«Ο
Μήτσος μας
-
για όσους δεν τον ξέρατε, το "μας"
δεν είναι κτητικό, είναι της αγάπης και
της μοιρασιάς.
Απ'
τη Βασιλική Τρικάλων, βαρύς κι ασήκωτος,
λιγομίλητος, λιμενικός, που έπιανε τα
σιρίτια στους ώμους με συρραπτικό όταν
είχαν επιθεώρηση, από πάντα και για
πάντα νεοδημοκράτης, δε ζήτησε ποτέ του
τίποτα, δεν αρνήθηκε ποτέ σ' όποιον είχε
ανάγκη, που ζούσε την οικογένεια με τις
τρεις-κι-εξήντα και δεν καταδέχτηκε
ποτέ ούτε τα τζάμπα εισιτήρια στα
καράβια. Περήφανος, ίσιος, τρυφερός,
πεισματάρης, παναθηναϊκός, ποδοσφαιριστής
παλιός, έστησε και προπόνησε την ομάδα
της Σκοπέλου - και την είδε να σβήνει
στα απόνερα της κρίσης. Δε έδινε δεκαράκι
τσακιστό για λεφτά, αξιώματα, αναγνώριση.
Πίστευε στο θεό, σεβόταν τους γέρους,
αγαπούσε τα παιδιά, πονούσε και προστάτευε
τους ανήμπορους, τους απόβλητους, τα
ζώα.
Σ’
αυτούς τους φρικτούς 5,5 μήνες βρέθηκαν
δίπλα του από ανώτατοι αξιωματικοί του
ναυτικού μέχρι τους γύφτους που...