Θαλασσογραφίες

Είν’ ένας πίνακας η θάλασσ΄ από μόνη της.
Την αντικρίζεις και νομίζεις πως σου γνέφει.
Μια βάρκα πλέει με σπασμένο το τιμόνι της
κι’ ένα καράβι ξεπηδάει απ’ τα νέφη.

Στεριά και θάλασσα το πλοίο θα μοιράζεται.
Είν’ η ελπίδα του το κάθε λιμανάκι.
Κι’ όταν δεμένο κι’ αραγμένο ξεκουράζεται
μοιάζει με πίνακα του Κώστα Βολανάκη.

Μεσ’ στα πελάγη που τα φλάμπουρ’ ανεμίζουνε,
μεσ’ στων κυμάτων τους αφρούς και τη θολούρα,
αδρές εικόνες, πάλι πίνακες θυμίζουνε,
Ουίλιαμ Τέρνερ, Ιωάννη Αλταμούρα.

Με τα θαυμάσια λυκαυγή και τα λυκόφωτα
η περαντζάδα του πελάγου ομορφαίνει.
Κι’ όταν λιμάνια ξεφυτρώνουν φεγγαρόφωτα
πίνακες μοιάζουν του Μονέ και του Παρθένη.

Έτσι καθώς το κουκουλώνουν τ’ άγρια κύματα,
περνά η σκέψη ότι αν βουλιάξει αίφνης,
εμείς θα είμαστε απλώς θαλάσσια θύματα,
μ’ αυτό μπορεί να γίνει ίσως, Έργο Τέχνης!

Κώστας Σώκος

Α΄ βραβείο

ΣΤ' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης

"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)