Αναπολεί το σπίτι του πάντα γεμάτο από κόσμο και μουσική, να παίζει ο ίδιος μπουζούκι από μικρό παιδί, με τον πατέρα του να τον παροτρύνει και να τον βοηθάει στο κούρδισμα.
Στα 18 του δουλεύει στα Δειλινά μαζί με τον Παναγιώτη Αστεριάδη, τον Κώστα Κοσύφη, τον Κώστα Σύρο και τον Γιώργο Μπετσάνη και ύστερα φεύγει για το στρατό παρέα με το μπουζούκι του, το οποίο δεν έχει λείψει ποτέ από δίπλα του.