Στην
πρόσφατη κρίση που ακόμα βρίσκεται σε
εξέλιξη, μια και δεν έχει ολοκληρωθεί η
συνεδρίαση της Κ.Ο. της ΔΗΜΑΡ, μπορούμε
να πούμε πως υπάρχουν δύο χαμένοι,
ο Σαμαράς και ο Κουβέλης και
δύο κερδισμένοι, ο Τσίπρας και
ο Βενιζέλος. Και βέβαια πάντα
αδιατάρακτη η ηγεμονία των κατοχικών
δυνάμεων μια και η Μέρκελ και
ο Σόϊμπλε επαναβεβαίωσαν στη
διάρκεια της κρίσης πως η Ελλάδα ανήκει
στη δικαιοδοσία τους.
Όπως
είχαμε τονίσει, στα πρόσφατα κείμενα
μας, ο Σαμαράς και οι εταίροι του, μπρος
στα αδιέξοδα ενός προγράμματος καταστροφής
και συρρίκνωσης χωρίς τέλος -αποτυχία
στη ΔΕΠΑ, τεράστια ελλείμματα, φορολογική
απεργία των Ελλήνων– αποφάσισαν με
πρωτοβουλία κατεξοχήν του Σαμαρά, να
προκαλέσουν μια κρίση που στόχευε να
«τρομοκρατήσει» τους ευρωπαίους
εταίρους, για πιθανή ανεξέλεγκτη κρίση
στην Ελλάδα και να δώσει στο εσωτερικό
ένα μήνυμα πυγμής. Αντίστοιχα, η ΔΗΜΑΡ
και το ΠΑΣΟΚ, μπροστά στα αδιέξοδα
προσπάθησαν να διαφοροποιηθούν για να
σώσουν το δικό τους ακροατήριο.
Το
γεγονός αυτό, μιας συμπαιγνίας με
διαφορετική στόχευση για τον καθένα,
σκόνταψε σε μια αδόκητη αντίδραση ενός
μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού,
αλλά και της διεθνούς κοινής γνώμης. Οι
αλαζόνες...