Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ...

Το τοπίο για τη δημόσια Εκπαίδευση, είναι πλέον ιδιαίτερα αμφίβολο και σκοτεινό. Το καλοκαίρι που μας πέρασε, που τα Σχολεία ήταν κλειστά κι ο κόσμος γενικότερα σε περίεργη κατάσταση λόγω της πανδημίας, ψηφίζεται το νομοσχέδιο, που αλλάζει ριζικά τα πάντα σε αυτή.

Γράφει η
Λένα Κουτούμπα
Εκπαιδευτικός

Για να πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους, ο απώτερος στόχος του υπουργείου είναι να δημιουργήσει μια διοικητική πυραμίδα, έναν μηχανισμό ελέγχου των Εκπαιδευτικών, με πολλές θέσεις στελεχών. Τοπικούς επόπτες ποιότητας της Εκπαίδευσης, περιφερειακούς επόπτες, περιφερειακά συμβούλια εποπτών, συμβούλους εκπαίδευσης.

Στο εσωτερικό των σχολικών μονάδων επίσης, συντονιστές τάξης, γνωστικών αντικειμένων, μέντορες, υπεύθυνους εκπαιδευτικών ομίλων. Όλοι βεβαίως επιλεγμένοι από τον διευθυντή! Με δυο λόγια, δημιουργείται ένας εσωτερικός ελεγκτικός μηχανισμός των Εκπαιδευτικών. Σ αυτόν, ο διευθυντής, θα έχει αρμοδιότητες πειθαρχικού ελέγχου και αξιολόγησης. Θα μπορεί να μπαίνει στην κάθε τάξη όποτε θέλει...

Οι έννοιες και μόνο, που ειπώνονται, θα πρέπει να μας προβληματίσουν σοβαρά.

Γίνεται λόγος για αυτονομία του Σχολείου. Για ποια αυτονομία ακριβώς μιλάμε; Η απάντηση έρχεται ξεκάθαρη. Ο διευθυντής αποκτά  υπερεξουσίες, μετατρέπεται σε μάνατζερ αγοράς, για ανεύρεση προσφορών, ανεύρεση χορηγιών για τη λειτουργία του Σχολείου! Τα Συλλογικά Όργανα παύουν να υπάρχουν.

Γίνεται αναφορά για πραγματοποίηση προγραμμάτων από εξωσχολικούς φορείς (ΜΚΟ, τράπεζες, βιομηχανίες και πάει λέγοντας...)

Γίνεται λόγος για τεκμήρια της γνώμης των γονέων, αναβάθμιση, πειθαρχικό, ιεραρχία. Γίνεται λόγος για 30ωρη εσωτερική επιμόρφωση επί πληρωμή, μάλιστα (!), επί πληρωμή, με τα λεφτά να πηγαίνουν στη Σχολική Επιτροπή!  Κι εδώ, ερχόμαστε στο ζητούμενο: 

Μα τι άλλο; Τις απευθείας αναθέσεις! Αυτό κινεί τα πάντα. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχουν ήδη προστρέξει  στα Σχολεία μας, διάφορες ιδιωτικές εταιρείες και ιδιωτικά εργαστήρια (βρίσκουμε email καθημερινά) προκειμένου να παράσχουν προγράμματα υποστήριξης, με το αζημίωτο, για τα εργαστήρια δεξιοτήτων! Πχ στον τομέα της Φυσικής! Να μας επιμορφώσουν ποιοι ακριβώς; Όταν πέρυσι μέσω webex, έφτασα στο σημείο να έχω διδάξει, μαγνητισμό, ηλεκτρομαγνητισμό  και πολλά άλλα.. 

Δεν περίμενε το Νηπιαγωγείο τα εργαστήρια δεξιοτήτων. Τόσα χρόνια δίναμε έμφαση στη Διαθεματικότητα, στην ολιστική αντίληψη της γνώσης, στις βιωμένες εμπειρίες στη διαδικασία της μάθησης! Στη σφαιρική διάσταση της γνώσης. Αυτό ήταν και θα είναι το Νηπιαγωγείο. Και για να το ξεκαθαρίσουμε: Όταν έχεις μάθει να δουλεύεις έτσι, χωρίς όρια, στη Γλώσσα, τη Φυσική, τη Χημεία, τα Μαθηματικά, όταν βλέπεις τους μαθητές σου στο Νηπιαγωγείο να κατέχουν το νόημα των Γραφικών Παραστάσεων, δε φοβάσαι καμιά Αξιολόγηση. Γιατί αυτή η καραμέλα κυκλοφορεί. Ότι ο δάσκαλος, φοβάται την αξιολόγηση.,. 

Όχι λοιπόν! Ο Δάσκαλος, δε φοβάται την αξιολόγηση! Όμως ζητά τη σωστή Αξιολόγηση, όχι τη ρουφιανιά!.. Θέλει σεμινάρια αξιόλογα, μοριοδοτούμενα, που δεν μπορεί να φτάσει, γιατί κοστίζουν 500, 600 ευρώ. Αυτό ζητά οι δάσκαλος! Τη Γνώση και μόνο σε ένα ελεύθερο, δημόσιο, δημοκρατικό Σχολείο!

Λένα Κουτούμπα 

Νηπιαγωγός