Οι καλικάντζαροι | ΛΑΪΚΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ όπως τους κατέγραψε ο Νίκος Αγγελέτος

Όπως το έλεγε η μάνα μου σε μένα και στα παιδιά μου

Παραμονή των Φώτων.

Η θειά το Σημινάκι σηκώθηκε παράωρα εκείνο το πρωί.

Είχαν συνεννοηθεί με τη θειά το Δεσποινάκι από το Μύλο να φουρνίσουν στο δικό της φούρνο τα ψωμιά.

Χήρες και οι δυό να μην καίνε δυο φούρνους, δεν ήταν δα και τα πολλά καρβέλια!

Είχε αναπιάσει το προζύμι από βραδύς και σηκώθηκε νύχτα να ζυμώσει.

Δεν πήρε είδηση πως λάθεψε την ώρα και πως ήταν ακόμα μεσάνυχτα και παίρνοντας την πινακωτή στον ώμο με τα ψωμιά, έφυγε από το Μαχαλά να ρθεί στο Μύλο να τα φουρνίσουν.

Στο τρίστρατο στο ρέμα τη πιάσανε οι καλικάντζαροι.

Μια παρέα διαφόρων μεγεθών ξωτικά με όρεξη να κάνουν σκανταλιές.

Κακίες και Σκέψεις

[ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ]

Στο χωριό μας που είναι πνιγμένο στο πράσινο και πού ζω από μικρό παιδί, συμβαίνουν εξαιρετικά πράγματα πού θέλω να σας τα πω.

Ο κόσμος έχει μια ιδιαίτερη αντίληψη εικαστική, μεταμοντέρνα θα' λεγα, που εγώ βεβαίως δε τη καταλαβαίνω, όπως δε καταλαβαίνω και τη μοντέρνα τέχνη, αλλά την έχω αποδεχθεί σα σωστή.

Τα ρέματα και τα δάση τα στολίζουν με εξαιρετικής ομορφιάς αντικείμενα, όπως ας πούμε: παλιά ψυγεία, τηλεοράσεις, ντουλάπες, βαρέλια σιδερένια, χαρτόνια και παλιά στρώματα.

Μ΄ αυτά διακοσμούν υπεραιωνόβια δέντρα.

Μπάζα οικοδομών στις άκρες των δρόμων πού περνούν μέσα από το δάσος. Παλιά αυτοκίνητα, μηχανάκια και άλλα μη χρήσιμα πράγματα, γίνονται στα χέρια τους έργα τέχνης. Μερικά μάλιστα και υπερυψωμένα να τα βλέπεις από μακριά.

Βέβαια κατά καιρούς έρχονται κάποιοι και φωνάζουν για αυτό πού εμείς θεωρούμε εικαστική παρέμβαση άφθαστης ομορφιάς, πώς είναι κατάντια και πώς θα’ πρεπε να ντρεπόμαστε.

Αυτοί όμως είναι ή «κουμουνιστές», ή «οικολόγοι, «ή «τρελοί», ή είναι διανοούμενοι. Γι' αυτό τούς απομονώνουμε και γελάμε μαζί τους.

Συνεχίζουμε λοιπόν το έργο μας απτόητοι και σάς υπόσχομαι πώς όταν θα δείτε το νησί το καλοκαίρι στις διακοπές πού σάς προσκαλούμε να τις περάσετε εδώ θα το 'φχαριστηθείτε.

Βέβαια πιστεύω πώς και σεις θα συμβάλετε στη διακόσμηση πετώντας στη θάλασσα μπουκάλια, σαγιονάρες, πλαστικά να στολίζουν τις παραλίες, γιατί όπως καταλαβαίνετε δεν τα προλαβαίνουμε όλα μόνοι μας.

Νίκος Αγγελέτος

Οι καλικάντζαροι

Όπως το έλεγε η μάνα μου σε μένα και στα παιδιά μου

Παραμονή των Φώτων.

Η θειά το Σημινάκι σηκώθηκε παράωρα εκείνο το πρωί.

Είχαν συνεννοηθεί με τη θειά το Δεσποινάκι από το Μύλο να φουρνίσουν στο δικό της φούρνο τα ψωμιά.

Χήρες και οι δυό να μην καίνε δυο φούρνους, δεν ήταν δα και τα πολλά καρβέλια!

Είχε αναπιάσει το προζύμι από βραδύς και σηκώθηκε νύχτα να ζυμώσει.

Δεν πήρε είδηση πως λάθεψε την ώρα και πως ήταν...

Ο Νίκος o μελισσάς...

...μελισσονίκος ή μελόνικος, κατά κόσμο Νίκος Αγγελέτος έφυγε από τη ζωή τον Ιούνιο του 2009. Ο Νίκος ήταν (κι έτσι θα τον θυμόμαστε πάντα) ένας σπάνιος άνθρωπος. Με ό,τι καταπιανόταν το έκανε με μεράκι κι ενθουσιασμό, αλλά προ πάντων μετά από πολλή μελέτη. Οι γνώσεις του γύρω από την μελισσουργία ήταν παροιμιώδεις, ενώ τελευταία ανέπτυσσε αντίστοιχη εμπειρία γύρω από την αμπελουργία (που δυστυχώς δεν πρόλαβε να απολαύσει).

Ο Νίκος όμως ήταν γενικώς πολύπλευρος και δημιουργικός. Χειριζόταν άνετα τις νέες τεχνολογίες, δημιουργώντας blogs και sites στο διαδίκτυο, μέσω των οποίων ενημέρωνε αλλά και συνομιλούσε με όσους ήθελαν να μοιραστούν εμπειρίες γύρω από τις επαγγελματικές του ενασχολήσεις, ενώ συχνά-πυκνά «ανέβαζε» σπαρταριστές ιστορίες και μύθους της Γλώσσας που μάζευε υπομονετικά από τους απλούς ανθρώπους του χωριού.

Ο Νίκος ήταν ενεργό άτομο της τοπικής κοινωνίας και ακούραστος υπηρέτης των πολιτιστικών, κοινωνικών και πολιτικών δρώμενων. Είχε ξεκάθαρη πολιτική ιδεολογία, την οποία δεν παζάρευε με τίποτε. Η ζωή του ήταν λιτή και απέριττη και ταίριαζε απόλυτα σε αυτά που πολιτικά και κοινωνικά πίστευε...

Λίγο πριν το ατύχημά του το blog του είχε καταστραφεί από λάθος και έγινε προσπάθεια διάσωσης κάποιων άρθρων του, όπως αντιγράφησαν απο το rss feed του. Οι ημερομηνίες ανάρτησης των άρθρων αναγράφονται μέσα στα post ενώ τα αυθεντικά σχόλια δυστυχώς δεν διασώθηκαν. Ας μείνει έστω αυτό το blog να μας θυμίζει τον Ν. Αγγελέτο και ας είναι καλά οι αγαπημένοι του να τον θυμούνται.

ΓΝΩΡΙΣΤΕ Ή ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟ BLOG ΕΔΩ:

http://melonikos.blogspot.com/

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ»: ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΜΠΝΕΥΣΤΗ

ΤΗΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΡΧΕΙΩΝ ΤΟΥ BLOG ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ
19/9/2010: 'Οπως μας πληροφορεί η κόρη του Νίκου, Βάσω Αγγελέτου, η διάσωση του blog οφείλεται στον κ. Κώστα Κουτσούκο (beekeeper), ο οποίος έκανε σχετικό αφιέρωμα στο site του (www.bees.gr)