Μια σκέψη γύρναγε στο βάθος του μυαλού
κι’ έφερνε κάτι ανεξήγητες εικόνες.
Πολύ πιο πάνω από την Χονολουλού.
Εδώ συνήθως ξεθυμαίνουν οι κυκλώνες.
Βόρειος πλους σε αχανή ωκεανό.
Χιλιάδες τόνοι το καράβι, μια κουκίδα!
Κάποιοι φωνάζουνε πως βλέπουνε … βουνό.
Καμιά φορά, στήνουν τα σύννεφα παγίδα.
Ένας απόμακρος βουβός κυματισμός,
κακού καιρού θα είναι μάλλον προεόρτια.
Μεγάλος είπαν, στ’ Αλλεούτια, σεισμός.
Δίπλα μας φάλαινες γυρνούν και φεύγουν νότια.
Τον Καπετάνιο τον ξυπνήσαν οι φωνές.
Πήγε στη γέφυρα και άρπαξε τα κιάλια.
Αναστροφή πορείας, φουλ οι μηχανές
και αρχινούν στον Άη Νικόλα παρακάλια.
Στο τσακ προλάβαμε τ’ απρόσμενο κακό.
Κοιτάμε πρύμα κι’ η ανάσα μας κομμένη.
Ένα τεράστιο κύμα παλιρροϊκό
μας κυνηγά, μα ελαφρά πιο πίσω μένει!
Πέρασαν χρόνια. Ζούμε τώρα χαλαρά.
Απ’ τη ζωή δεν έχω άλλα να ζητήσω.
Όμως ακόμα, από κείνη τη φορά,
κάτι με σπρώχνει να κοιτάζω πάντα πίσω…
Κώστας Σώκος,
Β΄ Βραβείο
Ε' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης
"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)
Σκόπελος