Έμμετρη έκπληξη από τον Σπύρο Κοσμά

Μετά την δημιουργική ενασχόλησή του με την καλλιτεχνική ασπρόμαυρη φωτογραφία και μετέπειτα με τα υπέροχα γλυπτά του, ο Σπύρος Κοσμάς μας επιφύλαξε μία ακόμα έκπληξη, την «Πεπαρηθειάδα»!

Ένα συναρπαστικό έμμετρο χρονικό, ένα πλούσιο και ζωντανό οδοιπορικό της ζωής του και της οικογένειάς του, γεμάτο λυρισμό, «εικόνες» και «πορτρέτα»…

Τα κίνητρα δεν είναι άλλα από την ανάγκη έκφρασης και την αγάπη του σε κάθε μορφή Τέχνης!

* Στη φωτό υπογράφει το τελευταίο του πόνημα.

Εκδόθηκε από τις εκδόσεις "Νησίδες" το βιβλίο του Σπύρου Κοσμά με τίτλο "Πεπαρηθειάδα"

Με κίνητρο την ποιητική του ανάγκη και την αγάπη του για το νησί και τους ανθρώπους του ο Σπύρος Κοσμάς παραθέτει σε έμμετρο λόγο όσα αποθησαύρισε από τον κόσμο αυτόν.

Το έργο του διαπνέεται από λυρισμό, συναρπαστικές εικόνες και πορτρέτα των πρωταγωνιστών και αποτελεί μια ανάσα στη σημερινή τεχνοκρατική και στεγνή κοινωνία μας. 

Το προοίμιο:

Πεπαρηθειάδα | Έλα λοιπόν και εσύ, να πούμε δυο λογάκια για την παλιά τη Σκόπελο του Πεπαρήθου χώρα

Ο πολυτάλαντος Σκοπελίτης καλλιτέχνης - δημιουργός Σπύρος Χ. Κοσμάς [κλικ], ο οποίος γεννήθηκε στη Σκόπελο και βρέθηκε από μικρός στη θάλασσα, αφού ο παππούς και οι μπαρμπάδες του ήταν ψαράδες, αυτή τη φορά ετοιμάζει ένα πολύστιχο αφηγηματικό ποίημα με μνήμες από την Σκόπελο και την Οικογένειά του, το οποίο ονομάζεται “Πεπαρηθειάδα”.

Σήμερα δημοσιεύουμε το προοίμιο της “Πεπαρηθειάδας” για να πάρετε μία πρόγευση του έργου, το οποίο πρόκειται να εκδοθεί σε ένα καλαίσθητο βιβλίο.

Ευχαριστούμε τον Σπύρο Χ. Κοσμά για την τιμή της πρώτης παρουσίασης του νέου έργου του από την εφημερίδα «Βόρειες Σποράδες»

Έλα λοιπόν και εσύ, να πούμε δυο λογάκια 

για την παλιά τη Σκόπελο του Πεπαρήθου χώρα

………………………………… 

Εις τον Αγνώντα ψάρευε Μανώλης Αδαμάκης

γέννημα θρέμμα ήτανε και στο νησί του ζούσε.

Μια μέρα που εψάρευε στα μέρη της Ευβοίας

Αγία Άννα ρεματιά με γάργαρο ποτάμι.

με το νερό κελαριστό θεώρατα πλατάνια

Εκεί κορίτσια έπλεναν ρούχα γλυκολαλόντας.

νύμφες σε δροσερά νερά και γλυκοτραγουδόντας

εκεί έπεσεν ο άρπαγας σαν τον αητό χημάει

Αναστασώ είχε τ΄ όνομα, περήφανη τη χάρη

μάτια μαλλιά τα φρύδια της κι ένα κορμί λαμπάδα.