομές του. Να γίνει ελκυστικός τουριστικός προορισμός. Να μην επαναπαυόμαστε στις φυσικές του ομορφιές. Να αλλάξουμε όλοι νοοτροπία και οι επαγγελματίες του νησιού και οι αρχές και οι κάτοικοι και οι καταγόμενοι από το νησί. Έχω βαρεθεί χρόνια τώρα να ακούω κάθε φορά γκρίνιες από όσους καταγόμαστε από το νησί και περιμένουμε να τα βρούμε όλα τέλεια όταν περνάμε 1, 2, 3 μήνες στο νησί και γκρίνιες από μόνιμους κατοίκους για την βοήθεια την οποία δεν έχουν από την διοίκηση. Θα σας προσγειώσω άσχημα αλλά τίποτα δεν γίνεται από μόνο του. Ή θα αλλάξουμε μόνοι μας τα πάντα ή θα συνεχίσουμε να κλαίμε την μοίρα μας. Και δεν μας αξίζει αυτό. Έχουμε την τύχη να καταγόμαστε ή να ζούμε σε ένα από τα ομορφότερα νησιά της Μεσογείου αλλά αυτό δεν φτάνει.

Μπορεί να ήμουν δυσάρεστος αλλά αυτή είναι, κατά την δική μου γνώμη. η πικρή αλήθεια. Ας εκμεταλλευτούμε επιτέλους τα αγαθά του νησιού μας και ας μην μπλέκουμε μια ζωή το προσωπικό μας συμφέρον με τα συμφέροντα του τόπου. Αν θέλουμε, που είναι λογικό και ανθρώπινο, να πάμε μπροστά και προσωπικά εκμεταλλευόμενοι το νησί μας, ας σταματήσουμε να κλαιγόμαστε και ας προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα.

Κλείνω εκμεταλλευόμενος τις οικογενειακές εμπειρίες από ιστορίες που βρήκα γραμμένες στις σημειώσεις του παππού μου, που ήταν κοινοτάρχης στη Γλώσσα σε δύσκολες στιγμές όπως ο πόλεμος και να σας θυμίσω: Το νησί μας ήταν από τα πρώτα που είχαν ηλεκτρικό ρεύμα, όταν άλλα νησιά είχαν το λυχνάρι, το νησί μας ήταν από τα λίγα που είχαν 2 γιατρούς όταν σε άλλα χωριά ο γιατρός πήγαινε με τον γάιδαρο κάθε μήνα, το νησί μας είχε 2 φαρμακεία που παρήγαγαν τα φάρμακα από μόνα τους και δεν τα εμπορευόταν απλά, τα καΐκια του νησιού μας έφταναν μέχρι την Βράιλα και την Αλεξάνδρεια και έφερναν εμπορεύματα όταν άλλα χωριά είχαν καλύβια. Να έχουμε πίστη στις δυνατότητές μας και να μην κάνουμε πίσω σε δυσκολίες. Και κάτι τελευταίο στους κατοίκους της Γλώσσας από την οποία κατάγομαι. Δεν βαρεθήκατε τόσα χρόνια να τρωγόμαστε μεταξύ μας; Το έχετε δει, όποτε το χωριό αυτό μαζεύτηκε όλο μαζί έκανε θαύματα. Τα συμφέροντα του καθενός περνάνε από τα συμφέροντα του συνόλου. Όταν το καταλάβουμε όλοι μας και όσοι κατοικούν εκεί και όσοι καταγόμαστε από εκεί θα πάμε μπροστά.

Τώρα κοιτάζω από το ημερολόγιο του Συλλόγου Γλωσσωτών τον Πασχάλη, την Κατερίνα, το Κύκνος εικόνες από τα παλιά. Ευτυχώς περνάει ακόμα το flyingcat από το Λουτράκι.

Καλό καλοκαίρι!