Ακόμα ένα δυσάρεστο περιστατικό αλίευσης, πώλησης και επίδειξης Λευκού Καρχαρία

23 Περιβαλλοντικοί φορείς καλούν το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για την εφαρμογή της νομοθεσίας σχετικά με την προστασίας των καρχαριών και των σαλαχιών στην Ελλάδα

Ακόμα ένα δυσάρεστο περιστατικό αλίευσης, πώλησης και επίδειξης Λευκού Καρχαρία, σημειώθηκε στην Μεσόγειο αυτή τη φορά στην Ελλάδα, στο νησί της Νάξου. Τα περιστατικά αυτά έρχονται να συμπληρώσουν τα πολλαπλά περιστατικά αλίευσης και εκφόρτωσης Λευκών Καρχαριών στην Μεσόγειο αλλά και τα πολλαπλά περιστατικά παράνομης αλίευσης προστατευόμενων ειδών καρχαριών και σαλαχιών στην Ελλάδα.

Ο λευκός καρχαρίας συμπεριλαμβάνεται – μαζί με άλλα προστατευόμενα είδη καρχαριών και σαλαχιών –  στο Παράρτημα II του πρωτοκόλλου «σχετικά με τις περιοχές ειδικής προστασίας και βιοποικιλότητας στη Μεσόγειο» της Σύμβασης της Βαρκελώνης  όπου ρητά «η αλίευση, η διατήρηση επί σκάφους, η μεταφόρτωση, η εκφόρτωση, η μεταφορά, η αποθήκευση και η πώληση ή η έκθεση προς πώληση αυτού του είδους απαγορεύονται αυστηρά» από το Ενωσιακό δίκαιο, σύμφωνα με τους Κανονισμούς 2015/2102 (άρθρο 16ι) και 2019/1241 (Παράρτημα I).

Ο λευκός καρχαρίας, Carcharodon carcharias (Linnaeus, 1758), αποτελεί ένα από τα πλέον εμβληματικά είδη των ωκεανών μας, καθώς και το μεγαλύτερο σε μέγεθος ψάρι-θηρευτή σε παγκόσμιο επίπεδο. Δυστυχώς, σύγχρονα διηγήματα, περιγραφές και ιστορίες που παρουσιάζονται συστηματικά σε ευρύ φάσμα των Μ.Μ.Ε. έχουν προσδώσει μια άκρως αρνητική φήμη όσον αφορά στο είδος, διαδίδοντας μια πλασματική εικόνα του λευκού καρχαρία ως ενός αδίστακτου και αδηφάγου θηρευτή.

Ο μεσογειακός πληθυσμός του λευκού καρχαρία εμπίπτει στην κατηγορία «Κρισίμως Κινδυνεύον» (critically endangered, CR) σύμφωνα με την Κόκκινη Λίστα των Απειλούμενων Ειδών της IUCN, εξαιτίας της δραματικής μείωσης του πληθυσμού του τα τελευταία 50 χρόνια στη Μεσόγειο, η οποία κυμαίνεται μεταξύ 52 έως και 96% σε μερικές περιοχές.

Παρότι στη Μεσόγειο το είδος δεν αποτελεί στόχο της αλιείας, καταλήγει συχνά ως παρεμπίπτον αλίευμα σε διάφορους τύπους αλιευτικών εργαλείων, όπως το παραγάδι, η τράτα βυθού και τα κυκλικά δίχτυα (γρι-γρι), τα οποία συνιστούν τη κύρια απειλή για τον ήδη μειωμένο πληθυσμό του. Αν και είναι πολύ πιθανό ότι τα συγκεκριμένα άτομα αλιεύτηκαν ως παρεμπίπτοντα, οι αλιείς υποχρεούνται, σε κάθε περίπτωση, να τα απελευθερώνουν ζωντανά.

Κρίνεται ιδιαιτέρως σημαντικό για τις αρμόδιες αρχές να εποπτεύουν τέτοια περιστατικά, λαμβάνοντας υπόψη το ισχύον καθεστώς προστασίας του συγκεκριμένου είδους, καθώς και το γεγονός ότι τέτοιου είδους μη στοχευμένες αλιεύσεις ενδέχεται να πυροδοτήσουν την ανάπτυξη του παράνομου εμπορίου. Κάτι τέτοιο θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση του λευκού καρχαρία· ένα είδος το οποίο χαρακτηρίζεται από χαμηλό αναπαραγωγικό ρυθμό και ρυθμό ανάπτυξης, μακρά διάρκεια ζωής και είναι άκρως μεταναστευτικό.

Κάνουμε έκκληση στην ελληνική πολιτεία και ειδικά τις αρμόδιες υπηρεσίες να αυξήσουν τους ελέγχους και να εφαρμόσουν την υφιστάμενη εθνική (Π.Δ. 67/1981) και ενωσιακή νομοθεσία σε ότι αφορά τα προστατευόμενα είδη καρχαριών και σαλαχιών, αλλά και αναλάβουν τα αντίστοιχα μέτρα προστασίας που επιβάλλουν οι Διεθνείς Συνθήκες, των οποίων η Ελλάδα αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος. Παράλληλα, τονίζουμε πως πρέπει άμεσα να ενεργοποιηθεί και να λειτουργήσει το Τμήμα Πραγματοποίησης Ελέγχων της Διεύθυνσης Ελέγχου Αλιευτικών Δραστηριοτήτων και Προϊόντων, της Γενικής Διεύθυνσης Αλιείας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων που σύμφωνα με το Π.Δ. 97/2017 (ΦΕΚ Α’ 138/15.09.2017) αποτελεί το μοναδικό όργανο με δικαιοδοσία για ελέγχους σε ιχθυαγορές, ιχθυοπωλεία και λιανικό εμπόριο, ώστε να υπάρχει και δεύτερη γραμμή ελέγχου για την εμπορία και διακίνηση προστατευόμενων ειδών καρχαριών και σαλαχιών.

Καλούμε, επιπλέον, όλες τις Μεσογειακές χώρες να συνεργαστούν για την εφαρμογή των σχετικών αποφάσεων και νομοθεσιών.

Παράλληλα, παραμένει η ανάγκη για εκπαίδευση και ενημέρωση των αλιέων, των εμπλεκόμενων φορέων, των πολιτών αλλά και των δημοσιογράφων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σχετικά με τη σημασία και το καθεστώς προστασίας αυτού του μοναδικού θαλάσσιου είδους, το οποίο αποτελεί είδος «ομπρέλα» για την προστασία των Μεσογειακών οικοσυστημάτων.