Έξι δέντρα* κόπηκαν στο χώρο του Ασκληπιείου της Αρχαίας Πεπαρήθου στην περιοχή της Αμπελικής. Σύμφωνα με ανεπίσημη ενημέρωση κόπηκαν για λόγους ασφαλείας(!), αφού οι δυνατοί άνεμοι πιθανόν να έσπαζαν κάποια κλαδιά.
Βέβαια, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες τα δέντρα παρακόπηκαν (είναι σαν να πας στον κουρέα για να σου κόψει τις άκρες των μαλλιών και αυτός να στα πάρει με την ψιλή..!), αλλά όπως μας είπαν μέχρι το καλοκαίρι να ξαναπετάξουν..!
Ελπίζουμε, αλλά δεν το πιστεύουμε...
*Τα δέντρα που κόπηκαν είναι αλμυρίκια πολλών ετών τα οποία τα βρίσκομαι αυτοφυή σε πολλές παραθαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας και της Μεσογείου, κοντά σε παραλίες, όχθες ποταμών και ρέματα που ο υδάτινος ορίζοντας είναι υφάλμυρος.
Το αλμυρίκι έχει δυνατό ριζικό σύστημα και οι ρίζες του διακλαδώνονται φτάνοντας σε μεγάλο βάθος. Τα κλαδιά του είναι λεπτά και τα φύλλα του είναι πολυάριθμα σχηματίζοντας λέπια. Τα άνθη του είναι πολύ μικρά ρόδινα ή λευκορόδινα, διατάσσονται δε σε μακριές ταξιανθίες και φύονται στα άκρα των κλαδιών.
Εξαιρετικά ανθεκτικό στη ξηρασία και στην αλατότητα του εδάφους ευνοείται κιόλας από το ράντισμα με θαλασσινό νερό. Καλλιεργείται κατά μήκος των ακτών ως καλλωπιστικό, για τη δημιουργία ανεμοφρακτών, αλλά και για τη σκιά του στις παραλίες.
Βέβαια, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες τα δέντρα παρακόπηκαν (είναι σαν να πας στον κουρέα για να σου κόψει τις άκρες των μαλλιών και αυτός να στα πάρει με την ψιλή..!), αλλά όπως μας είπαν μέχρι το καλοκαίρι να ξαναπετάξουν..!
Ελπίζουμε, αλλά δεν το πιστεύουμε...
*Τα δέντρα που κόπηκαν είναι αλμυρίκια πολλών ετών τα οποία τα βρίσκομαι αυτοφυή σε πολλές παραθαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας και της Μεσογείου, κοντά σε παραλίες, όχθες ποταμών και ρέματα που ο υδάτινος ορίζοντας είναι υφάλμυρος.
Το αλμυρίκι έχει δυνατό ριζικό σύστημα και οι ρίζες του διακλαδώνονται φτάνοντας σε μεγάλο βάθος. Τα κλαδιά του είναι λεπτά και τα φύλλα του είναι πολυάριθμα σχηματίζοντας λέπια. Τα άνθη του είναι πολύ μικρά ρόδινα ή λευκορόδινα, διατάσσονται δε σε μακριές ταξιανθίες και φύονται στα άκρα των κλαδιών.
Εξαιρετικά ανθεκτικό στη ξηρασία και στην αλατότητα του εδάφους ευνοείται κιόλας από το ράντισμα με θαλασσινό νερό. Καλλιεργείται κατά μήκος των ακτών ως καλλωπιστικό, για τη δημιουργία ανεμοφρακτών, αλλά και για τη σκιά του στις παραλίες.
Τα κατακρεούργησαν τα καημένα...
ΑπάντησηΔιαγραφή