Μια καλή συνάντηση στην "bad side" της Σκοπέλου

Απέραντο γαλάζιο μπροστά, δάσος πυκνό και γερασμένο πίσω...
Η φύση, εδώ και χιλιάδες χρόνια, ξέρει να κάνει αυτό που πρέπει!

Στη βόρεια, άγρια και συνάμα πανέμορφη πλευρά του νησιού της Σκοπέλου βρεθήκαμε χθες για μια βόλτα, οδηγώντας σε ένα ακατάλληλο για οχήματα, κακοτράχαλο δασικό δρόμο. Ξεκινήσαμε από τις Ράχες και μέχρι να φθάσουμε πάνω από το Έλιος η διαδρομή μας αποζημίωσε με το παραπάνω… Στην πάνω από δύο ώρες έρημη διαδρομή συναντήσαμε δυο κτηνοτρόφους, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, που αναζητούσε αλισφακιά και τον φύλακα άγγελο του δάσους της Σκοπέλου, τον δασοπόνο και πυραγό Ευάγγελο Καραμήντζα, προϊστάμενο του Π.Κ. Σκοπέλου, ο οποίος περιπολούσε στην “bad side”, ως προς την επικινδυνότητα σε περίπτωση πυρκαγιάς, περιοχή του νησιού, σε ένα κομμάτι της οποίας εκδηλώνονται οι περισσότερες, στατιστικά, πυρκαγιές από πτώση κεραυνών!

Με τον αξιόλογο και γνώστη του δάσους πυραγό Ευάγγελο Καραμήντζα, τα λίγα λεπτά που μείναμε μαζί του και ενώ αυτός συνομιλούσε συνεχώς, μέσω ασυρμάτου, με τους άνδρες των πυροφυλακίων, που άγρυπνα παρακολουθούσαν το νησί, είχαμε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία σχετική με την σπουδαιότητα του αγροτικού - δασικού οδικού δικτύου και την επιτακτική ανάγκη συντήρησής του, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα πυροσβεστικά οχήματα να φθάσουν στο σημείο σε περίπτωση συμβάντος, όταν αυτό παραμένει ασυντήρητο, για τις φωτιές από αμέλεια, παρά τις συνεχείς συστάσεις και ανακοινώσεις και για το “γερασμένο” δάσος της Σκοπέλου, στο οποίο λόγω πυκνότητας, συσσωρευμένων σπασμένων κορμών, στρωμάτων από πευκοβελόνες, φύλλα και κλαριά, δεν υπάρχει καινούργια ζωή, αφού η ακτίνες του ηλίου εμποδίζονται να φθάσουν στο έδαφος…

Το δικό μας συμπέρασμα -σωστό ή λάθος- είναι ότι είναι υπερβολή μια δασική πυρκαγιά να την θεωρούμε καταστροφική… Όσο ο άνθρωπος “ελέγχει” τις δασικές πυρκαγιές, τόσο το δάσος γερνάει και τότε η φύση αναλαμβάνει -αργά ή γρήγορα- το απαραίτητο έργο της ανανέωσης…